Amaç: Bu çalışma, İstanbul’da özel ve resmi statüde hizmet veren hastanelerde sivil savunma profillerini tespit etmek, olası olağan dışı durumlarda ilk ve acil yardım organizasyonuna katkıda bulunmak amacı ile planlanmıştır. Gereç ve yöntem: İstanbul’da yataklı sağlık kuruluşlarının statüsüne göre basit rastlantısal örnekleme yöntemi ile %30 oranında bir örnekleme yapıldı. Onsekiz resmi ve 37 özel olmak üzere toplam 55 hastane çalışma kapsamına alındı . Bulgular: Çalışma kapsamına alınan 55 hastaneden 41’inde (%74,5) sivil savunma hizmetleri için bir sivil savunma amiri görevlendirilmiştir. Sağlık kuruluşunun statüsüne göre oluşturulan sivil savunma servisleri değerlendirildiğinde, 18 resmi kuruluştan 11’ inde (%61,1) kontrol merkezi ve karargah, 12’sinde (%66,7) emniyet ve kılavuz, 13’ünde (%72,2) itfaiye, sosyal yardım ve teknik onarım, 14’ünde (%77,8) kurtarma ve ilk yardım servislerinin oluşturulduğu, 37 özel yataklı tedavi kurumundan sadece 3’ünde (%8,1) kontrol merkezi ve karargah, 2’ sinde (%5,4) emniyet ve kılavuz ve sosyal yardım, 7’ sinde (%18,9) itfaiye ve ilk yardım, 4’ ünde ise (%10,8) kurtarma servislerinin oluşturulduğu tespit edilmiştir. Sağlık kuruluşunun statüsüne göre olağan dışı haller için komşu sağlık kurumları ile yapılan işbirliği çalışmaları incelendiğinde, çalışma kapsamına alınan kuruluşlardan sadece 10’unda (%18,2) acil durum, 4 ‘ünde (%7,3) ise sığınak protokolü yapıldığı belirlenmiştir. Sonuç: İstanbul’da resmi ve özel hastanelerde, kurum içinde sivil savunmaya gereken önemin verilmediği, bunun yanı sıra koordinatör kuruluş ile de yapılması gereken organizasyonlarda da birtakım eksikliklerin olduğu görülmüştür. Normal günlük yaşamda ve olağan dışı durumlarda önemli bir görev üstlenen hastanelerin, olası olağan dışı durumlarda mutlaka ayakta kalması gerektiği göz önüne alınırsa, yataklı tedavi kurumlarında mevcut sivil savunma organizasyonunun yeniden gözden geçirilmesinde fayda vardır .

Objective: The study was designed to determine the civil defense profiles in both private and state hospitals in Istanbul and to give contribution to first and emergency aid organizations in prospective extraordinary circumstances. Materials and methods: Totally 55 hospitals, 18 state and 37 private, were recruited, by performing a 30% simple random sampling according to the status of each hospital. Results: In each of 41 of 55 hospitals included in the study (74.5%), a civil defense senior officer was appointed for civil defense services. With the evaluation of civil defense services established in accordance with the specific status of hospitals, it was found that control centers and headquarters were established in 11 of 18 state hospitals (61.1%), security and guiding centers in 12 (66.7%), fire, social aid and technical repair departments in 13 (72.2%) and rescue and first aid departments in 14 (77.8%); on the other hand, control centers and headquarters were established in only 3 of the private hospitals (8.1%), security, guiding and social aid services in 2 (5.4%), fire and first aid departments in 7 (18.9%) and rescue departments in 4 (10.8%). It was also determined that only 10 of hospitals included in the study (18.2%) had emergency and 4 (7.3%) had shelter protocols when the collaboration possibilities of hospitals with their neighboring institutions for extraordinary circumstances were examined. Conclusion: It was seen that the concept of civil defense was not given importance in both state and private hospitals and there were some deficiencies in the organizations that ought to be collaborated with the coordinator institutions. Considering that the hospitals undertake important tasks both in normal daily living and under extraordinary circumstances and should absolutely be at the service under all conditions, the existing civil defense organizations in hospitals should be revised carefully.