___

• Akan, B. B. ve Oran, Ç. F. (2017). Akademisyenlerin örgütsel sessizlik algıları: Konuya ilişkin bir uygulama. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 6(5), 72-90.
• Akbaş, M., Gemlik, H. N. ve Çatar, R. Ö. (2020). Örgütsel sessizlik ve yaşam doyumu ilişkisi: Vakıf üniversitesi akademisyenleri üzerine bir araştırma. Uluslararası Sosyal Bilimler Akademi Dergisi,3 (3), 98-126.
• Aktaş, H. ve Şimşek E. (2014). Örgütsel sessizlik ile algılanan bireysel performans, örgüt kültürü ve demografik değişkenler arasındaki etkileşim. Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, (14)28, 24-52.
• Akturan, A., Gündüz Çekmecelioğlu, H. ve Acaray, A. (2015). Determining the effect of knowledge sharing, teamworking and transformational leadership on organizational citizenship behaviors in information society. Journal of Global Strategic Management, 9(1), 75-86.
• Algın, İ. (2014). Üniversitelerde örgütsel sessizlik. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye.
• Algın, İ. ve Başkan, G. A. (2015). Üniversitelerde örgütsel sessizliğin olası sonuçları. Yükseköğretim Dergisi, 5(2), 81-90.
• Alparslan, A. M. (2010). Örgütsel sessizlik iklimi ve işgören sessizlik davranışları arasındaki etkileşim: Mehmet Akif Ersoy üniversitesi öğretim elemanları üzerinde bir araştırma. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta, Türkiye.
• Altınışık, A. (2017). Ortaokul öğretmenlerinin örgütsel sessizlik davranışları ile örgüt kültürü arasındaki ilişki. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın, Türkiye.
• Apak, F. (2016). Okul yöneticilerinin gücü kullanma biçimleri ile öğretmenlerin örgütsel sessizlik düzeyleri arasındaki ilişki. (Yayımlanmamış yüsek lisans tezi, Okan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul, Türkiye.
• Aydin, İ., Erdemli, Ö., Demir, T. G. & Toptaş, B. B. (2016,). “Silence belongs to the young, speech belongs to the old”: The reason why research assistants remain silent. Journal of Education and Human Development, 5(4), 109-118.
• Ayduğ, D., Himmetoğlu, B. ve Turhan, E. (2017). Öğretmenlerin örgütsel sessizliğe ilişkin görüşlerinin nitel bir araştırma ile incelenmesi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(3), 1120-1143.
• Bagheri, G., Zarei, R. & Aeen, M. N. (2012). Organizational silence (Basic concepts and its development factors), Ideal Type of Management, 1(1), 47-58.
• Bayın, G. (2015).Türkiye’de örgütsel sessizlik ile ilgili yapılan araştırmalara yönelik literatür incelemesi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(4), 103-120.
• Bayram, T. Y. (2010). Üniversitelerde örgütsel sessizlik. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu, Türkiye.
• Bilgin, V., Erdem, T., Çetinkutsi, Ş., Kartal, F., Arslan, H. S., Yıldız, E., Arıkan, M., Evren, Ü., Erkanat, E., Sever, E. ve Maviş, O. (2009). Türkiye’de üniversite sorunu ve üniversite çalışanları üzerine bir araştırma. Ankara: Türk Eğitim-Sen.
• Bogosian, R. (2011). Engaging organizational voice: A phenomenological study of employees’ lived experiences of silence in work group settings. (Unpublished doctoral dissertation). The George Washington University, USA.
• Bowen, F. & Blackmon, K. (2003). Spirals of silence: The dynamic effects of diversity on organizational voice, Journal of Management Studies, 40(6), 1393-1417.
• Cameron, K. S. (1985). Cultural congruence, strength, and type: Relationships to effectiveness. ASHE 1985 Annual Meeting Paper. https://files.eric.ed.gov/fulltext/ ED259627.pdf
• Can, A. (2014). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi (3. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Creswell, J. W. & Plano Clark, V. L. (2011). Designing and conducting mixed methods research (2. Baskı). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Çakıcı, A. (2008). Örgütlerde sessiz kalınan konular sessizliğin nedenleri ve algılanan sonuçları üzerine bir araştırma. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1), 117-134.
• Çakıcı, A. ve Çakıcı, A. C. (2007). İşgören sessizliği: Konuşmak mı zor, sessiz kalmak mı zor?. 15. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Kitabı. Sakarya: Sakarya Üniversitesi.
• Çavuşoğlu, S. ve Köse, S. (2016). Örgüt kültürünün örgütsel sessizlik davranışına etkisi. Dokuz Eylul University Journal of Graduate School of Social Sciences, 18(1), 115-146.
• Çokluk, Ö. S., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, S. (2012). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve lisrel uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Demir, M. ve Demir, Ş. Ş. (2012). Yükseköğretim kurumlarında örgütsel sessizlik: Turizm lisans eğitimi kurumları örneği. Milli Eğitim Dergisi, 42(193),
• Du, J. L. (2011). Empirical study on impact of organizational silence on organizational commitment in enterprises in China. (Unpublished dissertation). Lanzhou University, China.
• Green, S. B., & Salkind, N. J. (2016). Using SPSS for Windows and Macintosh, analyzing and understanding the data (8th Edition). New Jersey: Pearson.
• Hymowitz, C., & Schellhardt, T. D. (1986). The glass ceiling: Why women can’t break the invisible barier that blocks them from top jobs. The Wall Street Journal, 24(1), 1573-1592.
• Johnson, R. B., Onwuegbuzie, A. J., & Turner, L. A. (2007). Toward a definition of mixed methods research, Journal of Mixed Methods Research, 1(2), 112-133.
• Karasar, N. (2014). Bilimsel araştırma yöntemi (26. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kostiuk, D. D. (2012). Silence: The reasons why people may not communicate. (Unpublished doctoral dissertation). The University of Missouri, Columbia.
• Kutlay, Y. (2012). Araştırma görevlilerinin örgütsel adanmışlık ve öz-yeterliliklerinin örgütsel sessizlikleri üzerine etkisi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta, Türkiye.
• Küçükler, M. ve Kısa, A. (2016). Öğretim elemanlarında örgütsel sessizlik üzerine nitel bir araştırma, IJASOS- International E-Journal of Advances in Social Sciences, 2(5), 521-529.
• Leymann, H. (1996). The content and development of mobbing at work. European Journal of Work and Organizational Psychology, 5(2), 165-184.
• Li, R. (2010). The empirical study on the relationship between psychological safety climate and organizational silence. (Unpublished dissertation). Sichuan University, China.
• Liang, Y. Q. (2011). The influence of big-five personality and perceived supervisor support to organizational silence. (Unpublished dissertation). Ningxia University, China.
• Milliken, F. J., Morrison, E. W. & Hewlin, P. F. (2003). An exploratory study of employee silence: Issues that employees don’t communicate upward and why. Journal of Management Studies, 40(6), 1453-1476.
• Morgan, G. A., Leech, P. L., Gloeckner, G. W & Barret, K. C. (2004). SPSS for ıntroductory statistics: Use and ınterpretation (2nd Edition). London: Lawrence Erlbaum Associates.
• Morrison, E.W. & Milliken, F. J. (2000). Organizational silence: A barrier to change and development in a pluralistic world. The Academy of Management Review, 25(4),706- 725.
• Özgan, H. ve Külekçi, E. (2012). Öğretim elemanlarının sessizlik nedenleri ve üniversitelerine etkileri/The Reasons of academic staff silence and its effect on their university. E-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 3(4), 33-49.
• Patton, M. Q. (2014). Qualitative research & evaluation methods: Integrating theory and practice. Los Angeles: Sage Publications.
• Paşa, Ö. (2015). Öğretmenlerin yöneticiye güven düzeyleri ve okul yöneticisi tarafından sergilenen etik liderlik davranışlarının örgütsel sessizlik üzerindeki etkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Mevlana Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya, Türkiye.
• Pinder C. & Harlos K.P. (2001). Employee silence: Quiescence and acquiescence as responses to perceived injustice. Research in Personnel and Human Resources Management, 20, 331-369.
• Premeaux, S. F. & Bedeian, A.G. (2003). Breaking the silence: The moderating effects of self-monitoring in predicting speaking up in the workplace. Journal of Management Studies, 40 (6), 1539-1562.
• Punch, K. F. (2005). Sosyal araştırmalara giriş nicel ve nitel yaklaşımlar (Çev. Ed. D. Bayrak, H., B. Arslan ve Z. Akyüz, Trans). Ankara: Siyasal Publishing.
• Robson, C. (2015). Bilimsel araştırma yöntemleri: Gerçek dünya araştırması. (Çev. Ed. Ş. Çınkır, N. Demirkasımoğlu). Anı Yayıncılık: Ankara.
• Ruçlar, K. (2013). Örgüt kültürü ve örgütsel sessizlik arasındaki ilişki (Sakarya Üniversitesi örneği). (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya, Türkiye.
• Taşkıran, E. (2010). Liderlik tarzının örgütsel sessizlik üzerindeki etkisinde örgütsel adaletin rolü ve bir araştırma. (Yayımlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul, Türkiye.
• Taşkıran, E. (2011). Liderlik ve örgütsel sessizlik arasındaki etkileşim. İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Tavşancıl, E. (2006). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi (5. Baskı). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Tavşancıl, E. ve Aslan, E. (2001). İçerik analizi ve uygulama örnekleri. İstanbul: Epilson Yayınları.
• Travers, M. (2001). Qualitative research through case studies. Los Angeles: Sage Publications.
• Tülübaş, T. (2011). Öğretim elemanlarının sessiz kaldıkları durumlar ve sessiz kalma nedenleri. (Yayımlanmamış doktora tezi). Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli, Türkiye.
• Tülübaş,T. Ve Celep, C. (2014). Öğretim elemanlarının sessiz kalma nedenleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(1), 280-297.
• Tülübaş, T. ve Celep, C. (2014). Öğretim elemanlarının sessiz kalma nedenleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(1),280-297.
• Uras, M. (1995). Örgütlerde karara katılmanın koşulları. Eğitim Yönetimi Dergisi, 1(2), 1-7.
• Üçok, D. ve Torun, A. (2015). Örgütsel sessizliğin nedenleri üzerine nitel bir araştırma. İş ve İnsan Dergisi, 2(1), 27-37.
• Vakola, M., & Bouradas, D. (2005). Antecedents and consequences of organizational silence: An empirical investigation. Employee Relations, 27, 441-458.
• Van Dyne, L., Ang, S. & Botero, I. C. (2003). Conceptualizing employee silence and employee voice as multidimensional constructs, Journal of Management Studies, 40(6), 1359-1392.
• WUS (World University Service). (1988) https://www.wusgermany.de/sites/wusgermany.de/files/userfiles/WUS-internationales/wus-lima-englisch.pdf Erişim tarihi: 20.12.2019.
• Yalçınsoy, A., Işıldak, M. S., & Bilen, A. (2017). Örgüt kültürü ile örgütsel sessizlik arasındaki ilişkinin incelenmesine yönelik bir araştırma. Dicle Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(13), 132-146.
• Yaman, E. ve Ruçlar, K. (2014). Örgüt kültürünün yordayıcısı olarak üniversitelerde örgütsel sessizlik. Journal of Higher Education & Science/Yüksekögretim ve Bilim Dergisi, 4(1), 35-50.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9.Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• YÖK (2019). Yükseköğretim Kurulu. (https://www.yok.gov.tr/). Erişim Tarihi: 20.12.2019.