___

• Açıkgöz, K. Ü. (2004). Etkili öğretim (6. baskı). İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Bacanlı, H. (2002). Gelişim ve öğrenme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Balcı, A. (2009). Sosyal bilimlerde araştırma (7. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Barker, L. L. (1982). Communication in the classroom. Englewoods Cliffs, USA: Prentice Hall Inc.
• Baykara-Pehlivan, K.(2005). Öğretmen adaylarının iletişim becerisi algıları üzerine bir çalışma. İlköğretim Online, 4(2), 17-23
• Bayram, F. (1999). Eğitmenler “öğrenmeyi öğretme ustaları”. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Bedir, H., & Yıldırım, R. (2000). Teacher’s enthusiasm in ELT classes: views of both students and teachers. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(6), 119-130.
• Brophy, J. (1981). Teacher praise: a functional analysis. Review of Educational Research, 5(32), 43-51.
• Burden, P. R., & Byrd, D. M. (1994). Methods for effective teaching. Massachusetts, USA: Allyn and Bacon.
• Bursalıoğlu, Z. (1998). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Can, N. (2004). Öğretmenlerin geliştirilmesi ve etkili öğretmen davranışları. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 103-119.
• Cangelosi, J. S. (2004). Classroom management strategies. New York: John Wiley & Sons, Inc.
• Çetinkanat, C. (1998). Öğretmen adayları ve müfettişlerin bakış açısından öğretmen iletişim becerileri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 14, 209-221.
• Cochran-Smith, M. (2001). Constructing outcomes in teacher education: policy, practice and pitfalls. Education Policy Analysis Archives, 9, 1-34.
• Cruickshank, D. L., Bainer, D. L., & Metcalf, K. K. (1995). The act of teaching (2nd ed.). Boston: McGraw-Hill.
• Demirpolat, A. O. (1999). Demokrasi ve demokratik eğitim. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 18, 229-244.
• Duke, D. L. (1984). Teacher’s guide to classroom manegement. New York: Random House.A.B.D Della-Valle, J., & Sawyer, E. (2002). Teacher career starter (2nd ed.). New York: Learning Express, LLC.
• Eggland, W. (1991). Örgütlerde iletişim. (Y. Büyükerşen, Ş. Özalp, H. Seçim, & A. A. Bir, Çev.). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Erden, M. (2007). Öğretmenlik mesleğine giriş. Ankara: Arkadaş Yayınevi.
• Ersoy, Y. (2002). Bilişim Çağı Eşiğinde Sınıf ve Matematik Öğretmenlerinin Yeni İşlevler ve Rolleri Edinmesi. İlköğretim Online, 1(2), 52-61
• Fontana, D. (1985). Classroom control. The British Journal of Educational Psychology, 38,181-188.
• Gözütok, F. D. (2004). Öğretmenliğimi geliştiriyorum. Ankara: Siyasal Kitapevi.
• Gutek, G. L. (2001). Eğitime felsefi ve ideolojik yaklaşımlar (2. baskı). (N. Kale, Çev.).Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Güneş, F. (2007). Yapılandırıcı yaklaşımla sınıf yönetimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Gürkan, T. (1993). İlkokul öğretmenlerinin öğretmenlik tutumları ile benlik kavramları arasındaki ilişki. Ankara: Sevinç Matbaası.
• Hamachek, E. D. (Ed.). (1972). Toward more effective teaching. In Psychology and education (pp. 33- 72). Boston: Allyn and Bacon.
• Harper, H., & Dunkerly, J. (2009). Educating the world: teachers and their work as define by the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO). Current Issues in Comparative Education, 12(1), 56-65.
• Henson, K. T., & Eller, B. E. (1999). Educational psychology for effective teaching. A.B.D: Wadsworth Publishing Company.
• Hotaman, D. (2002). Öğretmenlik mesleğine yönelimi etkileyen etmenlerin incelenmesi. 2000’li Yıllarda I. Öğrenme ve Öğretme Sempozyumunda sunulan bildiri, Marmara Üniversitesi, İstanbul, Türkiye.
• Hotaman, D. (2004). Sınıf yönetimi sürecinde sergilenen öğretmen davranışlarının belirlenmesi. MEB Orta Öğretimde Yeniden Yapılanma Sempozyumunda sunulan bildiri, Ankara, Türkiye.
• Hotaman, D. (2005). İlköğretim I. kademe öğretmenlerinin beden dilini kullanım düzeyleri. XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresinde sunulan bildiri, Pamukkale Üniversitesi, Denizli, Türkiye.
• Hotaman, D., & Yüksel-Şahin, F. (2010). The effect of instructors’ enthusiasm on university students’ level of achievement motivation. Education and Science, 35(155), 89-103.
• Howard, B. C., McGee, S., Schwartz, N., & Purcell, S. (2000). The experience of constructivism: transforming teacher epistemology. Journal of Research on Computing in Education, 32(4), 455- 465.
• Kaldırım, E. (2005). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin demokrasi algısı. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(3), 143-162.
• Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma teknikleri (18. baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
• Kaya, Z. (2008). Sınıf yönetimi (8. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Kıncal R.Y.(2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kline, P. (2000). An easy guide to factor analysis. New York: Routledge. A.B.D
• Küçükahmet, L. (1987). Öğretmenlik mesleğine giriş. Ankara: Alkım Yayınları.
• Külahoğlu, Ş. (2000). İyi öğretmenlik yetenek mi, beceri mi? Eğitim Araştırmaları Dergisi, 2, 52-58.
• Lincoln, D. L. (2008). Drama in the classroom: how and why marketing educators can use nonverbal communication and enthusiasm to build student rapport. Marketing Education Review, 18(3),53-65.
• Loughran, J. (2006). Developing a pedagogy teaching and learning about teaching. New York: Taylor & Francis. 1739 Sayılı Milli Eğitim Temel Kanunu. (1973). T. C. Resmi Gazete, 14574, 24 Haziran 1973.
• Minor, L. C., Onwuegbuzie, A. J., Witchery, A. E., & James, T. L. (2002). Pre-service teachers’ educational beliefs and their perceptions of characteristics of effective teachers. Journal of Educational Research, 96(2), 116-127.
• Nelsen, J., Lott, L., & Glenn, S. (2000). Çocuk eğitiminde A’dan Z’ye pozitif disiplin. İstanbul: Hayat Yayınları.
• Okçabol, R. (2004). Öğrenci, öğretmen, öğretmen adayı ve öğretim elemanı gözüyle Öğretmen yetiştirme.
• XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayında sunulan bildiri, İnönü Üniversitesi, Malatya, Türkiye.
• Oktar, İ., & Yazçayır, N. (2008). Öğrencilere göre etkili öğretmen özellikleri. Milli Eğitim Dergisi, 180, 8-22.
• Özen, Y. (2001). İlköğretimde iletişim. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Saraç, C. (2006). Sözlü iletişim becerileri açısından Türk dili ve edebiyatı eğitimi. Milli Eğitim Bakanlığı Eğitim ve Sosyal Bilimler Dergisi, 34(169).
• Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenirlik ve geçerlik. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Sönmez, V. (2007). Program geliştirmede öğretmen el kitabı (17. baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Tezcan, M. (2001). Eğitim sosyolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Whirter, J., & Acar, N. V. (2000). Ergen ve çocukla iletişim. Ankara: US-A Yayıncılık.
• Yazgan-İnanç, B., & Yerlikaya, E. E. (2008). Kişilik kuramları. Ankara: Pegem Akademi.
• Yüksel-Şahin, F. (2005). Grupla iletişim becerileri eğitiminin üniversite öğrencilerinin iletişim beceri düzeylerine etkisi. S. Erkan & A. Kaya (Eds.), Grupla psikolojik danışma ve rehberlik programları II içinde (s. 1-64). Ankara: PegemA Yayıncılık.