TİP 2 DİYABETLİ HASTALARIN TEDAVİSİNDE KILAVUZLARA NE KADAR UYGUN HAREKET EDİYORUZ?

Amaç: Biz bu çalışma ile, Tip 2 diabetes mellitusta (DM) güncel tedavi yaklaşımları ve hedeflere yönelik hekimlerin farkındalığını artırmak için retrospektif olarak kılavuzlara uygunluğu araştırmayı hedefledik. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız retrospektif, kesitsel, analitik bir çalışma olarak tasarlandı. Ocak 2018-Ocak 2019 tarihleri arasında Tip 2 DM nedeniyle tedavi alan hastalar, randomize olarak tespit edildi. Hastaların son bir yıllık takiplerindeki laboratuvar değerleri, eşlik eden hastalıkları ve kullandıkları ilaçlar kaydedildi. Bulgular: Çalışmaya toplam 1154 hasta dahil edilmiştir. Üç ayda bir düzenli kontrole gelenler ile gelmeyenler karşılaştırıldığında, başlangıç hemoglobin A1c (HbA1c) değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmaz iken (%7,83±%1,94 ve %7,99±%1,97), bir yılın sonunda, düzenli kontrole gelenlerin HbA1c değerleri kontrole gelmeyenlere göre istatistiksel olarak anlamlı olacak şekilde daha düşüktü (%7,18±%1,85 ve %7,91±%1,96). Toplam 1154 hastanın, 887’si (%76,8) düzenli olarak metformin kullanmaktaydı. Hastalarımızın 149’unda, başlangıç HbA1c düzeyi %10’un üzerinde idi ve bu hastaların 120’sine (%80,5) insülin tedavisi hemen başlanmıştı. Sonuç: Tip 2 diyabetli hastalarda takip sıklığı, metformin ve insülin tedavisinin düzenlenmesi konusunda genel olarak kılavuzlara uyumun iyi olduğu ancak yeni anti-diyabetik ilaç grupları olan GLP-1 reseptörü agonisti veya SGLT2 inhibitörlerinin kullanım oranlarının düşük olduğu ve statin tedavisi ile hedeflenen sonuçlara ulaşılamayan dislipidemik hastalarda ikincil tedavi eklenmesi oranlarının çok düşük olduğu saptanmıştır.

HOW DO WE FOLLOW THE GUIDELINES IN THE TREATMENT OF PATIENTS WITH TYPE 2 DIABETES?

Objective: We aimed to retrospectively investigate compliance with guidelines in order to increase the awareness of physicians towards current treatment approaches and goals in Type 2 diabetes mellitus (DM). Material and Method: Our study was designed as a retrospective, cross-sectional, analytical study. Patients who received treatment for Type 2 DM between January 2018 and January 2019 were randomly identified. Laboratory values, accompanying diseases, and medications used by the patients in their last one-year follow-up were recorded. Results: A total of 1,154 patients were included in the study. When the patients who came for regular check-ups every three months and those who did not were compared, there was no statistically significant difference between the initial hemoglobin A1c (HbA1c) and the final values (7.83%±1.94% and %7.99%±1.97%). At the end of one year, HbA1c values were statistically significantly lower than those of patients who did not come for control (7.18%±1,.5% and 7.91%±1.96%). 887 (76.8%) of a total of 1154 patients were using metformin regularly. In 149 of our patients, the initial HbA1c level was above 10% and insulin treatment was started immediately in 120 (80.5%) of these patients. Conclusion: In patients with Type 2 Diabetes, the frequency of follow-up and regulation of metformin and insulin treatment is generally good, but the use of GLP-1 receptor agonists or SGLT2 inhibitors, which are new anti-diabetic drug groups, is low. The herate of adding secondary therapy in dyslipidemic patients who do not achieve the targeted results with statin therapy has been found to be very low.

___

  • 1. Kleinberger JW, Pollin TI. Personalized medicine in diabetes mellitus: current opportunities and future prospects. Ann N Y Acad Sci 2015;1346(1):45-56. [CrossRef]
  • 2. Schmidt AM. Highlighting Diabetes Mellitus: The Epidemic Continues. Arterioscler Thromb Vasc Biol 2018;38(1):e1-8. [CrossRef]
  • 3. American Diabetes Association. Standards of Medical Care in Diabetes-2019 Abridged for Primary Care Providers. Clin Diabetes 2019;37(1):11-34. [CrossRef]
  • 4. World Health Organization. WHO Fact Sheets on Palliative Care. http://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/ palliative-care
  • 5. Kanter JE, Bornfeldt KE. Impact of Diabetes Mellitus. ArteriosclerThrombVasc Biol 2016;36(6):1049-53. [CrossRef]
  • 6. Türkiye Endokrinoloji ve Metabolizma Derneği Diabetes Mellitus ve Komplikasyonlarının Tanı, Tedavi ve İzlem Kılavuzu-2020 14. Baskı (Çevrimiçi Yayın): 25 Haziran 2020 (Güncellenmiş Baskı). (Erişim Tarihi: 01.07.2020, http:// temd. org.tr/admin/uploads/tbl_kilavuz/20200625154506- 2020tbl_ kilavuz86bf012d90.pdf
  • 7. Sekimoto M, Ii M. Supplier-Induced Demand for Chronic Disease Care in Japan: Multilevel Analysis of the Association between Physician Density and Physician-Patient Encounter Frequency. Value Health Reg Issues 2015;6:103-10. [CrossRef]
  • 8. Anjana RM, Shanthirani CS, Unnikrishnan R, Mugilan P, Amutha A, Nair HD, et al. Regularity of follow-up, glycemic burden, and risk of microvascular complications in patients with type 2 diabetes: a 9-year follow-up study. Acta Diabetol 2015;52(3):601-9. [CrossRef]
  • 9. Javorsky E, Robinson A, Boer Kimball A. Evidence-based guidelines to determine follow-up intervals: a call for action. Am J Manag Care 2014;20(1):17-9.
  • 10. Hu M, Zhou Z, Zeng F, Sun Z. Effects of frequency of followup on quality of life of type 2 diabetes patients on oral hypoglycemics. Diabetes Technol Ther 2012;14(9):777-82. [CrossRef] 11. American Diabetes Association, Standards of Medical Care in Diabetes-2016: Summary of Revisions. Diabetes Care 2016;39(Suppl 1):S4-5. [CrossRef]
  • 12. Bolen S, Tseng E, Hutfless S, Segal JB, Suarez-Cuervo C, Berger Z, et al. Diabetes Medications for Adults With Type 2 Diabetes: An Update, Comparative Effectiveness Reviews 173. Rockville (MD): Agency for Healthcare Research and Quality (US), 2016 Apr. Report No.: 16-EHC013-EF.
  • 13. Tuot DS, Lin F, Shlipak MG, Grubbs V, Hsu CY, Yee J, et al. CDC CKD Surveillance Team. Potential Impact of Prescribing Metformin According to eGFR Rather Than Serum Creatinine. Diabetes Care 2015;38(11):2059-67. [CrossRef]
  • 14. Inzucchi SE, Lipska KJ, Mayo H, Bailey CJ, McGuire DK. Metformin in patients with type 2 diabetes and kidney disease: a systematic review. JAMA 2014;312(24):2668-75. [CrossRef]
İstanbul Tıp Fakültesi Dergisi-Cover
  • Başlangıç: 1916
  • Yayıncı: İstanbul Üniversitesi Yayınevi
Sayıdaki Diğer Makaleler

TRAKYA BÖLGESİNDE MLPA İLE BELİRLENEN ALFA GLOBİN KOPYA SAYISI DEĞİŞİKLİKLERİNİN RETROSPEKTİF ANALİZİ

Selma DEMİR, Hakan GURKAN, Damla EKER, Sinem YALÇINTEPE, Emine İkbal ATLI, Engin ATLI

İNSANDA GADOLİNYUM BİRİKİMİ: RADYOLOJİ UZMANLARI VE KLİNİK UYGULAMALAR ÜZERİNDEKİ ETKİSİ

Mehmet Emin ADİN, David M YOUSEM

OKÜLT HEPATİT B VİRÜSÜNÜN GENOTİP, SUBGENOTİP VE SUBTİP ANALİZİ

Bülent ÇAKAL, Alp ATASOY, Bilger ÇAVUŞ, Aslı ÖRMECİ, Mehveş PODA, Mesut BULAKÇI, Mine GÜLLÜOĞLU, Mehmet Güven GÜNVER, Filiz AKYÜZ

VİTAMİN D EKSİKLİĞİ SIÇANLARDA ALKOLE BAĞLI OLMAYAN YAĞLI KARACİĞER HASTALIĞININ PROGRESYONUNU ARTTIRMADI

İlknur BİNGÜL, Canan KUCUKGERGİN, Fatih AYDIN, Işın DOĞAN EKİCİ, Semra DOGRU ABBASOGLU, Mujdat UYSAL

COVID-19 VE KOLOREKTAL CERRAHİ: İLK VAKALARDAN ÖĞRENİLEN DERSLER

İlker ÖZGÜR, İrem KARATAŞ, Leman Damla ERCAN, Ali Fuat Kaan GÖK, Alpay MEDETALİBEYOĞLU, Murat KÖSE, Mehmet Türker BULUT, Metin KESKİN

İSTANBUL’DA ÜÇÜNCÜ BASAMAK BİR MERKEZİN COVID-19 PANDEMİSİNDE ÇOCUKLARDAKİ DENEYİMİ

Özge KABA, Mehpare SARI YANARTAŞ, Selda HANÇERLİ TÖRÜN, Kamala ALAKBAROVA, Zuhal BAYRAMOĞLU, Mustafa ÖNEL, Sevim MEŞE, Ali AĞAÇFİDAN, Ayper SOMER

R-ORANI, COVID-19 TEDAVİSİNDE AKUT KARACİĞER HASARININ BİR GÖSTERGESİ OLABİLİR Mİ?

Yıldırım KAYACAN, Hayrullah YAZAR, Mehmet ÖZDİN

AĞIR OBEZİTE HASTALARIN SPİNAL ANESTEZİ ALTINDA PERKÜTAN NEFROLİTİTOMİ UYGULANMASI POSTOPERATİF ERKEN DÖNEM İYİLEŞME VE CERRAHİ SONUÇLARINI ETKİLER Mİ?

Ahmed Ömer HALAT, Muhammet İrfan DÖNMEZ, Murat GÖNEN, Ömer Erkam ARSLAN, Betül BAŞARAN

HEMATOPOETİK KÖK HÜCRE İZOLASYONUNDA GÜNCEL YÖNTEMLER

Nilgün OKŞAK, Dürdane Serap KURUCA

HİPO VE HİPERGLİSEMİNİN NADİR BİR NEDENİ; GLİKOJEN DEPO HASTALIĞI TİP 0: OLGU SUNUMU

Meryem KARACA, Halil ASLAN