Her çağın teknolojik olanakları o çağın sanatı ile paralellik taşımış ve sanatın anlatım biçimi çağının teknolojik olanaklarıyla şekillenmiştir. 20. yüzyılın ikinci yarısından itibaren yine benzer bir süreç yaşanmıştır. Bu sürecin açıklanması için belgesel tarama yöntemi kullanılarak konu iki ana başlıkta ele alınmıştır. İlk başlıkta, fotoğraf ve sinema alanında teknolojik gelişmeler; televizyon, iletişim teknolojisi olanaklarının artması, video sanatın oluşumu ve gelişiminin teknoloji ile yakından ilişkisi ve videoyla ilgilenen sanatçıların var olan teknolojiyi kendi yaratım sürecine katmadaki başarısı açıklanmıştır. Tüm bu açıklamalardan sonra ikinci başlık olarak Video sanatının öncüsü Nam June Paik’in bir tabula rasa olarak gördüğü videoyu bir sanat malzemesi olarak nasıl kullandığı, sanatında nasıl yeni bağlantılar kurduğu ve sanatı başka bir boyuta nasıl taşıdığı açıklanmıştır.

Technological possibilities of every era have carried on parallels with its art and the expression of art is formed by the technological possibilities of each era. There has been a similar process again since the second half of the twentieth century. The issue has been handled in two main topics by using documentary browsing in order to explain the process. It is explained in the first topic that photo and technological developments in the field of movie; television, increase in the possibilities of the technology of communications, close relation of the formation and the development of the video art with technology and the achievements of the video artists’ putting current technology into their own creative processes. After all those explanations, as a second topic, explained how Nam Jun Paik, the pioneer of the video art, used video -described by himself as a tabula rasa- as an art material, how established new connections and brought the art into a new dimension.