Türk-Alman ilişkilerinin I.Dünya Savaşı’nda ve öncesinde de oldukça önemli olduğu bilinmektedir. Özellikle II. Abdülhamit zamanında Almanya diğer güç unsurlarına karşılık bir denge olarak Osmanlı Devleti’nin hayatına etkili bir şekilde dâhil olmuştur. I.Dünya Savaşı’nda da Kazım Karabekir Paşa’nın deyimiyle, “Almanlar, üzerinde işledikleri Türk ordusundan Cihan Harbi’nde geniş mikyasta istifade ettiler”.    Osmanlı Devleti’nin son dönemlerinde ve Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş aşamasında Doğu Anadolu Bölgesi’nde askerlik yapmış olan Kazım Karabekir Paşa, ayni zamanda da Kuleli, Harbiye ve Erkan-ı Harbiye(Harp Akademisi) mekteplerinde Alman irfanından feyz alarak Osmanlı Ordusu’nun çeşitli kademelerinde Alman subaylarıyla çalışmıştır. Bunların arasında Helmuth von Moltke, Colmar Freiherr von der Goltz ve Liman von Sanders gelmektedir. Kazım Karabekir Paşa, adı geçen paşaların Türkiye’deki faaliyetlerinin yanında, Osmanlı toplumu ve ordusunun gerileme sebepleri hakkında önemli tespit ve tahliller de bulunmaktadır.  Kazım Karabekir Paşa’nın Almanların çok kısa bir süre içinde nasıl bir millet bilincini kazanıp, askeri ve ekonomik açıdan dünyanın nasıl sayılı devletler arasına girdiğini ve Alman ordusunun bu yolda toplumuna nasıl önderlik yaptığı konularında değerlendirmeler yapmaktadır.Kazım Karabekir Paşa eserlerinde Almanlar ve Almanya'nın tarihi geçmişi, Almanların millet şuurunu kazanması, Alman ordusu, Alman kültürü, dini hakkında bilgiler vermektedir. Bu çalışmada Kazım Karabekir’in bakış açısından dönemin Türk-Alman ilişkileri ortaya konulmaya çalışılacaktır.