Kısa süren devr-i saltanatından ziyade ilmî faaliyetleri ile temayüz eden Ti- murlu Devleti’nin meşhur hükümdarı Uluğ Beg, kadim İran müelliflerinin tabiriyle: “Şahsında Eflâtun’un bilgisi ile Feridun’un haşmetini toplamıştı”1. Araplarca “âlimü’l-felek”, Farslar tara- fından “sitâreşinâs” tesmiye olunan bu büyük gökbilimcinin kendine özgü ha- yatı gerek akademik çevrelerde gerek- se edebî muhitlerde, çok kesif olma- makla birlikte ilgi çekmeyi başarmıştır. Özbek romancı Adil Yakubov’un “Uluğ Beg’in Hazinesi” (1974) isimli roma- nından başka, Fransız yazar Jean- Pierre Luminet tarafından telif edilip “Ulugh Beg L’astronome de Samar- cande” (Uluğ Beg Semerkand’ın Gökbi- limcisi) adıyla 2015 yılı Nisan ayında Paris’te yayımlanan tarihî roman da zikrettiğimiz küresel alâkanın hâliha- zırda hâlâ canlı olduğuna şahadet et- mektedir.