EYLEMCİLİKTE KULLANILAN STRATEJİK HALKLA İLİŞKİLER FAALİYETLERİNİN ANALİTİK HİYERARŞİ SÜRECİ AHP YÖNTEMİ KULLANILARAK DEĞERLENDİRİLMESİ

Kurumsal yönetimler bugüne dek sık sık küçük toplulukların potansiyelini görmeme eğiliminde olmuşlardır. Kar amaçlı olan veya olmayan, ya da hükümete bağlı örgütlerin büyük bölümünün hiçbir eylem grubunun meşruluğunu kabul etmemesi bu yanılgıyı daha da derinleştirir. Oysa tüm örgütler en azından arada bir iç ve dış kaynaklı bu güç çekişmelerini yaşamaktadır. Eylemcilikle ilgili kaynaklara bakıldığında, adına ister baskı grubu, ister toplumsal çıkar grubu ya da gündem grubu densin, bu gruplarla ilgili bir dizi temel varsayımlarla karşılaşırız. Bu terimlerden her biri beraberinde ince anlam farklılıkları getirse de hepsi aynı şeyi ifade eder: Bir amaç uğruna bir örgüte baskı uygulamak üzere kurulan insan toplulukları. Halkla ilişkiler uygulayıcıları temel çatışmaların çözümünde önemli rol oynayabilir. Halkla ilişkiler yaklaşımlarına bağlı olarak, dış unsurların baskısında olan örgütlerin karşı kaşıya kaldığı sorunları hafifletebilir ya da daha da alevlendirebilirler.

Anahtar Kelimeler:

Eylemcilik, Halkla İlişkiler, Stratejik Halkla İlişkiler, Analitik Hiyerarşi Süreci AHP

EVALUATION OF STRATEGIC PUBLIC RELATIONS PRACTICES USED IN ACTIVISM BY USING METHODS OF ANALYTICAL HIERARCHY PROCESS AHP

Corporate governments have so far tended not to see the potential of small communities. The fact that the majority of organizations, whether for profit or not, or affiliated with government, do not accept the legitimacy of any action group further deepens this delusion. However, all organizations experience these internal and external power struggles, at least once in a while. When we look at the sources about activism, we come across a series of basic assumptions about these groups, whether they call it a pressure group, a social interest group, or an agenda group. Although each of these terms brings subtle differences in meaning, they all mean the same thing: communities of people set up to exert pressure on an organization for the sake of a goal. Public relations practitioners can play an important role in resolving basic conflicts. Depending on their public relations approach, they can alleviate or further exacerbate the problems faced by external organizations.

Keywords:

Activism, Public Relations, Strategic Public Relations, Analytical Hierarchy Process AHP,

PDF

___

Akdağ, M. (2014). “Krizlere Hazır Olmak Açısından Örgütlerde Halkla İlişkiler Yönetimi”, İçinde: Ed: Mustafa Akdağ ve Ümit Arklan, “Kriz Yönetimi: İletişimsel Temelde Çözüm Odaklı Stratejik Yaklaşımlar”, Konya: Literatürk Yayınları.
Anderson, D.S. (1992). “Identifying and Responding to Activist Publics: A Case Study”, Journal of Public Relations Research, 4:3, 151-165.
Castells, M. (2008). “The New Public Sphere: Global Civil Society, Communication Networks, and Global Governance”, The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science.
Castells, M. (2008). “Enformasyon Çağı: Ekonomi, Toplum ve Kültür” (Cilt 1). (E. Kılıç, Çev.) İstanbul: İstanbul bilgi Üniversitesi Yayınları.
Coombs, W. T. (2006). “Code Red in the Boardroom, Crisis Management as Organizational DNA”, Praeger, London.
Davies G., Chun R., Da Silva R.V. ve Poper S., (2003). Corporate Reputation and Competitiveness, Rotledge, New York.
Demir G. Z. (2011). “Stratejik Halkla İlişkilerin İtici Gücü: Eylemcilik”, Halkla İlişkilerden Stra- tejik Halkla İlişkilere, Ed. Çiğdem Karakaya Şatır, Nobel Yayınları, Ankara.
Dozier, D. M. ve Lauzen M. M. (2000). “Liberating the Intellectual Domain From the Practice: Public Relations, Activism, and the Role of the Scholar”, Journal of Public Relations Research, 12: 1, 3-22.
Friedman, T. L. (2000). “The Lexus and The Olive Tree”, New York: Anchor Books.
Geçikli, F. (2013). “Halkla İlişkiler ve İletişim” (Üçüncü Baskı), İstanbul: Beta Yayınevi
Goodwin, J. ve Jasper, J. M. (2015). “The Social Movements Reader: Cases and Conceps”, WILEY Blackwell, Third Edition. UK.
Grunig, J., E., (1989). “Sierra Club Study Shows Who Become Activists”, Public Relations Review, Vol. XV, No.3.
Grunig, L. S. (1986). “Activism And Organizational Response: Contemporary Cases Of Collective Behaviour.”, Paper Presented To The Association For Education In Journalism And Mass Communication, Norman, Oklahoma.
Grunig, L. (2005). “Eylemcilik: Örgütlerin Etkinliğini Nasıl Sınırlıyor ve Mükemmel Halkla İlişkiler Departmanları Nasıl Karşılık Vermeli”, Halkla İlişkilerde ve İletişim Yönetimin- de Mükemmellik. (der) içinde. Grunig James E., Çev. Elif Özsayar. İstanbul Rota Yayınla- rı, 527-557.
Heath, R. L. (1997). “Strategic Issues Management: Organizations and Public Policy Challenges. Sage: Thousand Oaks.
Hung, F.C., (2003). “Relationship building, activism, and conflict resolution — A case study on the termination of licensed prostitution in Taipei City”, Asian Journal of Communication 18 may 2009.
Karagöz, K. (2013). “Yeni Medya Çağında Dönüşen Toplumsal Hareketler ve Dijital Aktivizm Hareketleri” İstanbul Üniversitesi.
Lister, M., Dovey, J., Giddings, S., Grant, J., & Kelly, K. (2009). “New Media: A Critical Introduction” (2 b.). NewYork: Routledge.
McCown N. (2007). “The Role of Public Relations With Internal Activists”, Department of Communication, University of Maryland, Version of record first published: 05 Dec 2007.
Mintzberg, H. (1983). “Power In and Around Organizations”, Prentice-Hall, Englewood Cliffs, N.J. pp.48-49.
Moe, T. M. (1988). “The Organization Of Interests”, The University Of Chicago Press.
Mozorov, E. (2009). “The Brave New World of Slacktivis, In Foreign Policy”, Retrieved from http://www.npr.org.
/templates/story/story.php?storyId=104302141 Erişim Tarihi: 02.10.2015.
Peltekoğlu, F. B. (2007). “Halkla İlişkiler Nedir?”, İstanbul: Beta Yayınları.
Ray, S. J. (1999). “Strategıc Communıcatıon In Crısıs Management: Lessons from the Airline Indusry”, QUORUM BOOKS Westport, Connecticut London.
Riel, C. B. M. van, Fombrun, C. J. (2010). “Implementing practices for effective reputation management”. Essentials of Corporate Communication.
Roy, B. (1985). “Metodologie multicritere daide la decision”. Collection Gestion, Paris.
Smith, M. F., (2005). “Activism”, In R. E. Heath (Ed.), Encyclopedia of public relations, (pp. 5-9). Thousand Oaks, CA: Sage.
Smith, R. D. (2017). “Strategic Planning for Public Relations”, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates Publishers.
Theaker, A. (2008). “Halkla İlişkilerin El Kitabı”, (Çev: Murat Yaz), İstanbul: Kapital Medya Hizmetleri.
Van Laer, J., ve Van Aelst, P. (2010). Internet and Social Movement Action Repertoires. Information, Communication & Society, 1146-1171 (http://dx.doi.org/10.1080/13691181003628307, 21.05.12).
Uçkan, Ö. (2012). “Dijital Aktivizm mi? Aktivizm mi?” İstanbul Bilgi Üniversitesi, Alternatif Bilişim Derneği 30 Mayıs.
Wakefield, R. I. (2007). “Theory of International Public Relations, The Internet, and Activism: A Personal Reflection.”, Journal of Public Relations Research, 20:1, 138-157.
Yılmaz, M. K., Başar, E. E., ve Pabuçcu, H. (2015). “Pazarlama Kaynaklarina En Uygun Rekabetçi Pazarlama Stratejisinin Belirlenmesi: Kış Turizmi Otellerine Yönelik Bir Uygulama”. Ege Akademik Bakış, 15(3), 409-419.