Oturarak Voleybol Oyuncularının Öz Güven Düzeylerinin Tespiti

Bu araştırma, Türkiye Bedensel Engelliler Spor Fede-rasyonu, Oturarak Voleybol oyuncularının özgüven düzey-lerini tespit etmek amacına odaklanmıştır. Katılımcıların öz güven düzeylerini belirlemek için araştırmacılar tarafından geliştirilen “Kişisel Bilgi Formu” ve Akın (2007) tarafından geliştirilen “Öz Güven Ölçeği” kullanılmıştır. Çalışmada genel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırma grubu, Türki-ye Bedensel Engelliler Spor Federasyonu tarafında Alanya ilinde düzenlenen Bedensel Engelliler Oturarak Voleybol Müsabakalarına katılan genel toplamda 92 bedensel engelli sporcu içerisinden çalışmamıza gönüllü olarak katılmayı kabul eden, 52’si erkek, 6’sı kadın olmak üzere genel top-lamda 58 oturarak voleybol oyuncusundan oluşmuştur. Verilerin analizinde Mann-Whitney U ve Kruskal Wallis H testleri kullanılmıştır. Elde edilen verilere göre, kardeş sayısı, algılanan gelir düzeyi, lisans yaşı açılarından, oyun-cuların öz güven düzeylerinin istatistiksel açıdan anlamlı farklılık oluşturmadığı tespit edilirken, katılımcıların cinsi-yetleri ile iç özgüven düzeyleri ortalamaları arasında an-lamlı farklılık vardır. Yine katılımcıların, cinsiyetleri ile dış özgüven düzeyleri ortalamaları arasında anlamlı farklılık bulunmuştur. Katılımcıların farklı bir spor branşı ile uğraş-ma durumu açısından, faklı bir spor branşı ile uğraşanların iç öz güven düzeyleri, uğraşmayanlara oranla anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Bunun karşın farklı bir spor branşı ile uğraşma durumu açısından dış öz güven seviyele-rinde anlamlı farklılık tespit edilememiştir. Ancak genel öz güven puanları açısından, farklı bir spor branşı ile uğraşan katılımcıların, genel öz güven düzeyi, farklı bir spor branşı ile uğraşmayanlara oranla anlamlı düzeyde farklılık gös-termiştir (p<0,05). Sonuç olarak, erkek katılımcıların, kadın katılımcılara oranla daha yüksek iç ve dış özgüvene sahip olduklarını, farklı spor branşı ile uğraşmanın iç öz güven düzeyini arttırdığını ve spor yapmanın bedensel engelli bireylerde öz güven düzeyine pozitif katkı sağlayabileceğini söyleyebiliriz

Anahtar Kelimeler:

Oturarak Voleybol, Öz Güven

Determining the Self-Confidence Levels of Sitting Volleyball Players

This research focuses on determining the level of self-confidence of Sitting Volleyball players of The Turkish Sports Federation for the Physically Disabled. The "Per-sonal Information Form" developed by the researchers and the "Self-Confidence Scale" developed by Akın (2007) were used in the study. The study group was consisted of 58 sitting volleyball players in total; 52 male, 6 female, who agreed to participate voluntarily from a total of 92 physical-ly challenged athletes who participated in Physically Disa-bled Sitting Volleyball Competitions organized by TSFPD in Alanya province. In the evaluation of the data analysis was used. Mann-Whitney U and Kruskal Wallis H tests. Accord-ing to the data, while it was determined that there was no statistically significant difference in the self-confidence levels in terms of the number of siblings, perceived income level and license age, there was a significant difference between participants' genders and levels of inner self-confidence. There was also a significant difference between the participants' genders and external self-confidence lev-els. In the external self-confidence, male participants re-ported higher levels of external self-confidence. Another finding from the study was that the inner self-confidence levels of participants, who deal with another sports branch, were significantly higher than those who doesn’t. However, no significant difference was found in the level of external self-confidence in terms of dealing with a different sports branch. Though, in terms of general self-confidence scores, the level of general self-confidence of the participants’ dealing with a different sports branch differed significantly (p <0,05). According to these findings, we can say that male participants have higher inner and external self-confidence than female participants, dealing with different sports branches increases the level of inner self-confidence and doing sports can positively contribute to the self-confidence level of physically disabled individuals.

Keywords:

: Sitting Volleyball, Self-Confidence,

PDF

___

Akın, A. (2007). Özgüven Ölçeğinin Geliştirilmesi ve Psikometrik Özellikleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2:165-175.
Bandura, A. (1989). Sixtheories of child development. Annals of Child Development, 6,1-60.
Bostancı, Ö., Karaduman, E., & Şebin, K. (2018). Dağcıların Özgüven Seviyelerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 20(3), 144-153.
Can, Y., & Kaçay, Z. (2016). Sporcu kimlik algısı ile cesaret ve özgüven duyguları arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Journal of Human Sciences, 13(3), 6176-6184. doi:10.14687/jhs.v13i3.4353.
Erdemir, İ., Tekin, H.A., Savucu, Y., & Tüfekçioğlu, E. (2009). Birinci ve İkinci Lig Tekerlekli Sandalye Basketbolcularında Performansı Etkileyen Faktörler. F.Ü.Sağ.Bil.Tıp Dergisi, 23 (2): 85 – 89.
Ergun, N., & Bayramlar, K. K. (2011). Engelsiz Bir Yaşam İçin Egzersiz ve Spor. Ankara: Merdiven Tanıtım.
Esatbeyoğlu, F. (2016). Yeti Yitimi Olan Gençler için Fiziksel Aktivitenin Önemi. Baran, A. G. ve Çakır, M. (Edt.) İnter-disipliner yaklaşımla gençliğin umudu toplumun beklentileri. Hacettepe Üniversitesi Yayınları. S. 261-282.
Feltz, D. L. (1988). Self-confidence and sports performance. Exercise and Sport Sciences Reviews, 16(1), 423- 458.
Feltz, D. T. & Lirgg, C. D. (2001). Self Efficacy Beliefs On Athletes, Teamandco Aches. (In R. N. Singer, H. A. Hausenblas, ve C. Janelle (Eds.). Handbook of sportpsychology(pp.340-361). New York: John Wiley&Sons
Kabasakal, K. (2007). Zihinsel Engellilik, Zihinsel, Ruhsal, Duygusal Engellilik, Lokomotif Medya, Ünimat Ofset Matbaası, Konya.
Kalbli, K. (2007). Comparative Study On The Serves Of Volleyball And Sitting Volleyball Games. Semmelweis University Facul-ty Of Physical Education And Sport Sciences, Hungary, 12th Annual Congress Of The Ecss, 11–14 July Jyvaskyla Finland.
Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Nobel Yayınları. Ankara.
Mutlu, T. O., Öntürk, Y., Karafil, A. Y., Zorba, E., Bingöl, E. & Kaya, K. ( 2016). Analysıs On The Self-Confıdence Per-ceptıons Of Unıversıty Students Playıng Tennıs In Sports. General Informatıon About Sstb Journal, 18, 17-28.
Özbek, S., Yoncalık, M. T. & Alıncak, F. (2017). Sporcu ve Sedanter Lise Öğrencilerinin Özgüven Düzeylerinin Karşılaştırıl-ması (Kırşehir İli Örneği). Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 2(3), 46-56.
Özyürek, M. (1982). Normal Öğrencilerle Birlikte ve Ayrı Eğitilen Ortopedik Arızalı Öğrencilerde Benlik Kavramı ve Denetleme Odağı. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Ankara, Yayınlanmamış Doçentlik Tezi.
Pedro, L. F., Chatzisarantis N. & Pedro M.C.M.J. (2007). Precompetitive Anxiety and Self-Confidence in Athletes with Disabil-ity. Perceptual and Motor Skills, 105 (1).
Schunk, D. H. (1985). Self-Efficacy and Classroom Learning. Psychology in the Schools, 22:208-223.
Skučas, K. (2014). Athletıc identity and self-esteem of wheelchair basketball players. Baltic Journal Of Sport & Health Scienc-es,95(4).
World Health Organization (2001). The International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF). Gene-va:WHO. http://www.who.int/classifications/icf/en/
Zerger, M. (2008). A Study of Movement İn Sitting Volleyball. A Thesis Submitted To The Gradua The Faculty İn Partıal Fulfill-ment Of The Requirements For The Degree of Master of Science Kinesiology and Health Studies Unıversıty Of Central Oklohoma Edmond.
Maggill, R. A. (1980). Motor Learning. 66-124, Wm. C. Brown Comp. Pub. USA.
Martens, R. ( 1990). Seccessful Coaching. Second Edition, Leisure Press, Champaign, IIinois.
Civan, A., Özdemir, İ., Taş, İ., & Çelik, A. (2012). Bedensel engelli ve engelli olmayan tenis sporcularının durumluk ve sürekli kaygı düzeylerinin karşılaştırılması. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 14(1), 83-87.