KURUMSAL SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK BAĞLAMINDA SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK RAPORLARI VE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK PERFORMANSININ ÖLÇÜMÜ: ARÇELİK A.Ş.’DE BİR UYGULAMA

Sürdürülebilirlik kavramı toplumun her kesimini doğrudan ya da dolaylı olarak etkilemektedir. Sürdürülebilirlik kavramından en çok etkilenenlerden birisi de işletmelerdir. Dahası sürdürülebilirlik kavramı günümüz işletmeleri için vazgeçilmez kavramlardan birisi haline gelmiştir. Bu kavramının işletmelere yansıması kurumsal sürdürülebilirlik kavramı ile ifade edilmektedir. Kurumsal sürdürülebilirlik kavramının çıktılarından birisi ise sürdürülebilirlik raporlarıdır. Bu raporlar aracılığı ile işletmeler sürdürülebilirlik performanslarını iç ve dış paydaşları ile paylaşmaktadır. İşletmelerin bu alandaki performanslarının ölçülmesi ve değerlendirilmesi işletmelerin sürdürülebilirlik çalışmalarına katkı sağlayacaktır. Bu bağlamda araştırmanın temel amacı işletmelerin sürdürülebilirlik performanslarını ölçmek ve değerlendirmek için bir model geliştirmektedir. Bu amaç doğrultusunda BIST Sürdürülebilirlik Endeksi’nde yer alan Arçelik A.Ş. örnek işletme olarak seçilmiştir. Araştırma kapsamında işletmenin 2010 – 2017 yılları arasında yayımladığı sürdürülebilirlik raporları incelenmiştir. Yapılan inceleme sonucunda sürdürülebilirlik performansını ölçmede kullanılabilecek kriterler belirlenmiştir. Bu kriterler TOPSIS yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Bu analiz sayesinde işletmenin yıllar itibari ile sürdürülebilirlik performansı derecelendirilmiştir. Araştırmanın sonucunda işletmenin sürdürülebilirlik performansının en yüksek olduğu dönemler ile en düşük olduğu dönemler tespit edilmiştir. Dönemler arasında karşılaştırmalar yapılmıştır.

SUSTAINABILITY REPORTING IN THE CONTEXT OF CORPORATE SUSTAINABILITY AND MEASUREMENT OF SUSTAINABILITY PERFORMANCE: AN APPLICATION IN ARÇELİK CORP.

The concept of sustainability affects every sector of society directly or indirectly. One of the most affected by the concept of sustainability is the enterprises. Moreover, the concept of sustainability has become an indispensable concept for today’s enterprises. Reflection of this concept to businesses is expressed by corporate sustainability concept. One of the outcomes of corporate sustainability is sustainability reports. Through these reports, enterprises share their sustainability performances with their internal and external stakeholders. Measuring and evaluating the performance of enterprises in this area will contribute to the sustainability studies of enterprises. In this context, the main purpose of the research is to develop a model for measuring and evaluating the sustainability performance of enterprises. For this purpose, Arçelik Corp. traded in BIST-Sustainability Index selected as a sample business. Within the scope of the research, the sustainability reports published by the enterprise between 2010 and 2017 were examined. As a result of the review, criteria that can be used to measure sustainability performance are determined. These criteria were analyzed using TOPSIS method. Thanks to this analysis, the sustainability performance of the company has been rated by years. As a result of the research periods where the sustainability performance of the enterprise is highest and periods with the lowest are determined. The comparisons were made between periods.

PDF

___

Afsordegan, A..[ve öte.] (2016). Decision making under uncertainty using a qualitative topsıs method for selecting sustainable energy alternatives. International Journal of Environmental Science and Technology. 13(6). doi: 10.1007/s13762-016-0982-7.
Aydın, S. (2015). Kurumsal raporlamanın evrilme sürecine ilişkin bir irdeleme. Mali Çözüm Dergisi. 130, 67-78
Brinkmann, R. (2016). Introduction to sustainability. UK: John Wiley & Sons Ltd.
Brockett, A. ve Zabihollah R. (2012). Corporate sustainability integrating performance and reporting. Hoboken, New Jersey, USA: John Wiley & Sons, Inc.
Caradonna, J. L. (2014). Sustainability a history, New York, USA: Oxford University Press.
Carroll, A. B. (1991). The pyramid of corporate social responsibility: toward the moral management of organizational stakeholders. Business Horizons. 34, 4 (1991).
Chatterjee, P. and Chakraborty, S. (2018). Development of a meta-model for the determination of technological value of cotton fiber using design of experiments and the topsıs method. Journal of Natural Fibers. 15 (6) Commission of the European Communities. (2001). Green Paper: Promoting A European Framework for Corporate Social Responsibility. Brussels.
Dandage, R. [ve öte.]. (2018). Ranking the risk categories in ınternational projects using the topsıs method. International Journal of Managing Projects in Business. 11 (2).
Daştan, A. ve Bellikli, U. (2015). Kurumsal sosyal sorumluluk ve muhasebe etkileşimi: Türkiye’de kurumsal yönetim endeksine dâhil işletmelerde bir araştırma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi. 10 (1).
Diehl, S. [ve öte.]. (2017). Handbook of ıntegrated csr communication, Switzerland: Springer International Publishing.
Dresner, S. (2008). The principles of sustainability. London, UK: Earthscan Publishing.
Ertan, Y. (2018). Türkiye’de sürdürülebilirlik raporlaması: (2005-2017). Muhasebe ve Vergi Uygulamaları Dergisi. 11(3).
Ette, D. A. (2015). Responsible management accounting and controlling a practical handbook for sustainability, responsibility, and ethics. New York, USA: Business Expert Press.
Gabrusewicz, T. (2013). Sustainability accounting - definition and trends. Research Papers of the Wroclaw University of Economics. 302.
Garbie, İ. (2016). Sustainability in manufacturing enterprises concepts, analysis and assessments for endustri 4.0. Switzerland: Springer International Publishing.
García-Cascales, M. S. and Lamata, M. T. (2012). On rank reversal and topsıs method”, mathematical and computer modelling. 56 (5-6). doi: 10.1016/j.mcm.2011.12.022.
Giri, B. C. [ve öte.]. (2018). Topsis method for madm based on ınterval trapezoidal neutrosophic number. Neutrosophic Sets and Systems. 22.
Haffar, M. and Cory, S. (2017). Classification of trade-offs encountered in the practice of corporate sustainability. Journal of Business Ethics. Volume 140. Issue 3.
Heinrichs, H. [ve öte.]. (Editör). (2016). Sustainability science an ıntroduction. Dordrecht: Springer Science Business Media.
Hitchcock, D. and M. Willard. (2009). The business guide to sustainability practical strategies and tools for organizations. UK: Earthscan Publishing.
James, M. L. (2015). The benefits of sustainability and ıntegrated reporting: an ınvestigation of accounting majors’ perceptions. Journal of Legal, Ethical and Regulatory Issues. 18, (1).
Jianu, I. (2015). Sustainability reporting and consumers’ protection. Journal of Applied Quantitative Methods. (10), 3. https://www.globalreporting.org/information/sustainability-reporting/ Pages/default.aspx Erişim Tarihi: 08.03.2019.
Kılıç, S. (2012). Sürdürülebilir kalkınma anlayışının ekonomik boyutuna ekolojik bir yaklaşım. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi. 47.
Kolk, A. (2004). A decade of sustainability reporting: developments and significance. Int. J. Environment and Sustainable Development. 3, (1).
Lee, K. ve S. Vachon. (2016). Business value and sustainability an ıntegrated supply network perspective, London, UK: Palgrave Macmillan Publishers Ltd.
Özel, I. (2016). Türkiye’de faaliyet gösteren mevduat bankalarının finansal performanslarının topsis yöntemiyle analizi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi)Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Özsözgün, Çalışkan, A. (2012). İşletmelerde sürdürülebilirlik ve muhasebe mesleği ilişkisi. Mali Çözüm 112, 133-160.
Munier, N. (2005). Introduction to sustainability road to a better future. Dordrecht, Netherlands: Published by Springer.
Onay, A. (20159. Sürdürülebilir kalkınma, kurumsal sürdürülebilirlik ve sürdürülebilirlik raporlaması. EJOIR Dergisi. IWCEA Özel Sayısı Quaddus, M. A. and M. A. B. Siddique. (2011). Handbook of corporate sustainability frameworks, strategies and tools. UK: Edward Elgar Publishing Limited.
Schaltegger, S. [ve öte.]. (2006). Sustainability accounting and reporting. Netherlands: Springer Publishing.
Schneider, A. (2015). Reflexivity in sustainability accounting and management: transcending the economic focus of corporate sustainability. Journal of Business Ethics. 127, (3).
Senal, S. ve Aslantaş Ateş, B. (2012). Kurumsal sürdürülebilirlik için muhasebe ve raporlama. Muhasebe ve Denetime Bakış. 12, (36).
Tüm, K. (2014). Kurumsal sürdürülebilirlik ve muhasebeye yansımaları: sürdürülebilirlik muhasebesi. Akademik Yaklaşımlar Dergisi. 5, (1).
Uçma Uysal, T. ve Yazıcı, N. (2016). Bir rekabet aracı olarak sürdürülebilirlik raporlaması ve dış güvence gerekliliği. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi. 8,(2).
United Nations. (1987). Report of the world commission on environment and development: our common future.
Wilson, M. (2003). Corporate sustainability: what is it and where does it come from?. Ivey Business Journal. 67, (6)
Yıldırım, B. F. ve Önder, E. (2015). Operasyonel, yönetsel ve stratejik problemlerin çözümünde çok kriterli karar verme yöntemleri. Bursa: Dora Yayıncılık.
Yu, B. [ve öte.]. (2019). A λ-rough Set model and ıts applications with topsıs method to decision making. Knowledge-Based Systems. 1 February 2019. 165. doi: 10.1016/j.knosys.2018.12.013.
Zink, K. J. (2008). Corporate sustainability as a challenge for comprehensive management. Germany. Physica-Verlag Heidelberg.