In this article, some of theamendments (and novelties) in thefield of lease agreements, introducedto the Turkish obligations law, withthe entry into force of the TurkishCode of Obligations July 1 st 2012, willbe examined. It can be argued that,these amendments are in line withthe legislator’s continuous inclinationto protect the lessee. A subjectiveevaluation is carried out and firstlysome minor amendments are listed,and those amendments considered tobe more important and radical in viewof the practice, are examined in detail.These important amendments relate tothe transfer of or the establishment of alimited right in rem on the leased objectand for residential and roofed businesspremises; the renovation or modificationof the property by the lessee, thecessation of the usage of the propertybefore the end of the lease term, tie-in transactions, downpayments, theincrease and determination of the rent,the right of the lessor to terminate thelease agreement without cause at theend of twelve years, the failure by thelessee to pay accessory charges, theform of the notice of termination, therights of the spouse in leases for familyresidences.

Bu makalede, 1 Temmuz 2012’de Türk Borçlar Kanunu’nun yürürlüğe girmesiyle Türk borçlar hukukunda, kira sözleşmesi alanında getirilen bazı düzenlemeler (ve yenilikler) incelenecektir. Bu düzenlemelerin kanun koyucunun kiracıyı korumaya yönelik süregelen eğilimi ile aynı doğrultuda olduğu tartışmasızdır. Çalışmada sübjektif bir değerlendirme yapılmış ve bunun sonucunda da, öncelikle kişisel görüşümüze nazaran daha az önem arz eden bazı düzenlemeler listelenmiş ve yine kişisel düşüncemiz uyarınca daha çok önem arz eden ve uygulama yönünden daha esaslı olan düzenlemeler daha detaylı olarak incelenmiştir. Bu son anılan ve önemli olarak nitelendirilen düzenlemeler, özellikle, kiralananın el değiştirmesi ve üçüncü kişinin kiralanan üzerinde sınırlı ayni hak sahibi olmasına, kiracı tarafından kiralananda yenilik ve değişiklik yapılmasına, kiracının kiralananı kullanmayı kira süresinin sona ermesinden önce bırakmasına veya kiralananı geri vermesine; konut ve işyeri kiralarında ise, kira sözleşmesi ile bağlantılı işlemlere, güvencelere, kira bedelinin belirlenmesine, kiraya verenin on iki yılın sonunda bir neden olmaksızın kira sözleşmesini sona erdirmesine, kiracının ek giderleri ödemede temerrüde düşmesine, fesih ihbarının şekline ve aile konutu kiralarında eşin haklarına ilişkindir.