Kuran Eğitiminin Barış İçinde Bir Arada Yaşama Üzerindeki Etkisi

Kur’an-ı Kerim elçilerin gönderilmesi kesintiye uğradığı bir döneminde geldi. Ve Kur’an’ın indirilmesinden önce Araplar birbiriyle savaşan kabilelerdi. Güçlüler zayıfları öldürüyorlardı. Ve gereksiz yerde kabile, diğer kabilelere saldırıyordu. Hatta bir nedene bile gerek yoktu. Bir Kabilenin güçlü olduğu ve dilediğine saldırabileceği bir gurur kaynağı olarak kabul edilirdi. Kabile toplumu sınıflara ayrılıyordu. Böylece efendi ve liderler sınıfı en yüksek tabakasıdır. Sonra fakir ve zayıf sınıf gelirdi. Köle ve cariyeler sınıfı ise listenin en sonundaydı. Efendiler sınıfı diğer sınıflara baskındı. Emreder, itaat ediliyor ve yasaklar, kimse ona karşı çıkmaya cesaret edemiyordu. Eğer biri buna cesaret ederse, işkence edilir ve onsuz yaşayamayacağı kabilenin korumasından kovulurdu. Kur'an geldiğinde, insanlık hayatında, insanları tarağın dişleri gibi eşit kılan bir çağı ilan etti. Ve insanların arasında ayrım yapmak gerekiyorsa bile, o zaman bu ayrım takvaya dayanır, başka bir şey değildir. Kur'an insanların tamamı Rabbine bağlar. O, insanların ve âlemlerin Rabbidir. Kuran'da mümine her şeyin Allah'ın kulu olduğu ve Allah'ı tesbih ettiğini telkin edilir. Bütün mahlûklar gibi kendisi de ona tesbih etmesini emredilmiştir. Mümin Kur’an’ın öğretisine göre kâinatı kendisine bir dost olarak görür. Çünkü onunla Allah'a ibadet ederler. Ve bu bakış açısıyla bütün kâinatı ortak ve dost olarak görür. Kendisi de tüm kâinatın olduğu gibi Yaradan'a aittir. Böylece anlaşmazlığın ve düşmanlığın sebepleri sona erer. Kur'an-ı Kerim, ilk andan itibaren insanlar arasında barış içinde yaşama ilkelerini koymuştur. Bu nedenle, inancın geçerliliği hakkında hüküm vermek başka kimseye değil, Allah'a isnat etmiştir. Ayrıca ibadetlerin kabulünde Allah'ın emretmesi ve O'na ortak koşulmamasını belirleyici faktör kılmıştır. Bir kimsenin bir başkasını dininden, ırkından, renginden dolayı hor görmesi caiz kılmamıştır. Böylece Kuran, insan kardeşliği ilkesini diriltmiştir. Bu yüzden yeryüzünün doğusundan ve batısına barış hâkim olmuştur. Böylelikle İslam medeniyeti modelleri ortaya çıkmıştır. Allah'ın metoduna göre insanların iş birliği ürünüydü. Bu çalışma, Kur'an-ı Kerim'in barış içinde bir arada yaşama ilkelerini araştıracaktır. Bununla ilgili Kur'an metinleri üzerinde duracaktır. Daha sonra tefsir ana kaynaklarına başvuracak ve bu çerçevede modern çalışmalara yer verecektir. Bu çalışma tümevarım sal analitik yöntemi benimseyecektir. Bilgileri toplayıp bilimsel sonuçlara ulaşmak için analiz edeceğiz. Çalışma, Kuran eğitiminin barış içinde bir arada yaşama üzerindeki etkisini aşağıdaki ana eksenlerde ele alacaktır: A. Kur’an-ı Kerim'de barış içinde bir arada yaşama ilkeleri. B. Kur’an-ı Kerim'de barış içinde bir arada yaşama motifleri. C. Barış içinde bir arada yaşama ilkelerini ihlal edenlere Kur’an’ın koyduğu cezalar.

The Effect of Quran Education on Peaceful Coexistence

The Qur’an came at a time when the sending of envoys was interrupted. and before the revelation of the Qur'an, the Arabs were warring tribes. The strong killed the weak. and unnecessarily the tribe was attacking other tribes. Didn't even need a reason. It was considered a source of pride for a Tribe to be strong and to attack whomever they wished. Tribal society was divided into classes. So, the highest class of masters and leaders was good. Then came the poor and weak class. The slave and concubine class were at the bottom of the list. The master class dominated the other classes. It commands, obeys and forbids, no one dared to oppose it. If anyone dared to do so, they would be tortured and expelled from the protection of the tribe they could not live without. When the Qur'an came, it proclaimed an era in human life that made people equal like the teeth of a comb. And even if it is necessary to distinguish between people, then that distinction is based on piety, nothing more. The Qur'an binds all people to their Lord. He is the Lord of people and the worlds. In the Qur'an, believers are instructed that everything is a servant of Allah and glorifies Him. According to the teaching of the Qur'an, a believer sees the universe as a friend to himself. Because they worship Allah with him. And from this point of view, he sees the whole universe as a partner and friend. He himself belongs to the Creator, as does the entire universe. Thus ends the causes of discord and enmity. The Qur'an has set the principles of living in peace among people from the very first moment. Therefore, to judge the validity of belief is attributed to Allah and not to anyone else. In addition, Allah's ordering and not associating partners with Him were the determining factors in the acceptance of worship. It is not permissible for a person to despise another because of his religion, race or color. Thus, the Qur'an has resurrected the principle of human brotherhood. Therefore, peace has prevailed in the east and west of the earth. Thus, models of Islamic civilization emerged. According to God's method, it was the product of human cooperation. This study will explore the principles of peaceful coexistence in the Qur'an. He will dwell on the texts of the Qur'an about this. then it will refer to the main sources of tafsir and will include modern studies in this context. This study will adopt the inductive analytical method. We will collect the information and analyze it to reach scientific conclusions. The study will address the impact of Qur'anic education on peaceful coexistence in the following main axes: A. Principles of peaceful coexistence in the Qur’an. B. The motifs of peaceful coexistence in the Qur’an. C. The punishments imposed by the Qur’an on those who violate the principles of peaceful coexistence.

___

  • أبو البركات عبد الله بن أحمد بن محمود النسفي. (2005 م). تفسير النسفى (المجلد 3). (مروان محمد الشعار، المحرر) بيروت: دار النفائس.
  • أبو الحسن علي بن محمد بن محمد بن حبيب الماوردي. (بلا تاريخ). تفسير الماوردي ( النكت والعيون) " تحقيق: ، ، ، لبنان (المجلد 5). (السيد بن عبد الرحيم ابن عبد المقصود، المحرر) بيروت: دار الكتب العلمية.
  • أحمد بن يوسف بن عبد الدائم السمين الحلبي . (756هـ). الدر المصون في علوم الكتاب المكنون (المجلد 4). ( أحمد محمد الخراط، المحرر) بيروت، لبنان: دار القلم.
  • عبد الكريم بن هوازن بن عبد الملك القشيري. (بدون). لطائف الإشارات ( تفسير القشيري) (المجلد 1). (البسيوني، إبراهيم، المحرر) القاهرة، مصر : الهيئة المصرية العامة للكتاب.
  • محمد الطاهر ابن عاشور. (1997). التحرير والتنوير (المجلد 21). تونس، تونس: دار سحنون للنشر والتوزيع.
  • محمد بن عبد الله ابن أبي زَمَنِين. (2002). تفسير القرآن العزيز (الإصدار 1، المجلد 3). (بن عكاشة، حسين ، الكنز ،محمد بن مصطفى، المحرر) القاهرة، مصر: الفاروق الحديثة.
  • محمد متولي الشعراوي. (1997 م). تفسير الشعراوي (الخواطر). القاهرة، مصر: مطابع أخبار اليوم.
  • Eid, Ahmet Derviş NezamAlddin, Müezzin. (19 Haziran, 2022). أسلوب خطاب الله للنُّخبة المؤمنين في القرآن الكريم. BingölÜniversitesiİlahiyatFakültesiDergisi، الصفحات 212-232.
  • أبو الحسن علي بن أحمد بن محمد بن علي الواحدي . (1430 هـ). التَّفْسِيرُ البَسِيْط (المجلد 1). المدينة المنورة، السعودية: عمادة البحث العلمي جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامية،.
  • أبو القاسم محمود بن عمر الخوارزمي الزمخشري. (1407 هـ). الكشاف عن حقائق التنزيل وعيون الأقاويل في وجوه التأويل (المجلد 1). (المهدي، عبد الرزاق، المحرر) بيروت، لبنان: دار إحياء التراث العربي.
  • أبو بكر جابر بن موسى بن عبد القادر بن جابر الجزائري. (2003م). أيسر التفاسير لكلام العلي الكبير (المجلد 2). المدينة المنورة، المملكة العربية السعودية: مكتبة العلوم والحكم.
  • أبو حيان محمد بن يوسف الأندلسي. (1420 هـ). تفسير البحر المحيط (المجلد 9). (جميل، صدقي محمد، المحرر) بيروت، لبنان: دار الفكر.
  • أبو عبد الله محمد بن أحمد بن أبي بكر القرطبي. (1964 م). الجامع لأحكام القرآن (المجلد 6). (أحمد ، إبراهيم البردوني، أطفيش، المحرر) القاهرة، مصر: دار الكتب المصرية.
  • أبو محمد الحسين بن مسعود محيي السنة البغوي. (1997 م). معالم التنزيل (المجلد 6). (النمر، محمد عبد الله ، ضميرية، عثمان جمعة ، الحرش، سليمان مسلم، المحرر) القاهرة، مصر: دار طيبة للنشر والتوزيع.
  • أحمد بن محمد بن المهدي ابن عجيبة. (2002 م). البحر المديد (الإصدار 2، المجلد 3). بيروت، لبنان: دار الكتب العلمية.
  • أحمد بن مصطفى المراغي . (1946 م). تفسير المراغي (المجلد 16). القاهرة، مصر: شركة مكتبة ومطبعة مصطفى البابى الحلبي وأولاده بمصر.
  • إسماعيل بن عمر القرشي الدمشقي ابن كثير. (1999م). تفسير القرآن العظيم (المجلد 3). (سامي بن محمد سلامة، المحرر) القاهرة، مصر: دار طيبة للنشر والتوزيع.
  • إسماعيل حقي ابن مصطفى الحنفي الخلوتي الإستانبولي. (2002 م). تفسير روح البيان (المجلد 10). القاهرة، مصر: دار إحياء التراث العربى.
  • الثعلبي، أبو إسحاق أحمد بن محمد إبراهيم. (2005 م). الكشف والبيان في تفسير القرآن (المجلد 6). بيروت، لبنان: دار الكتب العلمية.
  • الجصاص، أحمد بن علي الرازي أبو بكر. (1405 هـ). أحكام القرآن (المجلد 3). (قمحاوي، محمد الصادق، المحرر) بيروت، لبنان: دار إحياء التراث العربي.
  • العاني، عبد القادر بن ملّا حويش السيد محمود آل غازي. (1965 م). بيان المعاني (المجلد 6). دمشق، سوريا: مطبعة الترقي.
  • دروزة. محمد عزت. (1383 هـ). التفسير الحديث (المجلد 5). القاهرة، مصر: دار إحياء الكتب العربية.
  • زياد الرواشدة. (2020). الإنسان بين رؤية القرآن الكريم ورؤية المعاجم الإسلامية، صورة الإنسان بين المرجعيتين الإسلامية والغربية (المجلد 1). (رائد عكاشة، عائشة الحضيري، المحرر) هرندن، فرجينيا، الولايات المتحدة: المعهد العالمي للفكر الإسلامي.
  • سيد قطب. (1987 م). في ظلال القرآن (المجلد 2). بيروت، لبنان: دار الشروق.
  • عبد الرحمن بن ناصر السعدي. (1423هـ). تيسير الكريم الرحمن في تفسير كلام المنان. (عبد الرحمن بن معلا اللويحق، المحرر) بيروت، لبنان: مؤسسة الرسالة.
  • عبد الكريم يونس الخطيب. (1970م). التفسير القرآني للقرآن " ، ، ، (المجلد 3). القاهرة، مصر: دار الفكر العربي.
  • عز الدين عبد العزيز ابن عبد السلام. (1996م). تفسير العز بن عبد السلام (تفسير القرآن) (المجلد 3). بيروت، لبنان: دار ابن حزم.
  • علاء الدين علي بن محمد بن إبراهيم بن عمر الخازن. (1415 هـ). لباب التأويل في معاني التنزيل (المجلد 4). بيروت، لبنان: دار الكتب العلمية.
  • محمد بن أحمد بن مصطفى بن أحمد أبو زهرة. (1980م). زهرة التفاسير (المجلد 10). القاهرة، مصر: دار الفكر العربي.
  • محمد بن جرير الطبري . (2000). جامع البيان في تأويل القرآن (المجلد 11). (شاكر، أحمد محمد، المحرر) بيروت، لبنان: مؤسسة الرسالة.
  • محمد بن محمد بن محمود الماتريدي. (2005 م). تفسير الماتريدي (تأويلات أهل السنة (المجلد 9). (مجدي باسلوم، المحرر) بيروت، لبنان: دار الكتب العلمية.
  • محمد بن محمد العمادي أبو السعود . (بدون تاريخ). إرشاد العقل السليم إلى مزايا الكتاب الكريم (المجلد 6). بيروت، لبنان: دار الكتب العلمية.
  • محمد ثناء الله المظهري. (1412 هـ). التفسير المظهري (المجلد 6). (التونسي، غلام نبي، المحرر) باكستان: مكتبة الرشدية.
  • محمد صديق خان بن حسن بن علي ابن لطف الله. (1992م). فتحُ البيان في مقاصد القرآن (المجلد 9). بَيروت، صَيدَا، لبنان: المَكتبة العصريَّة للطبَاعة والنّشْر.
  • محمد علي الصابوني. (1993م). صفوة التفاسير (المجلد 2). القاهرة، مصر: دار التراث العربي.
  • محمد, عبد الرحمن جلال الدين السيوطي.المحلي. (1997م). تفسير الجلالين. القاهرة، مصر: دار الحديث.
  • وهبة بن مصطفى الزحيلي. (1422 هـ). التفسير الوسيط (المجلد 3). دمشق، سوريا: دار الفكر.