Amaç: Deliryum özellikle yoğun bakımlarda sık görülen bir sağlık sorunu olmasına rağmen hekim ve hemşireler tarafından kolay tanımlanamayan ve atlanan bir durumdur. Bu araştırmada yoğun bakımda çalışan hemşirelerin deliryum hakkındaki bilgi düzeylerinin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırmanın evrenini Ankara’daki bir üniversite hastanesinin yoğun bakım ünitelerinde çalışan 85 hemşire oluşturmuştur. Araştırmada örneklem seçimine gidilmemiş evrenin bütününe ulaşılmaya çalışılmıştır. Araştırmada veriler, araştırmacılar tarafından konuya ilişkin literatürden yaralanılarak hazırlanan anket formu ile toplanmıştır. Elde edilen veriler uygun istatistiksel yöntemlerle değerlendirilmiştir. Bulgular: Araştırma grubunu oluşturan hemşirelerin % 67.6’sı deliryumun tanımını bildiklerini ifade etmişlerdir. Ancak deliryumun tanımını bildiğini ifade eden hemşirelerden 28 kişi doğru tanımı yapabilmiştir. Hemşirelerin % 73.2’ si depresyon, deliryum ve demans arasındaki farkı bildiğini ifade etmiştir. Hemşirelerin % 98,6’sı yoğun bakımda hastaların görebileceği bir yerde saat, % 95,9’u takvim olması gerektiğini, ayrıca hemşirelerin % 63.5’ ide aydınlatmanın tavandan yapılması gerektiğini belirtmişlerdir. Sonuç: Hemşirelerin çoğunun deliryum konusunda yeterli bilgiye sahip olmadığı, bildiğini ifade eden hemşirelerin ise tam olarak deliryumu tanımlayamadığı, ancak hemşirelerin çoğunluğunun yoğun bakım ünitesindeki risk faktörlerini büyük oranda bildikleri ve bunlara dikkat ettikleri saptanmıştır. Deliryum konusuna müfredat içinde yeterli zaman ayrılarak yer verilmesi, deliryumu tanılama, önleme ve tedaviye yönelik hemşirelere hizmet içi eğitim programlarının düzenlenmesi, konuyla ilgili olarak hemşirelerin kurum dışındaki diğer kurs, konferans ve eğitim seminerlerine katılımlarının desteklenmesi önerilebilir

-