İslam medeniyeti sahasına dâhil olan Türkler, kendisinden önce Müslüman olan Arap ve Farslardan dinî, ilmî, kültürel ve edebî sahada fazlasıyla etkilenmişlerdir. Kendisinden önceki İslam medeniyeti sahasında kurulmuş olan Müslüman devletlerin mirasçısı konumunda inşa edilen Osmanlı İmparatorluğu bu kadim gelenekte inşa edilen edebî geleneği benimsemiş ve onu daha üst bir mecraya taşımıştır. Halkın büyük bir kısmının Türkçe konuştuğu bu devlette, ilim dili Arapça ve edebiyat dili Farsçaydı. 13. yüzyıldan itibaren ilkin tercüme daha sonra uyarlama yoluyla dâhil olunmuş olan bu edebî sahada çok kısa bir zaman diliminde güçlü şairler yetiştirilerek onların gayretiyle orijinal eserler ortaya konmuştur. Hayatlarının ilk dönemlerinden itibaren dinî, ilmî ve edebî bakımdan en güzel şekilde yetiştirilen Osmanlı Devleti şehzadeleri edebiyatla ve şiirle çok erken zamanda tanışmışlardır. Osmanlı tahtına geçmiş otuz altı sultan ile bu sultanların şehzadelerinin neredeyse tamamı şiirle alakadar olmuşlardır. Sultanlardan ve şehzadelerden bazıları ise divan, divançe ve farklı meseleleri konu edinen eserler ortaya koyabilecek kadar sanata ve dolayısıyla şiir diline ve nazım şekillerine hâkimdirler. Bu çalışmada “Osmanlı Hanedan Şairleri: Osman Bey’den Sultan Vahdettin’e” isimli eser üzerine bir analiz gerçekleştirilmiştir. Eserin ön sözünden başlayarak eser hakkında bilgiler verilmiş ve eser bütün boyutlarıyla tanıtılmıştır.

The Turks, who are included in the field of Islamic civilization, were greatly influenced by the Arabs and the Persians who became Muslim before them. The Ottoman Empire, which was built as the heir of the Muslim states established in the field of Islamic civilization before it, adopted the literary tradition built in this ancient tradition and carried it to a higher medium. In this state, where most of the native people spoke Turkish, the language of science was Arabic and the language of literature was Persian. Starting from the 13th century onwards, in this literary field, which was first included through translation and later adaptation, strong poets were trained and original works were produced with their efforts in a very short time. From the first period of their lives, the princes of the Ottoman Empire, who were raised in the best way in terms of religion, science and literature met literature and poetry very early. Thirty-six sultans, who came to the Ottoman throne and almost all of the princes of these sultans were interested in poetry. Some of the sultans and princes, on the other hand, had enough knowledge of the art, the language of poetry and verse forms to produce works on divan, divanche and different issues. In this study, an analysis was carried out on the work named “Osmanlı Hanedan Şairleri: Osman Bey’den Sultan Vahdettin’e [Ottoman Dynastic Poets, From Osman Bey to Sultan Vahdettin]”. Starting from the preface of the work, information about the work was provided and the work was introduced in all its dimensions.