18. ve 19. yüzyıllar arasında yaşanan Sanayi Devriminden sonra değişen tüketim alışkanlıkları ve üretimde makineleşmeyle birlikte, köyden kente göç, işçi sınıfının ortaya çıkması, gelir dağılımındaki adaletsizlikler, kadın erkek eşitliğine dair söylemler gibi birçok değişim yaşanmıştır. Bu değişimler sanat ve sanatçılar üzerinde derin izler bırakmıştır. Özellikle felsefenin sanat üzerindeki etkileri kendini iyiden iyiye hissettirmeye başlamış bu bağlamda özü araştıran, derinliğe yönelten düşünceler ortaya çıkmıştır. I. Dünya Savaşı ve sonrasında yaşanan acılar, kayıplar ve bunları tecrübe eden yeni kuşak sanatçılar, başkaldırı halinde 19. yüzyıl sanatsal etkinliklerini silme, kalıplaşmış beğenileri yıkma çabası içerisine girmişlerdir. Tüm bu aykırı görüşler Dadacılık akımında dile getirilmiştir. Bu akım Tristian Tzara’nın önderliğinde 1916’da Zürih’te doğmuş ve kısa bir süre de harekete katılım artmıştır. II. Dünya Savaşı ve sonraki yıllar içerisinde daha çok görülmeye başlayan sanatta hazır yapım nesnelerinin var oluşu ve yenilikçi sanat anlayışıyla sanatçıların kendini ifade edişleri, Postmodern Sanatın içerisindeki melez ifade, enstalasyon sanatı, kamusal sanat, arazi sanatı, performans sanatı gibi bir çok sanat türünde gözlenmektedir. 20. yüzyılın ilk yarısında tüm dünyayı politik, kültürel, ekonomik ve sosyal bakımdan olağanüstü bir şekilde etkileyen iki büyük savaşın yarattığı artçı etkileriyle beslenen bir dünya içerisinde doğmuş olan Barbara Kruger; bir sanatçı ve tasarımcı olarak çağdaş sanatın tüm kazanımları ve hatta yönlendirmeleri çerçevesinde, sanattaki değişimlere ve gelişimlere dâhil olmuştur. Kavramsal sanatçılar arasında önemli bir yere sahip olan, Barbara Kruger’ın tipografik enstalasyonları bu çalışma kapsamında ele alınarak yorumlanmış ve değerlendirilmiştir.