Hukuk Kültürü Suç Ve Kentsel Yağma

Kültür bir toplumun duyuş, düşünüş ve davranış biçimlerinin toplamıdır. Din, aile, sanat gibi sosyal kurumlar kültürü oluşturduğu gibi, aslında kültürden de etkilenir. Bu durum hukuk içinde geçerlidir. Bir toplumun hukuka olan inancı, hukuk devletine gösterdiği saygı, o toplumun kültürünün bir yansımasıdır. Türkiye'de gerek devlet gerekse toplum nezdinde hukuk kültürünün çok da geliştiğini söylemek zordur. Sivil toplum geleneğinin olmayışı, siyasal popülizm ve patronaj ilişkilere dayalı siyaset yapma biçimi hem toplumda hukuk devletine olan inancın azalmasına hem de hukuk dışı eylemlerin yaygınlaşmasına neden olmaktadır. Bildiri kapsamında öncelikle hukuk kültürü ve hukuk devleti kavramları açıklanacak, Türk toplumunda hukuk kültürünü belirleyen dinamikler ele alınacaktır. İkinci bölümde, ülkemizdeki hukuk devletine yönelik ihlallere yer verilecektir. Son bölümde bu hukuk ihlallerinin toplum bakımından doğurduğu olumsuz sonuçlar üzerinde durulacaktır. Bildirinin amacı Türk toplumunun kültürel dinamikleri içinde şekillenen hukuk kültüründen hareketle ülkemizde yaşanan hukuk ihlallerini analiz etmektir

Anahtar Kelimeler:

Hukuk, Hukuk Kültürü, Suç, Kent

Hukuk Kültürü Suç Ve Kentsel Yağma

Culture is the accumulation of the perception, thinking and behavior patterns of a society. Social institutions such as religion, family and art do not only constitute the culture, but also are influenced by the culture. This is true for law too. Faith in justice system and respect to the rule of law in a society are the reflections of the culture of that society. It is difficult to say that Turkey has an advanced law culture within state or society. Lack of the tradition of civil society, political populism and clientelism based politics give rise to the diminishing of faith in rule of law as well as the spreading of unlawful acts in the society. Within the context of this paper, the concepts of law culture and rule of law will be described at first, and then the dynamics that determine the law culture in Turkish society will be discussed. In the second chapter (section) of the paper, the violations of the rule of law in Turkey will be examined. In the last section, the negative impacts of the violation of law on the society will be emphasized. The objective of this paper is to analyze the violations of law in Turkey in terms of the law culture shaped within the social dynamics of the Turkish society

Keywords:

-,

PDF

___

daha fazla mali kaynak demektir. Para toplumun üzerinde
uzlaştığı tek değer haline gelir. Üretmek değil tüketmek önemlidir. Türkiye'nin en büyük
sermaye gruplarının birer birer üretimden rant ekonomisine
kayması boşuna değildir. Ülkede plaza, rezidans ve alış-veriş
merkezilerinin sayısında adeta patlama yaşanmaktadır.
Modayı takip etmek, markalı giyinmek, alış-veriş
merkezlerinde gezinmek, onlarca kredi kartına sahip olmak
toplumsal yaşamın odağına yerleşmiştir. Türkiye'de kredi kartı sayısı 56 milyona, toplam banka
kartı sayısı da 95 milyona yaklaşmıştır. Bankaların verdiği
tüketici kredileri 230 milyar liranın üzerindedir. Türkiye'de
halen 1,5 kişi ve 8,5 milyon kredi kartı icra takibindedir
(haberform, 26.08.2013). Ülkemizde emek ve alın terine
dayalı üretim fikri terk edilirken, demokrasi ve hukuka olan
inançta gerilemektedir. 5. Sonuç Demokratik bir hukuk devleti insanlığın ulaştığı en iyi
yönetim biçimini ifade eder. Aslında bir ideal olan bu
yönetim biçimine her toplumun aynı ölçüde ulaşabildiğini
söylemek mümkün değildir. Kimi toplumlar diğerlerinden
daha önde yer almakta, kimileri ise geride kalmaktadır. Kuşkusuz, ülkeler arasındaki bu farkın oluşmasında
toplumların hukuk kültürlerindeki farklılıklarının etkisi
büyüktür. Her toplumda hukukun, toplumsal kuralların ve
buna bağlı davranış biçimlerinin farklı bir işleyişi ve kültürel
temelleri bulunmaktadır. Toplumların sahip olduğu bu farklı
hukuk kültürü doğrudan ülkenin idari yapısını, birey-devlet
ilişkisini ve toplumun evrensel hukuk değerlerine olan bakış
açısını etkilemektedir. Bu nedenle bugün yaşadığımız
hukuksal sorunların anlaşılması için hukuk kültürümüzün
derinliklerine bakmamız gerekir. Sivil toplum geleneğinin olmadığı, ataerkil aile yapısının
baskın olduğu, uzun asırlar imparatorluklar olarak yönetilmiş
toplumumuzda Osmanlı Devleti'nden kalma tebaa kültürünün
gerek demokrasi gerekse hukuk devleti üzerinde etkisi
kaçınılmazdır. Cumhuriyet sonrası hızla dönüşen toplumumuz hızlı ve
sağlıksız kentleşmenin her türlü sıkıntısını üzerinde
taşımaktadır. Patronaj ilişkilere dayalı, popülist siyaset
yapma biçimi hem yöneten-yönetilen arasındaki uçurumun
daha da açılmasına neden olmakta hem de hukuk devletinin
gerçek anlamda hayata geçirilmesinin önünde bir engel
olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu tür siyaset yapma biçimi
değişmedikçe, başka bir deyişle, devlet rant dağıtıcı rolünden
vazgeçmedikçe ne yurttaş kimliğine sahip sivil toplum ne de
gerçek anlamda üretime dayalı bir ekonomik yapı kurmamız
mümkün olmayacaktır. Yapmamız gereken kanun devletinden hukuk devletine
geçiş yapmak, devletin kutsallığı yerine insan hak ve
özgürlüklerini koymaktır. Kanunlara ve kurallara eşitlik
içinde uyulmalıdır. Devlet mutlaka rant ve ayrıcalık dağıtıcı
rolünden vazgeçmelidir. Toplumda bu süreçte gerek katılım
hakkını kullanarak gerekse yargı organları eliyle yargının
bağımsızlığı, hukukun üstünlüğü ilkesi, temel hak ve
özgürlüklerin korunması, saydam ve açık bir devletin varlığı
konularında gereken özeni ve hassasiyeti göstermelidir. Bu
yurttaş olmanın bir gereğidir. Akyılmaz, Bahtiyar (2007), "Yargı Kararlarının Yerine
Getirilmemesinden Doğan Sorumluluk", Gazi Ün. Hukuk
Fak. Dergisi, C. Xı, S.1-2, S. 449-469. Akyol, Taha (2000), "Khk Ve Hukuk", Milliyet, 16.08.2000. Aliefendioğlu, Yılmaz (2001), "Hukuk-Hukukun
Üstünlüğü-Hukuk Devleti", Ankara Barosu Dergisi, S. 2, S. 29-68. Altuğ, Figen (2009), Yerel Yönetimlerde Hizmetlerden
Memnuniyet Ve Yolsuzluklar İstanbul Araştırması, İsmmmo
Yayını, İstanbul. Beder, Bülent - Altundiş, Mehmet (2009), "Yasama Ve Yürütme
Müdahalesi", Yasama Dergisi, S. 13, S. 85-121. Yargı Bağımsızlığına
Canbazoğlu, Kerem - Ayaydın, Dilhun (2011), “İmar
Planlarının Yargısal Denetimi -1”, Tbb Dergisi, S. 93, S. 239- 281. Canbazoğlu, Kerem - Ayaydın, Dilhun (2011), “İmar
Planlarının Yargısal Denetimi -2”, Tbb Dergisi, S. 94, S. 295- 328. Çaha, Ömer (2013), Hukuk Devleti Ve Kanun Devleti,
Www.Fatih.Edu.Tr/Omercaha/Makaleler, 10.08.2013. Ekinci, Oktay (1999), Rant Demokrasisi Çöktü, Anahtar
Yayınları, İstanbul. Ergen, Cafer (2012), Danıştay İçtihatlarıyla İmar Hukuku,
Seçkin Yayınları, Ankara. Freidman, Lawrance M. (1996), "Hukuk Kültürü Ve
Toplumsal Gelişme", İstanbul Ün. Sbf Dergisi, Çev.: M.
Tevfik Özcan, S. 14, S. 27-36. Hafızoğulları, Zeki (1996), "Bir Kültür Ürünü Olarak
Hukuk Düzeni", Ankara Ün. Hukuk Fak. Dergisi, C. 45, S. 1- 4, S. 3-23. Hafızoğulları, Zeki (2004), "Hukuk Devleti Ve Türk Ceza
Hukuku", Hukuk Kurultayı, Ankara Barosu, S. 1-7. İba, Şeref (2011), “Ülkemizde ‘Torba Kanun’ Ve ‘Temel
Kanun’ Uygulamaları”, Ankara Barosu Dergisi, S. 1, S. 197- 202. İkincioğulları, Firuzan (1997), "Hukuk Devleti", Gazi Ün.
Hukuk Fak. Dergisi, C. 1, S. 1, S. 13-16. Kalabalık, Halil (2002), İmar Hukuku, Seçkin Yayınları, Ankara. Karasu, Mithat Arman (2009), Kente Karşı Suç, Savaş
Yayınları, Ankara. Karasu, Mithat Arman (2011), "Özelleştirme İdaresinin
İmar Yetkileri”, Çağdaş Yerel Yönetimler, C. 20, S. 2. S. 27– 53. Keleş, Ruşen (2012), Kentleşme Politikası, 12. B., İmge
Kitabevi, Ankara. Laçiner, Ömer (2006), "Türkiye'de 'Adalet' Ve 'Hukuk'
Kültürü", Birikim, S. 202, S. 3-7. Ozansoy, Cüneyt (2009), "İdare Hukukunun Arka
Bahçesi Olarak 'İdare Kültürü'", Danıştay Ve İdari Yargı
Günü Sempozyumu, 12 Mayıs 2008, Danıştay Yayın No: 77, S. 37-40. Özden, Yekta Güngör (1991), "Hukuka Saygı", Ankara
Ün. Sbf Dergisi, C. 46, S.1, S. 355-367. Özkorkurt, Nevin Ünal (2008), "Yargı Bağımsızlığı
Açısından Osmanlı'da Ve Günümüz Türkiyesinde Yargıya
Genel Bir Bakış", Ankara Ün. Sbf Dergisi, C. 57, S.1, S. 225- 242. Sayan, İpek Özkal (2008), "Türkiye'de Yargı Bağımsızlığı
Sorunu", Ekonomik Ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, Güz, Yıl
4, S. 2, S. 44-73. Selçuk, Sami (1997), "Yargı Bağımsızlığı", Tbb Dergisi,
S. 2, S. 223-237. Sümer, Neslihan (1998), "Bir Kültür Ürünü Olarak
Hukuk", Ankara Ün. Dil Ve Tarih Coğrafya Fak. Dergisi, C.
38, S. 1-2, S. 313-321. Tüsiad (2005), Devlette Etikten Etik Devlete: Kamu
Yönetiminde Etik, Tüsiad Yayını, İstanbul. Ulutaş, Birgül (2009), "Türkiye'de İdari Yargı
Kararlarının Uygulanmasındaki Güçlükler", Eğitim Toplum
Bilim, C. 7, S. 28, S. 21-35. Yüksel, Mehmet (2002), "Modernleşme Bağlamında
Hukuk Ve Etik İlişkisine Sosyolojik Bir Bakış", Ankara Ün.
Sbf Dergisi, C. 57, S. 1, S. 177-195. Yüksel, Mehmet (2012), "Hukuk Kültürü Kavramına
Sosyolojik Bir Bakış", İletişim Kuram Ve Araştırma Dergisi, S. 35, S. 1-18.