50 sene önce Sadettin Buluç’un makalesi hariç üzerinde hiçbir çalışma yapılmayan Telafer ağzı, Irak Türkmencesi içinde kendine has özellikleri bakımından dikkati çeken bir değişkedir. Eski Türkçe ve Doğu Türkçesine ait bazı ses ve biçimbirimlerin (ağrığ verduğuy, “verdiğin”; köŋül > göyül “gönül”, soŋra > soyra “sonra”) dönüşmesidir. Ünlü düşmesi, ünlü değişimi, ünsüz değişmeleri, ünsüz ikizleşmeleri, ünsüz benzeşmeleri, bile kelimesinin kişi ve dönüşlülük zamiri olarak kullanımı, isim ve fiil çekimlerinde kullanılan farklı biçimbirimler makalede değerlendirilecektir. Kitle iletişim araçlarının yaygınlaşması ve göç gibi sebeplerle Telafer Türkçesini kullananların Türkiye Türkçesinden yaptıkları bazı kopyalamalara da temas edilecektir. Makalede yer alan dil malzemesi Ankara’da yaşayan Telafer Türkmenlerinden derlenmiştir. Ayrıca Rıza Çolakoğlu’nun Telafer Folkloru ve Ahmet T. Tiryaki ve Füsun Menşure tarafından hazırlanan Muhaceretteki Telaferli Türkmen Şairler Antolojisi adlı eserlerde yer alan metinlerden de yararlanılmıştır.