Yargının tarafsız, bağımsız, etkin, verimli ve hızlı çalışması büyük öne- mem sahiptir. Türkiye’de yargılamadan kaynaklanan sorunlara çözüm bulun- masına yönelik çalışmalarda, uzun zamandan beri devam eden Avrupa Birliği- ne üyelik süreci önemli rol oynamıştır. Brüksel’de 17 Aralık 2004 tarihinde gerçekleştirilen Avrupa Birliği Zirvesinde Türkiye ile katılım mütarekelerine başlanması kararı alınmıştır. Bu kapsamda başlatılan katılım müzakerelerinde Yargı ve Temel Haklar başlıklı 23 üncü Fasıl özel bir öneme sahip bulunmakta- dır. Buna uygun olarak 2009 yılında Yargı Reformu Stratejisi hazırlanmış 2011 ve 2015 yıllarında güncellenmiştir1. Yargıya tahsis edilen bütçede önemli artılar yapılmış, fiziki ortamların iyileştirilmesine yönelik apartmandan bozma binalar yerine yeni adliye binaları yapılmış, hâkim, savcı ve adliye çalışanı sayısında önemli artışlar yapılmış ol- masına rağmen dava sayısındaki hızlı artış ve diğer nedenlerle beklenen yarar tam olarak sağlanamamıştır. Bu süreçte 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu2, 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu3, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu4, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu5, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu6 gibi birçok temel kanun değiştirilmiştir. Anayasada önemli değişiklikler yapılmış, usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlera- rası andlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası andlaşma hükümlerinin esas alına- cağı kabul edilmiştir7. Ayrıca Anayasa Mahkemesine bireysel başvuru yolu geti- rilmiştir8. 6384 sayılı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine Yapılmış Bazı Başvu- ruların Tazminat Ödenmek Suretiyle Çözümüne Dair Kanunu9  kabul edilmiş, İnsan Hakları Tazminat Komisyonu kurulmuştur. Adalete hızlı ve etkili ulaşım için Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi Projesi (UYAP) hizmete girmiştir10.