Bu makalede 19. yüzyıl İspanyol tiyatrosunda ve yazınında kadına karşı olan tutum ve bakış açıları irdelenmiştir. Romantik dönem tiyatrosundan Gerçekçilik tiyatrosuna değin kadının ev içi ve dışı uzamlardaki duruşu, o dönem bağlamında kadın karakterleri ve eğitimleri, eserlerdeki yansımaları ortaya konulmuştur. Dönemin kültürel- sosyal yapısı içinde kadın kavramını göstermek için Emilia Pardo Bazan, Gertrudis Gomez de Avellaneda, Carolina Coronado, Gustavo Adolfo Becquer, Antonio Garcia Gutierrez, Juan Eugenio Hartzenbusch gibi önde gelen yazarların eserlerinden ve fikirlerinden yararlanılmıştır. Amaç, toplum içindeki kadın, eş olarak kadın, okur yazar olarak kadın kavramları üzerine genel bir bakış sunmaktır.

In this article, antiwoman stance and perspectives in the 19th century Spanish theatre and literature are studied. Women's position inside and outside the home, female characters and their education in their time, reflection thereof in literary works from Romantic theatre to Realist theatre are presented. Thoughts and works of some prominent writers such as Emilia Pardo Bazan, Gertrudis Gomez de Avellaneda, Carolina Coronado, Gustavo Adolfo B6cquer, Antonio Garcia Gutierrez, Juan Eugenio Hartzenbusch are utilized so as to show the concept of woman within socio-cultural structure of the time. The aim is to offer a general view on concepts of woman in society, woman as a -wife, woman as a reader/writer.