Hatice Sema BAŞAK, Özkan DOĞAN, Okay BAŞAK

Benign paroksismal pozisyonel vertigo için tanısal testlerin gücü: Sendromik yaklaşım

Amaç: Bu çalışmanın amacı baş dönmesi/denge bozukluğu yakınması olan hastaların semptom ve bulgularının benign paroksismal pozisyonel vertigo (BPPV) için tanısal gücünü belirlemek ve sendromik tanısal bileşenleri tanımlamaktır.Gereç ve Yöntem: Ocak-Aralık 2014 tarihleri arasında kulak burun boğaz polikliniğine başvuran ve baş dönmesi/denge bozukluğu olan 147 yetişkin hastayla retrospektif metodolojik bir çalışma yapıldı. BPPV olan ve olmayan hastaların semptom, belirti ve laboratuvar test sonuçları karşılaştırıldı ve duyarlılık, seçicilik, kestirim değerleri, olasılık oranları, test sonrası odds ve olasılıkları, lojistik regresyon analizi ve ROC eğrisi aracılığıyla değerlendirildi. Yüksek test sonrası olasılık değerleri olan kriter indeksleri belirlendi.Bulgular: En sık konulan üç tanı psikojenik vertigo (%34,0), kökeni bilinmeyen periferik vertigo (%22,4) ve BPPV (%16,3) idi. Beş yakıınma ve bulgunun istatistiksel olarak anlamlı tanısal gücü olduğu saptandı: Karakteristik baş dönmesi yakınması, iki dakikadan daha kısa süren baş dönmesi atakları, bir haftadan daha kısa süredir var olan baş dönmesi, supine roll ve Dix-Hallpike test pozitifliği. Atakları iki dakikadan kısa süren ve bir haftadan daha kısa süredir baş dönmesi olan hastalarda Dix-Hallpike testi pozitif çıktığında test sonrası olasılık %95,4’e çıkmaktaydı (üçlü-indeks pozitifliği). Lojistik regresyon modeline göre, pozitif Dix-Hallpike test sonucu BPPV olasılığını 65,6 kat artırmaktaydı. Modelin doğruluğu, 0,891’lik ROC eğrisi altında kalan alan değeriyle %92,5 olarak hesaplandı. Sonuç: Çalışma sonuçlarımız supine roll testi için daha düşük olmak üzere Dix-Hallpike testinin tanısal gücü için kanıt temeli sağlamıştır.

Anahtar Kelimeler:

Benign paroksismal pozisyonel vertigo, tanı, sendromik yaklaşım

The Power of Diagnostic Tests for Benign Paroxysmal Positional Vertigo: A Syndromic Approach

Objective: To determine diagnostic power of the symptoms and findings of patients with complaints of dizziness/balance disorder and to identify the syndromic diagnostic components for the benign paroxysmal positional vertigo (BPPV). Methods: A retrospective methodological study of 147 adult patients with dizziness/balance disorder visiting the Otorhinolaryngology Clinic between January and December 2014 was conducted. The symptoms, signs and laboratory test results of the patients in BPPV and non-BPPV groups were compared and analyzed through sensitivity, specificity, predictive values, likelihood ratios, post-test odds and probabilities, logistic regression analysis and ROC. The criterion indices having high post-test probability values were determined. Results: The most common three diagnoses were psychogenic vertigo (34.0%), peripheral vertigo of unknown origin (22.4%), and BPPV (16.3%). Five complaints and findings were found to have statistically significant diagnostic power: characteristic dizziness complaint, dizziness attacks lasting less than two minutes, dizziness being present for less than one week, supine roll and Dix-Hallpike test positivity. The post-test probability increased to 95.4% in patients with attacks lasting less than two minutes and dizziness lasting less than one week, when the Dix-Hallpike test was positive (triple-index positivity). According to the logistic regression model, positive result of the Dix-Hallpike test increased the probability of BPPV by 65.6 times. Accuracy of the model was 92.5%, with the area under the ROC curve of 0.891. Conclusion: Our study results have provided evidence basis for diagnostic power of the Dix Hallpike test and, to a lesser extent, of the supine roll test.

Keywords:

Benign paroxysmal positional vertigo, diagnosis, syndromic approach,

PDF

___

1. Bhattacharyya N, Baugh RF, Orvidas L, et al. Clinical practice guideline: Benign paroxysmal positional vertigo. Otolaryngol Head Neck Surgery. 2008;139:47-81.
2. Kerber KA, Fendrick AM. The evidence base for the Evaluation and Management of Dizziness. NIH Public Access. J Eval Clin Pract. 2010;16: 86-91.
3. Pettifor A, Walls J, Wilkins V, Raghunathan P. How effective is syndromic management of STDs. A review of current studies. Sexually Transmitted Diseases. 2000;27:371-85.
4. Ranjan R, Sharma AK, Mehta G. Evaluation of WHO diagnostic algorithm for reproductive tract infections among married women. Indian Journal of Community Medicine. 2003;28(2):81-4
5. Bengi AM, Mevsim V, Yıldırım E. [Syndromic approach to vulvovaginal candidiasis.] Türk Aile Hek Derg. 2014; 18: 175-88.
6. Freeman TR. In McWhinney’s Textbook of Family Medicine. 4th edition. New York: Oxford University Press; 2016. 203-264 pp.
7. Crane BT, Minor LB. Peripheral Vestibular Disorders. In: Cummings Otolaryngology Head Neck Surgery. Eds: Flint PW, Haughey BH, Lund VJ, Niparko JK, Robbins T, Thomas JR, Lesperance MM. 6th edition. Elsevier; 2015: 2548-2566 pp.
8. Al Saif A, Alsenany S. Sensitivity and specificity of the amer dizziness diagnostic scale (adds) for patients with vestibular disorders. J Phys Ther Sci. 2015;27: 91-6.
9. Sackett DL, Strauss ES, Richardson SW, Rosenberg W, Haynes BR. (eds). Evidence-Based Medicine: How to Practice and Teach EBM. Edinburg: Churchill Livingstone Elsevier; 2000;79-114 pp.
10. White JA, Coale KD, Catalano PJ, et al. Diagnosis and management of lateral semi-circular canal benign paroxysmal positional vertigo. Otolaryngol Head Neck Surg. 2005;133:278–84.
11. Hanley K, O' Dowd T. Symptoms of vertigo in general practice: a prospective study of diagnosis. Br J Gen Pract. 2002;52:809–12.

ISSN: 1309-3878
Yayın Aralığı: 3
Başlangıç: 2009
Yayıncı: Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği AD adına Yrd.Doç.Dr.Cemil Işık Sönmez