Dijital Boşanmaya İlişkin Güncel Düzenlemeler: Farklı Ülke Uygulamaları

Teknolojinin gelişmesiyle birlikte, hukukî düzenlemeler de top- lumun ihtiyaçları çerçevesinde gelişmeye ve değişmeye başlamıştır. Teknoloji ile hukukun etkileşiminde, artık bir çok işlem online olarak internetten yapılabilmektedir. Yaşadığımız dijital çağda, hukuksal ge- lişmeler de teknolojiyi izlemek zorundadır. Son yıllarda, aile hukukuna ilişkin bazı işlemler de internet üzerinden online yapılmaya başlanmış- tır. Henüz Türkiye’de kabul edilmemekle birlikte, bunların en çarpıcı örneklerinden bir tanesi olan, online boşanma veya orijinal adıyla “Di- gital Divorce” (dijital boşanma), Hollanda ve Birleşik Krallık’ta uygu- lamaya girmiştir. Dijital boşanma ile eşlerin bir araya gelmeden kısa ve ucuz bir ma- liyetle sonuca ulaşması amaçlanmıştır. Bu tür boşanmalarda, eşler kendi rızasıyla boşanmalarına hızlı ve ucuz bir şekilde, fakat bir du- ruşmada bir araya gelmeden karar verirler. Dijital boşanma koşulları bu anlamda birçok ülkede halen kullanılan ve o ülkenin gelenekleri- ne ve yasal düzenlemelerine göre bazı farklılıklar gösteren anlaşmalı boşanma koşullarına benzemektedir. Bu tebliğde, Avrupa ülkelerinde ve Türkiye’de anlaşmalı boşanmaya ilişkin düzenlemeler ve unsurları genel hatlarıyla ele alınmış ve dijital boşanma ile karşılaştırmalı bir şekilde incelenmiştir.

Current Regulations on Digital Divorce: Examples from Different Countries

Technological developments have led to the transformation of the way through which law is implemented to address the needs of society. In the age of digitization, the internet has become a key plat- form for the practice of law. It has progressed to such a point that legal transactions concerning family law are now being conducted via the internet. Online divorce, or in other words digital divorce, is in use in the Netherlands and the U.K., even though the practice is not accepted in Turkey or other European countries as yet. Within digital divorce, agreed spouses can split their paths very fast and cheaply, even without coming face to face. In this sense, online divorce seems very similar to mutual divorce which, despite superficial differences based on tradition and legal regulations, is in use in many countries. This study will pre- sent a comparative analysis of the conditions of mutual divorce and digi- tal divorce in line with the legal developments across various countries.

PDF

___

Akıntürk, T. (2006). Aile Hukuku. 10. B. İstanbul: Beta.
Akkaya, T.(2017). Medeni Usul Hukuku Bakımından Boşanma Davası. Ankara: Yetkin.
Carbonnier, J. (2002). Droit Civil, La famille, l’enfant, le couple, 21. B. France: Presses Universitaires de France P.U.F.
Boele-Woelki, K./Ferrand, F. (2017). Principles of European Family Law Regarding Property Relations between Spouses. Cambridge/UK: Interrentia.
Dural, M./Öğüz, T./Gümüş, A. (2005). Türk Özel Hukuku. C. III, Aile Hukuku. İstanbul: Filiz.
Demirel İçöz, D.,Büberci, Gülen A. (2017). Boşanma Davaları. C.2. Ankara: Seçkin.
Detloff, N. (2015). Familienrecht, 31. B. München: C.H.Beck.
Dutta, A., Schwab, D., Henrich, D. (2017) Scheidung Ohne Gericht? Beitaege zum europischen familien und Erbrecht. Band 18, Bielefeld: Giesching.
Ercan, İ. (2000). Richter und Parteien im Scheidungsverfahren, Eine rechtvergleichendeStudie zum deutschen, schweizerischenund türkischen Recht. München: Herbert Utz.
Erdem, M. (2018). Aile Hukuku. Ankara: Seçkin.
Ertuğrul, N./Ertuğrul, T. (2011). Uygulamada Boşanma Davaları. Ankara.
Feyzioğlu, F. D. (1986). Aile Hukuku. 3. B. İstanbul: Filiz.
Hausheer, H., Walter, H.P. (2012). Berner Kommentar ZPO (Schweizerische Zivilprozessordnung). Bern: Staepfli.
Hawthorne, J., Jessop, J., Pryor, J., Richards, M. (2003). Supporting children through family change. York: Joseph Rowntree Foundation.
İkizler, M. (2018). Evlenmenin Hükümsüzlüğü. Ankara: Seçkin.
Gençcan, Ö. U. (2017). Boşanma Tazminat ve Nafaka Hukuku. 7. B. Ankara: Yetkin.
Gençcan, Ö. U. (2016). Aile Mahkemesi Davaları. 2. B. Ankara: Yetkin.
Gençcan, Ö. U. (2011). Aile Hukuku. Ankara: Yetkin.
Grosdidier, P. (2017). Digital Divorce. Texas Bar Journal, 80 Tex. B.J. 230, (April), 1-4.
Gümüş, M.A. (2008). Evliliğin Genel Hükümleri ve Mal Rejimleri. İstanbul: Seçkin.
Güneş Peschke, S. & Peschke, L. (Ocak-Nisan 2013). Protection of the Mediatized Privacy in the Social Media: Aspects of the Legal Situation in Turkey and Germany. Gazi Universitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 17 (1-2), 857-883.
Kırmızı, M. (2018). Aile Hukuku Davaları. Ankara: Bilge.
Landers, J. (2013). How Social Media can effect your divorce?. Forbes. https:// www.forbes.com/sites/jefflanders/2013/08/20/how-social-media-canaffect-your-divorce/#1d05fcb735a3, Son erişim: 15.06.2018.
Lowrance, M. & Hutul, P.J. (2013). Social Media in Divorce Proceedings. Family Lawyer Magazine. https://familylawyermagazine.com/articles/ social-media-in-divorce-proceedings, Son erişim: 15.06.2018.
Oberhammer, P. & Domej, T. & Haas, U. (2014). Kurz Kommentaar, SweizerischeZivilprozessordnung. Basel: Helbing Lichtenhahn Verlag.
Oğuzman, K. & Dural, M. (1998). Aile Hukuku. B. 2, İstanbul: Filiz.
Özdemir, N. (2003). Türk-İsviçre Hukukunda Anlaşmalı Boşanma. İstanbul: Beta.
Özuğur, A. İ. (2013). Boşanma, Ayrılık ve Evlenmenin İptali Davaları. 5. B., Ankara: Seçkin.
Öztan, B. (2013). Medeni Hukukun Temel Kavramları. Ankara: Turhan.
Öztan B. (2015). Aile Hukuku. 6. B. Ankara: Turhan.
Öztürk, A. (2015). Aile Hukukunda Ayrılık. Ankara: Seçkin.
Parkinson, L. (2014). Family Mediation, Appropriate Dispute Resolution in a new family justice system. Bristol: Family Law.
Rechberger, W. H. & Simotta, D. A. (2010). Grundgrissdes österrischen Zivilprozessrecht. 8. B, Viyana: Manz.
Scherpe, J. (2016). European Family Law. Volume II. The Changing Concept of Family Law and Challenges For Domestic Family Law. Glos: Elgar.
Scherpe, J. (2016). European Family Law. Volume III. Family law in European Perspective, Glos: Elgar.
Scherpe, J. M. (2016). European Family Law. Volume: IV. The Present and Future of European Family Law, Northampton: Elgar.
Schwarz, A. (1946). Aile Hukuku. B.2, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.
Stark, B. (2005). International Family Law. Burlington/USA: Routledge.
Tekinay, S.S. (1990). Türk Aile Hukuku. 7.B., İstanbul: Filiz.
Thompson, J. (2011). Family Law in Scotland. 6. B., West Sussex: Bloomsbury Publishing.
Ural, S.&Karagülmez, A. (2003). Aile Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yargılama Usulleri. 2. B. Ankara: Seçkin.
Velidedeoğlu, H.V. (1965). Türk Medeni Hukuku, C.II, Aile Hukuku. 5. B., İstanbul: Nurgök Matbaası.
Vezzetti, V.C. (2016). New approaches to divorce with children: A problem of public health. Health Psychology Open, 3 (2), 1-13.
Welstead, M. (2012). Divorce In England And Wales: Time For Reform. The Denning Law Journal, 24 (1), 21-37.
Yıldırım, A. (2014). Türk Aile Hukuku. Ankara: Savaş