Serap ÇALIŞKAN, Özgür ÖZCAN, Gamze Sezgin SELÇUK

Fizik öğretmen adaylarının özyeterlik inançları: Cinsiyet, sınıf düzeyi ve akademik başarının etkileri

Bu araştırmanın amacı, fizik öğretmen adaylarının fiziğe yönelik özyeterlik inançlarını belirlemek ve cinsiyet, üniversite sınıf düzeyi ve akademik başarının özyeterlik inançları üzerindeki etkilerini incelemektir. Araştırmaya Dokuz Eylül Üniversitesi, Hacettepe Üniversitesi, Balıkesir Üniversitesi ve Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Fakülteleri OFMAE Bölümü Fizik Eğitimi Anabilim Dallarında öğrenim görmekte olan toplam 451 fizik öğretmen adayı katılmıştır. Araştırmada survey (tarama) yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın verileri “Fizik Özyeterlik Ölçeği” ile toplanmıştır. Araştırmanın verileri frekans, yüzde, ortalama, standart sapma, çok değişkenli varyans analizi (MANOVA) ve izleme testleri kullanılarak analiz edilmiştir. Analizlerin sonucunda fizik öğretmen adaylarının özyeterlik inançlarında, adayların cinsiyet, sınıf düzeyi ve akademik başarılarına göre anlamlı farklılıklar olduğu belirlenmiştir.

PDF

___

1. Alpöge, G. (1991). Çocuk ve Dil. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. Ekim. I. Baskı.
2. Artan, İ., ve Baysan, San P. (2004). Çocuk Gelişimi ve Eğitimi. İstanbul: Morpa Yayıncılık.
3. Atay, A. (2005). Çocukluk Döneminde Gelişim. Ankara: Kök Yayıncılık.
4. Atkinson, R, L. ve diğerleri. (2006). Psikolojiye Giriş. Ankara: Arkadaş Yayıncılık.
5. Aydın, B. (2005). Çocuk ve Ergen Psikolojisi. İstanbul: Nobel Yayıncılık.
6. Bacanlı, H. (2002). Gelişim ve Öğrenme. Nobel Yayınları. 6.Baskı. Ankara
7. Başaran, İ. E. (2000). Eğitim Psikolojisi. Feryal Matbaası.
8. Binbaşıoğlu, C. (1990). Gelişim Psikolojisi. Ankara: Binbaşıoğlu Yayınları.
9. Bliss, L. S. ve diğerleri. (1977). Astory completion approach as a measure of language development in children. Journal of Speech and Hearing Disorder. 20:358
10. Cole, L. ve Morgan, J. J. B. (2001). Çocuk ve Gençlik Psikolojisi. İstanbul: Milli Eğitim Yayınları.
11. Çakır, T. (2004). “Çocukta Dil Gelişimi ve Kuramsal Yaklaşımlar” Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Nisan. Sayı:3. s:139–162
12. Erden, M. ve Akman, Y. (2004). Gelişim ve Öğrenme. Ankara: Arkadaş Yayınları.
13. Gander, M. J., ve Gardiner, W. H. (2004). Çocuk ve Ergen Gelişimi. Ankara: İmge Kitabevi.
14. Genishi, C. (1988). “Young Children’s Oral Language Development”, 05.01.2008 tarihinde http://www.childrensdisabilities.info/speech/young-children.html adresinden alınmıştır.
15. Güven, N. ve Bal S. (2000). Dil Gelişimi ve Eğitim. 0–6 Yaş Dönemindeki Çocuklar İçin Destekleyici Etkinlikler. İstanbul: Epsilon Yayınları.
16. Jersild, T. A., ve Günçe, G. (1972). Çocuk Psikolojisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
17. Kavaklı, A. (1992). Çocukluk Yaşlarında Büyüme ve Gelişme. İstanbul: Hilal Matbaacılık.
18. Ömeroğlu, E., ve Kandır, A. (2005). Bilişsel Gelişim. Morpa Kültür Yayınları.
19. Özbay, Y. (1999). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi: Empati Yayınları.
20. Özgür, İ. N. (1979). Çocuk Psikolojisi. İstanbul: İbrahim Özgür Yayınları.
21. Poyraz, H. (1999). “Okulöncesi Faaliyetlerin Çocuğun Dil Gelişimine Etkileri.” Gazi Üniversitesi. Anaokulu/Anasınıfı Öğretmeni El Kitabı. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
22. Reese; E. ve Read, S. (2000). Predictive Validity of The New Zealand Macarthur Communicative Development İnventory: Words and Sentences. Child Development. 27, 255-266
23. Rıza, E. (1996). Sosyal Psikolojiye Giriş. İzmir: Anadolu Matbaası.
24. Tural, A. (1977). Ankara’da Anaokuluna Giden 4–6 Yaş Çocuklarının Bildikleri Kelime Sayısına; Yaş, Cinsiyet, Ailenin Eğitim Düzeyi ve Okula Devam Süresinin Etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
25. Ulusoy, A. ve diğerleri. (2007). Eğitim Psikolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık.
26. Ülgen, G., ve Fidan, E. (1987). Çocuk Gelişimi. İstanbul: Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı Yayınları.
27. Yavuzer, H. (2000). Çocuk Psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi