Acil Servise Başvuran Çocuklarda Kırıkların Epidemiyolojik Değerlendirmesi

Amaç: Bu çalışmada Konya Numune Hastanesi acil servisine başvuran çocuk hastalarda kırık epidemiyolojisi incelendi. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 2011 yılı içerisinde acil servise tek rakamlı günlerde başvuran ve kırık tanısı konan 0-14 yaş arası 528 hasta (540 kırık) alındı. Retrospektif olarak elektronik hasta kayıt sistemlerinin taranması sonucu elde edilen hasta yaşı, cinsiyet, travma saati, travma ortamı, travmanın oluş mekanizması, kırığın yeri ve tedavisi Microsoft Excel 2007 programına kaydedilerek çocuk kırıklarının sıklığı ve dağılımı belirlendi. Bulgular: Çalışma grubunun 349’u (% 66) erkek, 179’u (% 34) kızdı. Ortalama yaş erkeklerde 9,5, kızlarda 8,2 bulundu. En sık kırık yaşı erkeklerde 13 (% 14,3), kızlarda 9 (% 10,6) idi. Kırıklar en sık sokak ortamında (% 37,5) ve yerden düşme (% 57,1) sonucu olmaktaydı. Hastalar en çok 16:0020:00 saatleri arasında başvurmaktaydı (% 36,2). Kırıklar en sık yaz mevsiminde görüldü (% 38,5). Kırıklar en sık distal radius (% 27,9) bölgesinde görüldü. Kırıkların % 84,6’sı konservatif, % 15,4’ü cerrahi yöntemlerle tedavi edildi. Sonuç: Bölgemizde çocuk kırıkları genelde yaz mevsiminde ve düşme sonucu oluşmakta ve çoğunluğu konservatif yöntemlerle tedavi edilmektedir. Çocuk kırıklarının epidemiyolojisini anlamak önleyici stratejiler geliştirmede önemlidir

Anahtar Kelimeler:

Çocuk; kırık; epidemiyoloji; insidans

Acil Servise Başvuran Çocuklarda Kırıkların Epidemiyolojik Değerlendirmesi

Objective: In this study, the epidemiology of fracture was investigated in children who were admitted to emergency department of Numune Hospital, Konya. Material and Methods: This study included 540 fractures of 528 children (age range 0 to 14 years) who presented to the emergency department on odd-numbered days of 2011. Age and sex of patients, time, location and mechanism of trauma, site of fracture and treatment modalities were collected from electronic patient data system and all data were recorded on Microsoft Excel 2007, then the frequency and distribution of childhood fractures were determined. Results: Of the study group, 349 patients were boys (66 %) and 179 were girls (34 %). Mean age was 9,5 years in boys while 8,2 years in girls. The most frequent age was 13 (14,3 %) years for boys and 9 (10,6 %) years for girls. Fractures occurred most frequently outdoor (37,5 %) and the most common mechanism was falls on level surface (57,1 %). The most frequent time interval of presentation was between 16:00 to 20:00 (36,2 %). Fractures occurred mostly in summer (38,5 %).The most common site of involvement was the distal radius (27,9 %). Choice of treatment was conservative methods in 84,6 % and surgical methods in 15,4 %. Conclusion: In our area, child fractures generally result from falls on level surface in summer and are mostly treated with conservative methods. Understanding the epidemiology of childhood fractures is important to improve preventive strategies

Keywords:

Child; fracture; epidemiology; incidence,

PDF

___

Danseco ER, Miller TR, Spicer RS. Incidence and costs of 1987-1994 childhood injuries: demographic breakdowns. Pediatrics 2000;105(2):E27.
Spady DW, Saunders DL, Schopflocher DP, Svensson LW. Patterns of injury in children. Pediatrics 2004;113(3):522-9.
Atay T, Tomruk Ö, Çetin GN, Baydar ML, Seçkin H. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi acil servi- sine başvuran çocuk kırıklarının epidemiyolojik değer- lendirmesi. Kocatepe Tıp Dergisi 2008;9(2):17-21.
Kalenderer Ö, Gürcü T, Reisoğlu A, Ağuş H. Acil servise kırık nedeniyle başvuran çocuk hastalarda kırıkların sıklık ve dağılımı. Acta Orthop Traumatol Turc 2006;40(5):384-7.
Çetinus E, Ekerbiçer H. Antakya Kırıkhan Devlet Hastanesi ortopedi polikliniği’nde tedavi edilen çocuk kırıklarının epidemiyolojik değerlendirilmesi. Acta Orthop Traumatol Turc 2000;34(2):170-5.
Hedström EM, Svensson O, Bergström U, Michno P. Epidemiology adolescents. Acta Orthop Scand 2010;81(1):148-53. in children and Cooper C, Dennison EM, Leufkens HGM, Bishop N, vanStaa TP. Epidemiology of childhood fractures in
Britain: a study using the general practice research database. J Bone Miner Res 2004;19(12):1976-81.
Schalamon J, Dampf S, Singer G, et al. Evaluation of fractures in children and adolescents in a level 1 trauma center in Austria. J Trauma 2011;71(2):19-25.
Valerio G, Galle F, Mancusi C, et al. Pattern of fractures across pediatric age groups: analysis of individual and lifestyle factors. BMC Public Health 2010;10(10):656.
Rennie L, Court-Brown CM, Mok JY, Beattie TF. The epidemiology of fractures in children. Injury 2007;38(8):913-22.
Linakis JG, Amanullah S, Mello MJ. Emergency department visits for injury in school-aged children in the United States: a comparison of non-fatal injuries occurring within and outside the school environment. Acad Emerg Med 2006;13(5):567-70.
Sheps SB, Evans GD. Epidemiology of school injuries : a 2-year experience in a municipal health department. Pediatrics 1987;79(1):69-75.
Sawyer JR, Flynn JM, Dormans JP, Catalano J, Drummond DS. Fracture patterns in children and young adults who fall from significant heights. J Pedi- atr Orthop 2000;20(2):197-202.
Masterson E, Borton D, O’Brien T. Victims of our climates. Injury 1993;24(4):247-8. dePutter CE, vanBeeck EF, Looman CWN, Toet H,
Hovius SER, Selles RW. Trends in wrist fractures in children and adolescents, 1997-2009. J Hand Surg Am 2011;36(11):1810-5.
Ryan LM, Brandoli C, Freishtat RJ, Wright JL, Tosi L, Chamberlain JM. Prevalence of vitamin D insufficiency in African American children with forearm fractures: a preliminary study. J Pediatr Orthop 2010;30(2):106-9.
Mathison DJ, Agrawal D. An update on the epidemiology of pediatric fractures. Pediatr Emerg Care 2010;26(8):594-603.