Selda BÜLBÜL, , Ayşegül ÖZÇALIK, Selver ÖZDOĞAN

Bir Olgu Nedeniyle Adli Tibbi Uygulamalarda Gecikmenin Hekimlere Getirdiği Hukuki Sorunların İrdelenmesi

Çocuk istismarı ve ihmali, Türkiye’de tıbbi, yasal ve sosyal boyutları ile önemli travmalara, özürlere ve hatta ölüme neden olabilen önemli bir halk sağlığı problemidir. Bu yazıda acil servise konvülzif nöbet nedeniyle başvuran, tarafımızdan değerlendirilen ve kliniğe kabul edilen 10 yaşında bir kız olgu sunulmuştur. Hasta başvurusunun 17. saatinde yapılan yaşatma müdahalelerine cevap vermeyerek kayıp edilmiştir. Beyin tomografisinde olası bir travma nedeniyle oluşmuş bir kırık saptanmış ve aile tekrar ayrıntılı bir şekilde sorgulandığında çocuğun aynı mahallede oturan bir kişi tarafından sürekli fiziksel şiddete maruz kaldığı öğrenilmiştir. Hastanın exitus raporu son müdaleyi yapan hekimler tarafından hastane başhekimliğine teslim edilmiştir. Ancak hastane başhekimliği tarafından Cumhuriyet Başsavcılığı olaydan geç haberdar edilmiştir. Bu nedenle adli görevi ihmal olasılığı nedeniyle ilgili hekimler hakkında kamu davası açılmıştır. Sağlık profesyonelleri çocuğa karşı şiddet ve istismarı tanımlamak ve zaman kaybetmeden ilgili kurumlara bildirilmek zorundadır. Ancak çocuk sağlığı alanında çalışan sağlık profesyonellerinin sağlık mevzuatı, yasal zorunlulukları ve hakları konularında oldukça yetersiz bilgisi vardır. Bu yazıda, bir fiziksel istismar olgusu sunarak, çocuğa karşı fiziksel istismarın ve hekimlerin yasal yükümlülüklerinin tartışılması planlanmıştır

Anahtar Kelimeler:

Çocuk İstismarı, yasalar, sağlık profesyonelleri

Pages 49-52

Keywords:

-,

PDF

___

1. Yazgan Ş. Çocukta fiziksel istismarın tanınması. Çocuk Forumu Dergisi 1998; 1(1): 22-24.
2. Kepenekçi Y. Hukuksal Açıdan Çocuk İstismarı ve İhmali, Katkı Pediatri Dergisi, H.Ü.T.F Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı ve Çocuk Sağlığı Enstitüsü Yayını, Cilt: 22, Sayı: 3, Mayıs- Haziran, 2001
3. Oral R. Çocuk istismarı. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi 1993; 2 (12): 419-420.
4. Bilir Ş, Arı M, Dönmez NB, Güneysu S. Dört oniki yaşlar arasında 16100 çocukta örselenme durumlarıyla ilgili bir inceleme. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi 1986; 1: 7-14.
5. Vandeven AM, Newberger EH. Child abuse. Annu Rev Public Health 1994; 15: 367-379.
6. Kara B, Biçer Ü, Gökalp AS. Çocuk istismarı. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2004; 47: 140-51.
7. Finkelhor D, Zellman GL. Flexible reporting options for skilled child abuse professionals. Child Abuse Negl 1991; 15 (4): 335-341.
8. Biçer Ü, Çolak B, Gündoğmuş ÜN, Yıldız B. Bir çocuk istismarı olgusu. Çocuk Forumu 1999; 2(1): 18-22.
9. Özhan K. Çocuk istismarı mercek altında. Sıcak Zincir 1999; 4: 34.
10. Ayvaz M, Aksoy MC. Çocuk İstismarı ve İhmali. Hacettepe Tıp Dergisi 2004; 35: 27-33
11. Gözüm S. Çocukların fiziksel istismar ve ihmale karşı korunması ve sorumluluklarımız. Türk Hemşireler Dergisi 1995; 45 (1): 15-20.
12. Polat O. Çocuk istismarında istismarcı ve kurban ilişkisi. Çocuk Forumu Dergisi 2000; 3 (4): 1-17.
13. Topbaş M. İnsanlığın Büyük Bir Ayıbı: Çocuk İstismarı TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2004: 3 (4)
14. Kepenekçi Y. Hukuksal Açıdan Çocuk İstismarı ve İhmali, Katkı Pediatri Dergisi, H.Ü.T.F Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı ve Çocuk Sağlığı Enstitüsü Yayını, Cilt: 22, Sayı: 3, Mayıs- Haziran, 2001
15. Fidancı Ş. Adli olguya yaklaşım. Yeni yasalar çerçevesinde hekimlerin hukuki ve cezai sorumluluğu, tıbbi malpraktis ve adli raporların düzenlenmesi. Sempozyum dizisi 2006, 48;92-103
16. Bilir Ş, Arı M, Dönmez NB, Güneysu S. Dört oniki yaşlar arasında 16100 çocukta örselenme durumlarıyla ilgili bir inceleme. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi 1986; 1: 7-14.
17. Kara B, Biçer Ü, Gökalp AS. Çocuk istismarı. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2004; 47: 140-51
18. Baysal SU. Çocuk İstismarı. Erişim adresi: http://www.buayaozel_alt15.asp Erişim tarihi: 18.12 2005.