Burada çevrilen kısa yazı, Heidegger tarafından 1933 yılında yazılmıştır. Bu yazı, şehir ve taşra hayatı arasındaki farkın Heidegger'in kendisi için felsefe ile nasıl özsel bir şekilde ilişkili olduğuna dair bir kanıt olarak okunabilir. Heidegger için taşra hayatı, onun felsefi çalışma dünyası ile ayrılamaz şekilde iç içe hâldedir. Heidegger'in bu yazıda yapmak istediği, yazının bazı yerlerinde bu konuda şüpheye düşülebilse de, asla şehir hayatına karşı olarak mutlak şekilde taşra hayatının üstün tutulması değildir. Onun burada asıl olarak işaret etmek istediği şey, Berlin Üniversitesi'nden gelen talebi ikinci kez reddetmesinin de bir açıklaması olarak belki de, (ki bu reddetme eğer istenirse felsefenin akademik bir uğraşa dönüşmesine negatif bir eleştiri olarak da okunabilir) bir düşünürün düşünmesinin en mükemmel derecede, düşünürün oranın yerlisi olduğu yerde, yani kendini evinde hissettiği yerde gerçekleştiğidir.

The short writing that has been translated here was written by Heidegger in 1933. This writing can be read as the proof, for Heidegger himself, how the distinction between city life and province life is essentially connected with philosophy. The province life for Heidegger, is inseparably connected with his philosophical work world. The thing that Heidegger is trying to do here -even though in some part of the writing, one can doubt about it- is never, in an absolute way, to see province life superior to the city life. What he is trying to point in here is, perhaps also as an explanation why he refused the invitation from Berlin University for the second time, (which this refusal can be read, at will, as a negative criticism of philosophy's turning into an academic occupation) that a thinker's thinking happens most perfectly in the place where thinker is native of, i.e. where thinker feels at home.