Modernitenin beraberinde getirdiği bir kavram olarak kentsel alanlardaki koşullar, bireylerin yaşam kalitesini ve toplumsal eylemlerini büyük ölçüde belirlemektedir. Tek başına ekonomik bir gösterge olarak kişi başına düşen gayrı safi milli hâsıla, ulusun genel refah seviyesini ve yaşam standardını belirleyebileceği düşüncesi artık terk edilmektedir. Ekonomik göstergeler yanında bireylerin sosyal birer varlık olmalarından ötürü yeni kriterler de gündeme gelmektedir. Bu yüzden farklı bilimsel yaklaşımlar, insanların ihtiyaçları konusunda farklı ölçekler kullanarak araştırmalar yapmaktadır. İnsan ve doğa etkileşimi göz önünde bulundurularak dünyanın herhangi bir kentinde uygulanabilen belirli bir ölçeğin uygulanması ve kentin gerçek sorunlarını ortaya çıkaracağının iddia edilmesi ise son derece sorunludur. Bu yüzden her bir yerleşim yerine özgü ölçek veya araştırma araçlarının geliştirilmesine gereksinim vardır. Bir yerleşim yerinde sıcak bir yaz gününde gölgesinde oturulacak bir ağacın olması önemli bir ihtiyaç olarak kavramsallaştırılabilir. Başka bir yerde ise güneş ışığına daha fazla gereksinim duyulabilmektedir. Bu açıdan bakıldığında her bir kente özgü objektif bakımdan kurgulanabilecek gereksinimler ve bireylerin algılama biçimlerini etkileyecek sübjektif olarak değerlendirilebilecek özelliklerin olduğunu söylemek mümkündür. Bu çalışmada bir kent olarak Bartın’da yaşayanların memnuniyet düzeylerinin araştırılması amaçlanmıştır. Farklı yaş, cinsiyet, gelir ve eğitim seviyelerine sahip bireylerle yapılan araştırmanın sonuçlarına göre Bartın’a dair objektif ve sübjektif değişkenlerin değerlendirilmesi sürecinde birbiriyle uyumlu olmayan sonuçların olduğu görülmüştür.