Bilge Karasu’nun eserleri, genellikle kısa ve açık sonlu eserlerdir. “Göçmüş Kediler Bahçesi” birbirinden bağımsız on dört masaldan oluşmakta ve yazar, okur ile dolaylı bir iletişim yolunu seçmektedir. Masalların kendi içindeki akışı kimi zaman zamansal ve mekânsal düzlemde kopukluk gösterse de yazar, tüm anlatılarının bir bütünü, toplamı olarak kendini ve kendi insanlık algısını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu bağlamda, parçadan bütüne ulaşmak gibi bir gayesi olduğu söylenebilir. Bu durum yazarın geleneksel gerçekçi yazının karşısında yer aldığına ve adeta, insanın bir bütünün parçaları olduğu değil, parçaların farklı versiyonlarının bütünü olduğuna yönelik bir anlayış olarak değerlendirilebilir. Dolayısıyla modernitenin “bütünleştirici”, “evrenselci” yaklaşımını benimsemez. “İncitmebeni” adlı masalda yazar, söylemek istediklerini dolaylı bir biçimde ifade etmektedir ve bu örtük anlatım çalışmamızın temel unsurlarından olacaktır. Metindeki kopukluğun, anlam geçişlerinin/geçişsizliklerinin, tekrarlanan metaforlar vasıtasıyla ele alınmasının “bütünlük”  fikrini eleştiren bir yönü bulunmaktadır. Bu çalışma, söz konusu eserde yer alan masal üzerinden insan benliğinin varlık düşüncesi bağlamında “bütünlük” fikrine olan yaklaşımını değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Bu anlamda özellikle hikâyeyi oluşturan metaforlara odaklanılacak ve postmodern roman özellikleri düşünülerek “bütünlük” fikri ile karşı karşıya kalınan durumlar ele alınacaktır. Çalışma, metne dayalı yöntem esasından hareketle inşa edilecektir.