Türkiye’de Kadın İstihdamının Gelişimi: Konya- Karaman Örneği
Bu çalışmada 2010-2017 döneminde Türkiye geneli ve Konya-Karaman bölgesinde kadınların işgücüne katılımını etkileyen unsurların belirlenmesi ile
kadınların istihdam oranlarının verilmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla Türkiye ve Konya-Karaman bölgesinde kadınların eğitim düzeyi, yaş ve istihdam
edildikleri iktisadi faaliyetlere göre istihdam oranlarına yer verilmiştir. Veriler TUIK tarafından yayınlanan işgücü istatistiklerinden elde edilmiştir.
Türkiye genelinde ve Konya-Karaman bölgesinde kadınların istihdam oranlarının erkeklerin istihdam oranlarından daha az olduğu tespit edilmiştir. Eğitim
seviyeleri, kadınların yaşı, medeni durumları, kayıt dışı istihdam ve ücretsiz aile işçiliği kadınların işgücüne katılımlarını etkileyen en önemli unsurlardır. Bu
çalışmanın sonuçları eğitim seviyesi, yaş ve iktisadi faaliyet kollarına göre istihdam oranlarının kadınların istihdamını hem Türkiye hem de Konya-Karaman
bölgesi için benzer şekilde etkilediğini göstermiştir.
___
- Biçerli, K. (2003), Çalışma Ekonomisi, Beta Basım Yayın, İstanbul.
Bozkaya, G. (2013), “Kadınların İşgücüne Katılımını Belirleyen
Faktörler: Türkiye Üzerine Bir Analiz”, Sosyal Bilimler Dergisi,
Cilt:3, Sayı:5. 69-89.
Bulutay, Tuncer (2005), Türkiye’de Yüksek Öğrenimlilerde
İşlendirme ve İşsizlik, Türkiye Ekonomi Kurumu Tartışma
Metni
Cesim, D., Yücel, A. S, Korkmaz, M. ve Aras, G. (2013),
“Türkiye’de Kadın İstihdamının Amerika Birleşik
Devletlerindeki Kadın İstihdamı İle Karşılaştırılması”,Turkish
Studies- International Periodical For The Languages, Literature
and History of Turkish or Turkic”,Volume 8/9, 1845-1863.
Çolak, Ö.F. ve Kılıç, C. (2001). Yeni Sanayileşen Bölgelerde
Kadın İşgücü Arzı: Şanlıurfa Örneği. Türkiye İşveren
Sendikaları Konfederasyonu. Yayın No: 214, 106 s.
Das, Maitreyi B. (2006), “FemaleLabor Force
ParticipationAndTheEffects Of Gender”, Social Development
Papers South Asia Series, No:97, 1-28.
Doğrul, H.G. (2007), “Kentsel Alanlarda Kadın İşgücü Arzının
Belirleyicileri ve Kadın İşgücü Arzının Ücret Yapısı Üzerindeki
Etkisi:Türkiye Üzerine Bir Uygulama”, Doktora Tezi,
Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya
Ercan, H., Hoşgör Gündüz, A. ve Yılmaz, Ö. (2010), “Kadınların
İşgücüne Katılımını Belirleyen Etmenler Ve İl İstihdam Ve
Meslek Kurulları İçin Öneriler: Ankara, Gaziantep Ve Konya”,
ILO Ankara Ofisi.
Gürol, M. A. (2007), “Türkiye’de İş Yaşamındaki Kent Kadınının
Açmazı: Kariyer-Aile İkilemi”, Selçuk Üniversitesi Karaman
İ.İ.B.F. Dergisi Yerel Ekonomiler Özel Sayısı, 144-150.
İçin, N. (2012), “Çalışma Yaşamında Kadın İşgücünün
Karşılaşabileceği Sorunlar: Yalova Örneği”, Yüksek Lisans
Tezi, Yalova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yalova.
İnce, M. (2010), “Kadın İstihdamı ve Kadın İşgücüne Olan Talep
Türkiye Örneği”, Doktora Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
Karataş, A. (2006), “Türkiye’de Kadın İşgücünün Durumu: Denizli
Tekstil Sektöründe Kadın İşgücü Örneği”, Yüksek Lisans Tezi,
Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
Kavak, Y. (1997), “Eğitim, İstihdam ve İşsizlik İlişkileri”,
Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13: 21-26.
Kızılgöl, Ö. (2012), “Kadınların İşgücüne Katılımının
Belirleyicileri: Ekonometrik Bir Analiz”, Doğuş Üniversitesi
Dergisi, 13 (1), 88-101.
Kocacık, F. ve Gökkaya V. B. (2005), “Türkiye’de Çalışan Kadınlar
ve Sorunları”, C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt:6,
Sayı:1, 195-219.
Konietzka, D. ve Kreyenfeld, M. (2010),
“TheGrowingEducationalDivide in Mothers’ Employment: An
InvestigationBased On TheGerman Micro-Censuses 1976-
2004”, WorkEmployment&Society, Vol.24, No.2, 260-278.
Korkmaz, M. ve Alacahan, N. (2013), “Türkiye’de Formel Piyasaya
Yönelmede Kadın İşgücü Arzı ve GSYH Etkileri: Ampirik Bir
Çalışma”, TurkishStudies- International
PeriodicalForTheLanguages, LiteratureandHistory of
TurkishorTurkic, Volume 8/7, 887-900.
Lester, B. Y. (1996), “Part Time Employment of MarriedWomen in
The U.S.A.”, AmericanJournal of EconomicsandSociology,
Vol:55, Issue:1.
Lordoğlu, K. ve Özkaplan, N. (2003), Çalışma İktisadı, DER
Yayınları, İstanbul.
Naqvi, Z. F. ve Shahnaz, L. (2002), “How Do
WomenDecideToWorkIn Pakistan?”, The Pakistan
Development Review, Pakistan Instutite of Development
Economics, Vol.41, No:4, 495-513.
Özer, M. ve Biçerli, K. (2004), “Türkiye’de Kadın İşgücünün Panel
Veri Analizi”, Anadolu ÜniversitesiSosyal Bilimler Dergisi.
Cilt:3, Sayı:1. 55-85.
Öztürk, Ö. (2007), “İstihdam Konusunda Kobilerin Önemi ve Kobi
Alanında Eğitim İstihdam İlişkisi Açısından Kamu İstihdam
Kurumunun Rolü,” Uzmanlık Tezi, T.C. Çalışma ve Sosyal
Güvenlik Bakanlığı Türkiye İş Kurumu Genel Müdürlüğü,
Ankara.
Psacharopoulos, G. ve Tzannatos, Z. (1987),
“EducationandFemaleLabor Force Participation”,
PaperPresented at TheSixth World Congress of
ComparativeEducation, Rio de Janeiro.1-40.
Seitz, N. S. (1999), “LaborSupply, DivorceandRemarriage”, UWO
Department of EconomicsWorkingPapers, Number: 9902, 1-31.
Şahin, E. (2006), “Kadın Girişimcilik ve Konya İlinde Kadın
Girişimcilik Profili Üzerine Bir Uygulama”, Selçuk Üniversitesi
İ.İ.B.F. Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. Sayı :17,
287-309.
Şahinli, M. A. ve Şahbaz, N. (2013), “Tarımda Kadın İstihdamı:
Sosyal Güvenlik Kurumuna Kayıtlılık Durumu”, KMÜ Sosyal
ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 15(25), 85-103.
Talaş, E. ve Çakmak, F. (2013), “Türkiye’de Kadınların İşgücüne
Katılımlarının Kohort Analizi”, İstanbul Üniversitesi İktisat
Fakültesi Ekonometri ve İstatistik Dergisi, Sayı:18, 18-34.
Tan, M. (1978), Kadın, Ekonomik Yaşamı ve Eğitim, Tısa
Yayıncılık, Ankara.
Tunç, M. (2007), “Kayıt Dışı İstihdamla Mücadelede Geliştirilen
Stratejiler, Uygulanan Politikalar ve Gelişmiş Ülke
Örnekleri”,Uzmanlık Tezi, T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik
Bakanlığı Türkiye İş Kurumu Genel Müdürlüğü, Ankara.
Üçler, G. ve Kızılkaya, O. (2014), “Kadın İstihdamının Boşanma Ve
Doğurganlık Üzerine Etkileri: Türkiye Üzerine Bölgesel Panel
Veri Analizi”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl:2,
Sayı:2/2, 28-43.
www.tuik.gov.tr