Osmanlı Devleti’nde hapis cezası ve uygulamaları başlangıçta yaygın bir ceza olarak görülmezken sonraki dönemlerde ve özellikle de Tanzimat’tan sonra etkin bir ceza yöntemi olarak benimsendiği görülmektedir. Nitekim Tanzimat ile birlikte kabul edilen yeni ceza kanunları ve çeşitli nizamnameler, hapis cezasını merkezi konuma getirirken, hapishaneyi de bir mekân olarak ön plana çıkarmıştır. Bu çalışmada, 1880 tarihli Tevkifhane ve Hapishaneler Nizamnamesi’nin yayınlanmasından kısa bir süre sonra, 20. yüzyıl başlarında Turgutlu hapishanesinin fiziki durumu, hükümlü ve tutukların mevcudu ile hapishanelerin geçirdiği tamirat süreci ele alınmaktadır.