Anayasamızın 142 nci maddesinde "Mahkemelerin kuruluşu, görev ve yetkileri, işleyişi, yargılama usulleri kanunla düzenlenir." denilmektedir. Bu hüküm çerçevesinde bütün yargı yerlerinin kuruluşları, görev ve yetkileri ve çalışma düzenleri kendilerine vücut veren teşkilat kanunlarında belirlenmiştir. Yargılama usulleri ise bazı özel hükümleriyle teşkilat kanunlarında ve genel olarak usul kanunlarında (HMUK, CMUK, ÎYUK gibi) gösterilmektedir. Mahkemelerde karar yetkisi hakimlerdedir. Hakimler Anayasaya, kanuna ve hukuka uygun olarak vicdani kanaatlerine göre hüküm verirler (Anayasa 138). Hangi konuda veya uyuşmazlıkta hangi mahkemenin yetkili olduğu, yargılamanın hangi usulle yapılacağı, uyuşmazlığın kanuni unsurları, hükmün içeriği ve hakime bir takdir yetkisi verilmiş ise bunun sınırları kanunda gösterilmiştir. Bir yargı mercii olarak Sayıştayın kuruluşu, görev ve yetkileri, işleyişi ve yargılama usulleri 832 sayılı Sayıştay Kanununda düzenlenmektedir. Bu Kanuna bakarak Sayıştayın yargı yetkisinin sorumlu denilen kamu görevlileri hakkında ve mali kanunların uygulanmasına ilişkin olarak yürütüleceği söylenebilir. Ancak, özellikle 1050 sayılı Muhasebe-i Umumiye Kanununun yürürlükten kaldırılmasından sonra, hangi konuda ve ne koşullarla ne tür hükümler verileceği konusu büyük bir belirsizlik içine düşmüştür. Sayıştay Kanununda, hesap ve işlemlerin ... yargılanması sonunda beraat veya tazmin hükmü verilir (832/61) denilmekte ve tazmin hükmünün tanımı 45 inci maddede şöyle açıklanmaktadır: " Madde 45- Sorumlularca; gelir, gider, mal ve kıymetlerden mevzuata uygun olarak tahakkuk ettirilmediği, alınmadığı, harcanmadığı, verilmediği, saklanmadığı veya idare edilmediği Sayıştayca kesin hükme bağlananları, sorumlular keyfiyetin idarece kendilerine bildirilmesinden başlayarak, üç ay içinde Hazineye ödemekle zorunludurlar." Kanunda esasa ilişkin olarak başkaca hüküm bulunmamaktadır. Kaldı ki bu iki maddenin metni de büyük ölçüde hatalıdır. Salt bu iki hükme dayanılarak yargı yapılamaz.Bizce çözüm, mülga 1050 sayılı Kanundaki sorumluluk düzenlemelerinin 5018 sayılı Kanuna (veya Sayıştay Kanununa) taşınarak yeniden hayata geçirilmesi ve Sayıştayın vereceği hüküm çeşitlen arasına (eskiden olduğu gibi) zimmet hükmünün konulması ile mümkün olacaktır.

According to the Article 142 of the Constitution of the Republic of Turkey, "The organization, functions and jurisdiction of the courts, their functioning and trial procedures shall be regulated by law." Within the framework of this provision, organization, functions and jurisdictions and functioning of all of the courts are determined in the organization laws. Their trial procedures, on the other hand, are determined in special provisions of organization laws and procedure laws (like HMUK, CMUKandlYUK) in general. Judges shall be independent in the discharge of their duties; they shall give judgment in accordance with the Constitution, law and their personal conviction conforming with the law (Article 138 of the Constitution). The law sets out which courts are entitled for the settlement of which disputes, judgment procedure, legal aspects of the dispute, content of the decision and limits of discretionary power if any. Organization, functions and jurisdiction, functioning and trial procedures of the Turkish Court of Accounts (TCA), as a judicial authority, are regulated by the Court of Accounts Law No. 832. According to the Law, judicial power of the TCA shall be exercised for responsible public servants and in relation to the enforcement of financial laws. However, especially following the annulment of the General Account Law No. 1050, it has become highly uncertain which judgment to be passed for which issues and under which circumstances. Court of Accounts Law states that upon trial of the accounts and transactions ... acquittal and indemnification shall be decided and decision of indemnification is defined in the Article 45 as follows: 'Article 45 - The amounts relating to the revenues, expenditures, properties and valuables that have not been accrued, collected, spent, given, kept or managed in accordance with the law shall be paid to the Treasury by the responsible officials, upon the final decision of the Court of Accounts, within three months from the date they are notified." The Law contains no other provision on this issue. Moreover, these two articles are largely incorrect. It is not possible to give judgment based on these two provisions. We believe that this problem can be solved by putting regulations for the responsibilities set out in the Law No. 1050 into implementation again by Law No. 5018 (or TCA Law) and including embezzlement decision into the decisions types (as used to be) of the TCA.