Türk-İslâm edebiyatında pend-nâmeler, insanlara doğru yolu göstermek için yazılmış öğüt kitaplarının genel adıdır. Türk edebiyatında, İran edebiyatının etkisiyle pend-nâmeler kaleme alınmış ve bu yolla insanlara tasavvufî bir ahlâk sistemi öğretilmeye çalışılmıştır. Pend-nâmeler özellikle Feridüddin-i Attar’ın Pend-nâme adlı eseri örnek alınarak yazılmaya başlanmıştır. Bu makalede Osmanlı’nın son dönemlerinde yaşamış Sıdkî adlı şâirin Risâle-i Rufekâ adlı eserinin içerik olarak Pend-nâmelere yakınlığı incelenmiştir. İnceleme sonucunda Sıdkî’nin Risâle-i Rufekâ adlı eserinin insana Allâh’a ulaşma konusunda tasavvufî on iki refîkten yani on iki öğütten nasıl bahsettiği ortaya konmuştur.