Politik Beceri Envanterinin Eğitim Örgütlerinde Geçerlik ve Güvenirlik Çalışmaları

Bu araştırmada Ferris ve diğerleri (2005) tarafından geliştirilmiş 'Politik Beceri Envanterinin-(PBE)' eğitim örgütlerinde Türkçeye uyarlaması ile Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yürütülmüştür. Araştırma, Ankara ili merkezinde yer alan 15 ilkokul ve ortaokulda görev yapan 325 öğretmenin katılımı ile gerçekleşmiştir. Bu kapsamda katılımcılara 18 madde ve dört boyuttan oluşan PBE'i uygulanmıştır. Katılımcıların ölçek maddelerine vermiş oldukları cevaplar, açımlayıcı faktör analizi (AFA), doğrulayıcı faktör analizi (DFA) ve Cronbach's Alpha katsayısı ile çözümlenmiştir. Yapılan analizler sonrasında PBE'nin Türkçe formunun eğitim örgütlerinde kullanılmaya elverişli, geçerli ve güvenilir bir ölçek olduğu sonucuna ulaşılmıştır

The Study of Reliability and Validity of the Political Skill Inventory in Educational Organizations

In the present research, the validity and reliability studies of 'Political Skill Inventory-PSI' developed by Ferris et al (2005) were conducted in educational organizations. The study was conducted with 325 teachers working in 15 primary and secondary schools in the center of Ankara. Within this scope, PSI consisting of 18 items and four dimensions was applied to participants. The scales gathered from participants analyzed via confirmatory factor analysis (CFA) and Cronbach's Alpha coefficient. After the analysis, it was found that Turkish version of PSI was valid and reliable instrument and it was convenient to be utilized in educational organizations

___

Ahearn, K. K., Ferris, G. R., Hochwarter, W. A., Douglas, C., & Ammeter, A. P. (2004). Leader political skill and team performance. Journal of Management, 30, 309-327.

Altınkurt, Y. ve Yılmaz, K. (2012). Okul yöneticilerinin kullandığı güç kaynakları ile öğretmenlerin örgütsel vatandaşlık davranışları arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(3), 1833-1852.

Atay, S. (2009). Politik yeti envanterinin Türkiye'de test edilmesi. 17. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi. 21-23 Mayıs, Eskişehir, 891-896.

Atay, S. (2010). Geliştirilebilir yönetim becerisi: Teorik ve ampirik yönleriyle "politik yeti". Amme İdaresi Dergisi, 43(2), 65-80.

Blase, J. (1991). The micropolitical orientation of teachers toward closed school principals. Education and Urban Society, 23, 356-378.

Blass, F. R., & Ferris, G. R. (2007). Leader reputation: The role of mentoring, political skill, contextual learning, and adaptation. Human Resource Management, 46(1), 5-19.

Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. (7. Baskı). Ankara: Pegem A.

Byrne, B. M., & Campbell T. L. (1999). Cross-cultural comparisons and the presumption of equivalent measurement and theoretical structure: a look beneath the surface. Journal of Cross Cultural Psychology, 30, 555-574.

Caprara, G. V., Barbaranelli, C., Steca, P., & Malone, P. S. (2006). Teachers' self- efficacy beliefs as determinants of job satisfaction and students' academic achievement: A study at the school level. Journal of School Psychology, 44, 473-490.

Cingöz, A. (2013). Politik yetenekler ve öz-yönlendirmenin (kendini kurgulamanın) algılanan kariyer başarısı üzerindeki etkisini belirlemeye yönelik bir araştırma. Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 13(26), 153-179.

DiPaola, M. F., & Hoy, W. K. (2005). Organizational citizenship of faculty and achievement of high school students. The High School Journal, 88(3), 35-44.

Douglas, C., & Ammeter,A. P. (2004). An examination of leader political skill and its effect on ratings of leader effectiveness. The Leadership Quarterly, 15, 537-550.

Farrell, D., & Petersen, J. C. (1982). Paterns of political behavior in organization. Academy of Management Review, 7(3), 403-412.

Ferris, G. R., Berkson, H. M. Kaplan, D. M., Gilmore, D. C., Buckley, M. R., Hochwarter, W. A., & Witt, L. A. (1999). Development and initial validation of the political skill inventory. Paper presented at the Academy of Management, 59th Annual National Meeting, Chicago.

Ferris, G. R., Treadway, D. C., Kolodinsky, R. W., Hochwarter, W. A., Kacmar, C, J., Douglas, C., & Frink, D. D. (2005). Development and validation of the political skill inventory. Journal of Management, 31(1), 126-152.

Hallinger, P. (2010). Leadership for learning: Lessons from 40 years of empirical research. Journal of Educational Administration, 49(2), 125-142.

Harrell-Cook, G., Ferris, G. R., & Dulebohn, J. H. (1999). Political behaviors as a moderator of the perceptions of organizational politics-work outcomes relationships. Journal of Organizational Behavior, 20(7), 1093-1105.

Innaconne, L. (1975). Education policy systems: A study guide for educational administrators. Fort Lauderdale: Nova University Press.

İslamoğlu, G., ve Börü, D. (2007). Politik davranış boyutları: Bir ölçek geliştirme çalışması. Akdeniz Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimleri Fakültesi Dergisi, 7(14), 135-153.

Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modeling (2nd ed.). New York: Guilford Press.

Murphy, K. R., & Davidshofer, C. O. (1991). Psychological testing: Principals and applications. New Jersey: Prentice Hall.

Nartgün, Ş, S. ve Kartal, V. (2013). Öğretmenlerin örgütsel sinizm ve örgütsel sessizlik hakkındaki görüşleri. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 47-67.

Mayes, B. T., & Allen, R. W. (1977). Toward a definition of organizational politics. Academy of Management Review, 2(4), 672-678.

Mintzberg, H. (1985). The organization as political arena. Journal of Management Studies, 22, 133-154.

Park, I. (2005). Teacher commitment and its effect on student achievement in American high schools. Educational Research and Evaluation, 11(5), 461-485.

Pfeffer, J. (1981). Power in organizations. Boston: Pitman.

Robbins, S. P. ve Judge, T. A. (2013). Örgütsel davranış (Çev. Ed. İ. Erdem). Ankara: Nobel.

Özdemir, M. (2011). Lise yöneticilerinin öğretmenlerin örgütsel muhalefet davranışlarına ilişkin görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(4), 1895-1908.

Özdemir, M. (2013a). Genel liselerde görev yapan öğretmenlerin örgütsel muhalefete ilişkin görüşleri (Ankara ili örneği). Eğitim ve Bilim, 38(168), 113-128.

Özdemir, M. (2013b). The relationship of organizational corruption with organizational dissent and whistleblowing in Turkish schools. Çukurova University Faculty of Education Journal, 42(1), 74-84.

Özdemir, M. (2014). Eğitim örgütlerinde insan kaynakları yönetimi: Kuram uygulama teknik. Ankara: Anı.

Tabachnic, B. G., & Fidell, L. S. (2007). Using multivariate statistics. (5th ed.) Boston: Pearson Education, Inc.

Taliadorou, N., & Pashiardis, P. (2012). Examing the relationship of emotional intelligence and political skill with effective educational leadership styles. Retrieved from http://www.icsei.net/icsei2011/Full%20Papers/0030.pdf

Treadway, D.C., Ferris, G.R., Duke, A.B., Adams, G.L., & Thatcher, J.B. (2007). The moderating role of subordinate political skill on supervisors' impressions of subordinate ingratiation and ratings of subordinate interpersonal facilitation. Journal of Applied Psychology, 92, 848-855.

Ek 1: Politik Beceri Envanterine Ait Path Diagramı