Sima POUYA, SARA DEMİR ALP, ÖNER DEMİREL

Engelli çocuklara yönelik oryantiring oyunları

Çalışmanın amacı: Oyunların ve oyun alanlarının engelli çocuklara yönelik tasarlanması ve bunun uygulanabilmesi bu makalenin temel konusudur.Çalışma alanı: Çalışma alanı olarak Ankara’daki Eymir Gölü seçilmiştir.Materyal ve Yöntem: Bu araştırmada, özellikle farklı yeteneklere sahip engelli çocuklara yönelik ortak bir oyun alanı tasarlanarak yapılabilincek olan oryantiring çalışmaları araştırılmış ve gözlem çalışması uygulanmıştır. Bu kapsamda, çalışma alanı olarak Ankarada'ki Eymir Gölü seçilmiştir. Doğan Çağlar Engelliler Ortaokulu’ndan 4. fiziksel engelli çocuk katılımcı olarak belirlenmiş ve çocuklar için düzenlenen oyun alanında hazırlanan oryantiring oyunlarına katılımı sağlanmıştır. Oyun aşamasında yaptıkları eylemler ile tavır ve davranışlar gözlemlenmiş ve bunlar düzenlenen gözlem formu, gözlemciler tarafından kaydedilmiştir.Sonuçlar: Gözlem formu kayıtlarına göre oryantiring oyunlarının fiziksel engelli çocuklarında uygulanabilirliği belirlenmiştir. Araştırma vurguları: oryantiring oyunlarının tüm kamu ve özel oyun alanlarında yer alabileceği ve spor yapma olanağı sunarak sağlık açısından da faydalı olabileceği önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Çocuk oyun alanı, engelli çocuklar, oryantiring çalışması, Eymir gölü, Ankara

Orienteering plays for disabled children

Aim of study: Park and playground design and their implementation with regard to disabled children are the main goals of this article. Area of stud: The Lake of Eymir /Ankara is selected as a area of study in this research.Material and Methods: In this research, the orienteering activates are evaluated through designing play spaces considering various ability and talents of the disabled children in this way, for its implementation, observation technique was applied. To perform this research, the Lake of Eymir /Ankara is selected. Four disabled children were selected as participants among the other school students. They were placed in a pre-equipped place to participate in the play. Therefore, their behaviors were observed while playing and some forms were filled out by the observers and the teachers. Main results: With preforming these kinds of activities in play grounds, it will improve children physical actions, person skills, sense of cooperation and competition, excitement, innovation.

Keywords:

Playground, Disabled children, Orienteering activities, Lake of Eymir, Ankara,

PDF

___

Acar H. (2009). Doğal Peyzaj Elemanlarının Oyun Olanaklılıklarının Değerlendirilmesi, Doktora Tezi, KTÜ Fen Bilimlerin Enstitüsü, Trabzon.
Adhémar A. J. (2008). Nature as clinical psychological intervention. Master’s Dissertation, Institute of Psychology, University of Århus, Denmark.
Akkülah A. T. (2008). Oyun Alanları Güvenlik Standartlarının Araştırılması Ve Nenehatun Parkı Örneğinde İrdelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya
Aral N., Gürsoy F., Köksal A. (2000). Okul Öncesi Egitiminde Oyun. İstanbul: Turan Ofset.
Bektaş Y. (2004). İlköğretim Çağındaki Çocukların Çocuk Oyun Alanlarından Beklentilerinin Belirlenmesi Üzerinde Bir Araştırma: Ankara- Çankaya Örneği, Yüksek Lisans Tezi, Fen Bilimlerin Enstitüsü, Ankara Üniversitesi, 122s, Ankara,
Bektaş F., Karaman G., Mülazımoğlu O., Ayan V. (2012). Yeni Bir Spor Disiplini Olarak Raft-Oryantiring Organizasyonunun İncelenmesi,Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 14 (2): 249-252.
Dicle O. (2011). Çocukların Açık-Yeşil Alan Kullanım Desenlerinin Belirlenmesi: Çayyolu Örneği. Ankara Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri: 09b4347012.
Deniz E, Karaman G, Bektaş F, Yoncalık O, Güler V, Kılıç A, Ateş A. (2011). Çocuklara Oryantiring Eğitimi Kültür, Ajans Yayınları No: 125.
Doğan Çağlar Özel Eğitim Ortaokulu ve Meslek Lisesi, (2013-2014). T.C. Brifing Dosyası, Altındağ Kaymakamlığı, 2013 – 2014 Eğitim Ve Öğretim Yılı.
Duman G., Koçak, N., (2013). Çocuk Oyun Alanlarının Biçimsel Özellikleri Açısından Değerlendirilmesi (Konya İli Örneği). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(1).
Erdem Ö. (2003). Okul Öncesi Eğitim Birimlerinde Dış Mekân Tasarım İlkeleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
IOF. (2012). International Orienteering Federation. http://orienteering.org/about-the-iof/national-federations/ , 19.07.2016 tarihinde edinilmiştir.
Karaca F. (2008). Oryantiring uygulamalarının ilköğretim programlarındaki fonksiyonelliği, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Kirkby M. (1989). Nature as A Refuge in Children’s Environments, Children’s Environments Quarterly, 6, 1, 7-12.
MEGEP (2007). Mesleki Eğitim ve Öğretim Sisteminin Güçlendirilmesi Projesi. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Özel Eğitimde Oyun Etkinlikleri Ankara.
Morrison G.S. (1998). Early Childhood Education Today. Upper Saddle River, New Jersey. Nicolopoulou, A., (1993). Play, cognitive development, and the social world: Piaget, Vygotsky, and beyond. Human Development, 36(1), 1-23.
Onur, B., Güney, N. (2004). Türkiye’de Çocuk Oyunları: Araştırmalar.Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma Ve Uygulama Merkezi Yayınları, (12).
Orben R., Gawelin C., Nordström J. (1981). Course planning, International Orienteering Federation Technical Committee. April. 240.
Öztürk, A.. 2001. Okul Öncesi Eğitimde Oyun, İstanbul: Esin Yayınları.
Özaltın O., Gül A. (2006). Rekreasyon ve Turizm Kapsamında Orienteering (Hedef Bulma) Etkinliğinin Önemi ve Ülkemizdeki Durum Analizi, 28-29, Nisan, Turizm ve Mimarlık Sempozyumu’nda (Turizmde Sosyal, Kültürel, Fiziksel Gelişmeler, Sorunlar ve Öneriler), (Antalya Mimarlar Odası, sayfa: 264-271, Antalya.
Pinciotti P., Weinstein, C., S. (1988). Environmental Experiences and Children’s Drawings, Children’s Environments Quarterly, 5, 3, 21-28.
Piaget J. (1962). Play, Dreams, and Imitation in Childhood. New York: W.W. Norton.
Pouya S. (2016). Ortopedik Engelli Çocukların İyileştirilmelerine Yönelik Planlama Yaklaşımı: ODTÜ Eymir Gölü Örneği (Ankara), Doktora Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü. Trabzon.
Poyraz H. (2003). Okul Öncesi Dönemde Oyun ve Oyuncaklar, Ankara: Anı Yayıncılık. Smilansky S. (1968). The Effects Of Sociodramatic Play On Disadvantaged Pre-School Children. New York: Wiley.
Tekkaya E., (2001). Tasarlanmış Çocuk Hakları: Ankara Çocuk Oyun Alanları, Millî Eğitim Dergisi, C.151, S.25-37.
Tuna F., Balcı A., Oryantiring Uygulamalarının Coğrafya Öğretmen Adaylarının Öz yeterlik Algılarına Etkisi, Marmara Coğrafya Dergisi Sayı: 27, OCAK - 2013, S. 1-14.
Uslu A, Shakouri N. (2012). Engelli çocuklara dost oyun alanı ve dış mekan tasarımı, Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 28(5):367-374.
Vygotsky L. (1967). Play And It’s Role In The Mental Development of The Child, Soviet Psychology, 5, 6–18.
Whitehouse S., Varni J. W., Seid M., Cooper-Marcus C., Ensberg M. J., Jacobs J. R., & Mehlenbeck, R. S. (2000). Evaluating A Children's Hospital Garden Environment: Utilization And Consumer Satisfaction. Journal of Environmental Psychology, 21(3), 301-314.
Woolley H. ve Amin N. (1995). Pakistani Children in Sheffield and Their Perception and Use of Public Open Spaces, Children’s Environments 12, 4, 127-143.
Yörükoğlu A. (2002). Çocuk Ruh Sağlığı. Çocuğun Kişilik Gelişimi, Eğitimi ve Ruhsal Sorunları. Özgür Yayınları, İstanbul.