Son yıllarda toplum bilimlerinde ciddi bir kırılma yaşanıyor. Bu kırılmada özellikle toplum bilimlerinin kurumsallaştığı yüzyıl olan XIX. yüzyıl şartlarının bir uzantısı olarak inşa edilen sosyal bilim algısı ve anlayışının büyük oranda aşılmasının önemli bir payı bulunmaktadır. Bu durum, sosyal bilim yapmayı hem zorlaştırmakta hem de yeni imkanların önünü açmaktadır. Bir açıdan sosyal bilimin dayanmak zorunda olduğu bilimsellik tabanı çeşitli tartışmalara konu olmaktadır. Öte yandan ise sosyal bilimlerin girilen yeni dönem ile başka imkanlara da kapı araladığı söylenmektedir. XIX. yüzyıldan günümüze ortaya çıkan sosyal bilim algısına egemen olan etnocentirisism, oryantalizm ve Avrupa-merkezcilik çeşitli sorunları beraberinde getirmiştir. Bu nedenle içine girilen yeni dönemde, sosyal bilim çalışmaları her toplumun kendi çıkarları ekseninde yeniden inşa edilmesini zorunlu kılmaktadır.

We have recently witnessed a genuine break in the social sciences. The disciplinary division and vision in the social sciences in the foundational nineteenth century has been criticized by various schools of social theorizing. The critique of foundations has the great part in the break. The so-called scientific basis (in fact the mimetic scientificity of natural sciences) of social sciences has also become a subject of heated debates in the western and non-western academia. The conception of social sciences as we have known has undergone the critiques of fake universalism, eurocentrism and orientalism. The new critical spirit now makes the reconstruction of social sciences around the contingent interests of particular societies necessary. In the presentation, we discuss the programmatic changes as it is traced by the postmodern critiques in the recent thought of social sciences and what these are pregnant with, the new (negative and positive) potentialities in particular for intellectual production in non-western societies.