Öğretmen Adaylarının Çevresel Risk Algıları ve Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişki

Problem Durumu: Farklı beşeri ve ekonomik faaliyetlerle yapay çevre sistemler oluşturmaya çalışan insanoğlu, ekonomik, toplumsal ve teknolojik gelişmeyle birlikte doğal çevreye yönelik olumsuz değişimlere zemin hazırlayarak, karmaşık ve çok çeşitlilik gösteren farklı karakterlerde çevre sorunlarının ortaya çıkmasına neden olmuştur. Asit yağmurları, ozon tabası deliği, küresel ısınma, buzulların erimesi, göl ve nehirlerin kuruması, ormanların yok olması, nüfus artışı günümüz çevre sorunlarından bazılarıdır. Son zamanlarda yapılan çalışmalarda bireylerin çevresel risklerin farkında olduğu ve çevresel risklere karşı endişelerinin her geçen gün arttığı belirtilmektedir (Riechard & Peterson, 1998; Lazo, Kinnell & Fischer, 2000; WalsDaneshmandii & Maclachlan, 2000; Lai et.al., 2003; Lemyre et. al. 2006; Slimak & Dietz, 2006; Gürsoy et.al. 2008). Çevre risk en geniş anlamıyla, doğal veya insan kaynaklı sebeplerden dolayı küresel veya yerel düzeyde ortaya çıkan tehlikelerdir. Bununla birlikte risk algısı kişilerin risklerin ciddiyeti ve özellikleri hakkındaki subjektif yargısıdır (Anantho, 2008). Bir durumun bireyin kendisi tarafından problem olabilmesi için öncelikle problem olarak algılanması gerekmektedir. Çevreyi tehdit eden risklerin algılanması ve bunlara çözüm önerilerinin getirilmesi çevre duyarlılığı, çevre bilinç ve etkili bir çevre eğitimi için oldukça önemlidir. Bununla birlikte yapılan literatür incelemelerinde öğretmen adaylarının çevresel risk algıları ve problem çözme becerileri üzerine herhangi bir çalışmaya rastlanılmamıştır. Araştırmanın Amacı: Bu çalışmanın temel amacı, öğretmen adaylarının çevresel risk algıları ile problem çözme becerileri arasındaki ilişki ortaya konulmaya çalışılmış ve aşağıdaki sorulara cevap aranmıştır. 1) Öğretmen adaylarını çevresel risk algısı ile problem çözme becerileri arasında nasıl bir ilişki vardır? 2) Öğretmen adaylarının çevresel risk algıları ve problem çözme becerileri alt boyutları ile cinsiyet değişkenleri arasında anlamlı bir farklılık var mıdır? 3) Öğretmen adaylarının çevresel risk algıları ve problem çözme becerileri alt boyutları ile öğrenim gördükler program değişkenleri arasında anlamlı bir farklılık var mıdır? 4) Öğretmen adaylarını çevresel risk algısı ile problem çözme becerileri alt boyutları arasında nasıl bir ilişki vardır? Yöntem: Öğretmen adaylarının çevresel risk algıları ve problem çözme becerileri arasındaki ilişkiyi belirlemeyi amaçlayan bu araştırmada, ilişkisel tarama modelinden (Karasar, 1998) yararlanılmıştır. Bu amaçla araştırmanın örneklem kümesi olan öğretmen adaylarının sahip oldukları risk algıları “Çevresel risk algıları ölçeği” ve problem çözme becerileri “Problem çözme becerileri envanteri” ile betimlenmeye çalışılmıştır. Araştırmanın evrenini, Siirt Üniversitesi Eğitim Fakültesi İlköğretim Sınıf Öğretmenliği ve İlköğretim Fen Bilgisi öğretmenliği programında öğrenim gören öğretmen adayları oluşturmaktadır. Örneklem grubunu ise seçkisiz örnekleme yöntemine göre 153’ü Sınıf öğretmenliği ve 51’i Fen Bilgisi öğretmenliği programında öğrenim gören toplam 204 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Slimak ve Dietz (2006) tarafından geliştirilen ve Türkçeye uyarlaması Altunoğlu ve Atav (2009) tarafından gerçekleştirilen 24 maddeden oluşan 1-5 arasında puanlanan Çevresel Risk Algıları Ölçeği kullanılmıştır. Altunoğlu ve Atav (2009) tarafından yapılan çalışmada ölçeğin dört faktörden meydana geldiği bu faktörlerin toplam varyans’ın %57’sini açıklandığı ve güvenirlilik katsayısı Cronbach alpha’nın 0,89 olduğunu belirtilmiştir. Yaptığımız çalışma ise güvenirlilik katsayısı .93 olarak hesaplanmıştır. Bununla birlikte öğretmen adaylarının problem çözme becerilerini ortaya koymak için Heppner ve Peterson (1982) tarafından geliştirilen, 35 maddeden oluşturulan 1-6 arasında puanlanan Problem Çözme Envanteri kullanılmıştır. Ölçeğin Türkçeye uyarlaması Şahin, Şahin ve Heppner (1993) tarafından gerçekleştirilmiştir. Problem çözme envanteri, bireyin problem çözme becerileri konusunda kendini algılayışını ölçen, kendini değerlendirme ölçeğidir. Puan ranjı 32-192’dir. Ölçekten alınan toplam puanların yüksekliği bireylerin problem çözme konusunda kendini yetersiz algıladığını göstermektedir. Ölçekte aceleci yaklaşım, düşünen yaklaşım, kaçıngan yaklaşım, değerlendirmeci yaklaşım, kendine güvenli yaklaşım olmak üzere altı alt boyut vardır. Verilerin analizinde aritmetik ortalama, standart sapma ve gruplar arasındaki farklılıkların belirlenmesinde t testi kullanılmıştır. Öğretmen adaylarının çevresel risk algılarına ile problem çözme becerileri arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığına, Pearson Momentler Korelasyon Katsayısından yararlanılarak incelenmiştir. Bulgular: Öğretmen adaylarının çevresel risk algıları ve problem çözme becerileri arasındaki ilişkiyi belirlemek için yapılan Pearson Momentler Korelasyon analizi sonuçunda öğretmen adaylarının çevresel risk algıları ile problem çözme becerileri arasında pozitif yönde orta düzeyde anlamlı bir ilişkinin olduğu (r= .308, p < 0.01) tespit edilmiştir. Öğretmen adaylarının cinsiyetlerine göre çevresel risk algıları ve problem çözme becerileri alt boyutlarına arasında anlamlı bir farklılığın olup olmadığını belirlemek için yapılan t- testi sonucunda, bu farkın istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadığı (t= 1.58, p > 0.05) tespit edilmiştir. Öğretmen adaylarının problem çözme becerileri alt boyutları cinsiyete değişkenlerine göre incelendiğinde, bayan öğretmen adaylarının düşünen ve planlı yaklaşımı ortalamaları erkek öğretmen adaylarından daha yüksek olduğu buna karşın erkek öğretmen adaylarının aceleci, kaçıngan, değerlendirmeci ve kendine güvenen yaklaşımları ortalamalarının bayanlardan daha yüksek olduğu fakat bunun istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir. Öğretmen adaylarının öğrenim gördükleri programa göre çevresel risk algıları ve problem çözme becerileri alt boyutlarına ilişkin t-testi sonuçlarına göre bu farkın anlamlı olup olmadığını belirlemek için yapılan t-testi sonucunda bu farkın istatistiksel olarak anlamlı olmadığı (t= .882, p > 0.05) tespit edilmiştir. Sonuç ve Öneriler: Yapmış olduğumuz çalışmada öğretmen adaylarının çevresel risk algıları ile problem çözme becerileri arasında anlamlı bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir. Genelde öğretmen adaylarının çevresel risk algılarının yüksek seviye olduğu görülmektedir. Bununla birlikte kız öğretmen adaylarının çevresel risk algıları erkek öğretmen adaylarından daha yüksektir. Bu durumda kız öğretmen adaylarının erkek öğretmen adaylarına göre çevre sorunlarına yönelik riskleri algılamada daha duyarlı olduğu söylenebilir. Yapılan benzer çalışmalarda Sam ve ark. (2010) üniversite öğrencilerinin çevresel risk algı düzeylerinin yüksek olduğunu ve çevresel risk algısı ile çevresel tutumları arasında pozitif yönde güçlü bir ilişkinin olduğunu belirtmiştir. Öğretmen adaylarının çevre risk algıları ile problem çözme becerileri alt boyutları arasındaki ilişki incelendiğinde, öğretmen adaylarının planlı, düşünen, kendine güvenen, kaçıngan ve değerlendirmeci yaklaşım arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişkinin olduğu buna karşın aceleci yaklaşım ile çevresel risk algıları arasında pozitif yönde fakat anlamlı bir ilişkinin olmadığı tespit edilmiştir.

___

  • Altunoğlu, B.D., Atav, E. (2009). Ortaöğretim öğrencilerinin çevre risk algısı, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 36: 1-11.
  • Anantho, S. (2008). Risk Perception and Sustainable Development in Thailand. http://www.unescobkk.org
  • Baldassare, M., Katz, C. (1992). The Personal Threat of Environmental Problems as Predictor of Environmental Practices. Environment and Behavior, 24 (5), 601- 616.
  • D’Zurilla, T.J., & Goldfried, M.R. (1971). Problem solving and behavior modification. Journal of Abnorma Psychology. 78 (1), 107-126.
  • Güler, Ç. ve Çobanoğlu, Z. (1997). Enerji ve çevre. Ankara: Çevre Sağlığı Temel Kaynak Dizisi, No:41.
  • Gürsoy, Ş.T. Çiçeklioğlu, M., Börekçi, N., Soyer, M.T., Öcek, Z. (2008). İzmir Karşıyaka Belediye Çalışanlarında Çevresel Risk Algılama Düzeyi. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 30 (1), 20-27.
  • Heppner, P.P., & Petersen, C.H. (1982). The Development and implications of a personal problem-solving inventory. Journal of Counseling Psychology. 29 (1) 66-75.
  • İnel, D., Evrekli, E., Türkmen L. (2011). Sınıf Öğretmenliği Adaylarının Problem Çözme Becerilerinin Araştırılması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 29 (1) 167-178.
  • Keskin, G. ve Yıldırım, G. O. (2008). The evaluation of university students in terms of problem solving, autonomy, multiple intelligences based on constructive approach norms. İnonu Universitesi Eğitim Fakultesi Dergisi, 9(16), 67-88.
  • Küçükkaragöz H., Deniş H., Ersoy E. ve Karataş E. (2009). İlkoğretim matematik, fen bilgisi ve turkce öğretmen adaylarının öğrenme stilleri ve problem çözme becerilerinin incelenmesi. Çanakkale, Turkey: The First International Congress of Educational Research.
  • Lai, C.J., Brennan, A., Cahn, H., Tao, J. (2003). Disposition toward environmental hazards in HonKong Chinese: validayion of a Chinese version of the environmental appraisal inventory (EAI-C) Journal of Environmenta Psychology. 23, 369-384.
  • Lazo, J., Kinnell, J.C. Fisher, A. (2000). Expert and layperson perception of ecosystem risk. Risk Analysis, 20 (2) 179-193.
  • Lemyre, L.L., Jenefer E.C. Mecir P., Bouchard, L. Krewski, D. (2006). The structure of Canadians’ health risk perceptions: Environmental, therapeutic and social health risk. Health, Risk &Society. 8(2),185-195.
  • Polat, R. H., & Tümkaya, S. (2010). An investigation of the students of primary school problem solving abilities depending on need for cognition. Elementary Education Online, 9(1), 346– 360.
  • Riechhard, D.E., Peterson, S.J. (1998). Perception of environmental risk related to gender, community socioeconmic setting, age and locus of control. The Journal of Environmental Education, 30 (1), 11-19.
  • Özer, U. Yükseköğretimde çevre için eğitim, çevre eğitimi, Türkiye Çevre Vakfı yayını Ankara, 1993.
  • Sam, N., Gürsakal, S., Sam, R. (2010). Üniversite Öğrencilerinin Çevresel Risk Algısı ve Çevresel Tutumlarının Belirlenmesi. Akademik Bakış Dergisi, 20: 1- 16.
  • Serin, O (2001). Lisans ve Lisansüstü düzeyindeki Fen grubu öğrencilerinin problemçözme becerileri, fene ve bilgisayara yönelik tutumları ile başarı arasındaki ilişki. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Doktora tezi, İzmir.
  • Slimak, W.M., Dietz, T. (2006). Personal values, beliefs, and ecological risk perception, Risk Analysis. 26(6), 1689-1705
  • Şahin, N., Şahin N.H.,& Heppner, P.P. (1993). The psychometric properties of the problem solving inventory. Cognitive Therapy and Research . 17, 379-396.
  • Taylan S. (1990). Heppner'in problem çözme envanterinin uyarlama, güvenirlik ve geçerlik çalışmaları. Yüksek Lisans Tezi. A.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Titiz, M.T. (1995). Çevre Sorunları mı?, Yoksa Çevrede Kristalleşen Sorunlar mı?, Yeni Türkiye Dergisi, Çevre özel sayısı: 5 (60).
  • Yavuz, G., Arslan, G. ve Gulten, D. C. (2010). The perceived problem solving skills of primary mathematics and primary social sciences prospective teachers. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 1630–1635.
  • Walsh-Dneshmandi, A., MacLachlan, M. (2000) Environmental Risk to The Self: Factor Analysis and Development of Subscales for The Environmental Appraisal Inventory (EAI) with an Irish Sample. Journal of Environmental Psychology, 20, 141-149.
  • Öğretmen Adaylarının Çevresel Risk Algıları ve Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişki