Bu makalede çağdaş sosyal ve politik söylem içerisindeki başlıca iki değer incelenmektedir: liberal anayasal demokrasi ve sivil toplum. Bu terimleri kullanıldığı her iki durumda da bazı tutarszılıkların bulunduğu gösterilmeye çalışılacaktır. İlk durumda, demokrasi oksimoron bir terim haline getirildiğinde bir takım çelişkiler ortaya çıkmaktadır; bu, sivil toplum söz konusu olduğunda bu kavramın kriterine en çok uyan şeyin, genellikle kavramın kendisiyle ilişkisi olmadığı konusunu tersyüz etmektedir. Bu analiz, Giovanni Gentile’nin takipçisi olan Benito Mussolini’nin Yeni-Hegelci politik görüşleriyle karşılaştırılmaktadır. İlk bakışta tuhaf karşılanmasına rağmen Mussolini’nin görüşleri, mantıksal analiz altında tutarlı olduğunu kanıtlamaktadır.

This article examines two main values in the contemporary social and political discourse: liberal constitutional democracy and civil society. It tries to show that in both cases there are inconsistencies in using these terms. In the first case, several contradictions appear making democracy an oxymoron term; concerning civil society it turns out that what fits best the criteria of this concept is usually not associated with it. This analysis is compared with the Neo-Hegelian political views of Giovanni Gentile’s follower, Benito Mussolini. Under logical analysis, Mussolini’s ideas prove to be consistent and coherent although sound strange at first glance.