Selim TÜRCAN

8614

Mecâz teriminin gelişim sürecinde el-ferrâ'nın yeri

el-Ferrâya, mecâz teriminin gelişim sürecinde nadiren yer verilir. Bize göre onun kelâmî eğilimi veya mutezilî olduğu iddiası göz önüne alınırsa; yani zihin durumu dikkate alınırsa mecâz teriminin gelişim sürecinde bir yerinin olduğu varsayılabilir. Çünkü söz konusu terim, en az bir dilbilim terimi olduğu kadar, teolojik bir terimdir de. Bu açıdan bakıldığında, onun mecâzı kavrayışında teolojik etkiye dair çok net tespitlerde bulunamasak da, çağdaşı Ebû Ubeydeden daha yetkin bir seviye yakalamış olmasın- da bunun tesirinin bulunduğu söylenebilir. Diğer taraftan el-Ferrâ, Ebû Ubeydenin aksine, ne mecâz ismini ne de türevlerini kullanmıştır. Onun dile yaklaşımındaki ana ilkesi, Arapların geleneksel olarak geçerli ve doğru kabul ettikleri şeyleri ölçü kabul etmesidir. Mecâz kavramını da bu ilkeye uygun bir şekilde dile getirmiştir. el-Ferrânın, mecâza dair kavramsallaştırmalara, bir takım saiklerle ulaştığı söylenebilir. Bunlar, dilde kimi ifadelerin ilk kullanıldıkları anlamlar dışında kullanılması, söz söylerken kimi unsurları hazfedilmiş cümlelerin takdirlerle tamamlanabilmesi, kimi kıraat farklılıklarının anlamsal olarak karşılaştırılması ve yer yer itikadî hassasiyetlerin dildeki kimi ifadeleri farklı yorumlamayı gerektirmesidir. Sonuç olarak, el-Ferrânın, mecâz terimini ismen kullanmış olmasa da neredeyse bütün unsurlarıyla kavradığını söyleyebiliriz.

The point of al-farrâ in the development process of majaz term

al-Farrâ is a hardly mentioned name in the development process of majaz term. In our opinion, if we concider his teological or mu tazilite tendency, his importance in this process gets higher. Since, with its developed form, it is a teological term as well as linguistic. Therefore, it can be said on first appearence that, his conscious about the concept is better than that of Abû Ubayda. On the contrary, he never used the majaz word nor its derivatives as oppositely to Abû Ubayda. His main critaria in the language is that the valid or correct usage is the usage that Arabs look on it trada- tionally as useable. His approach to the majaz according to this principle. He was aware of the concept of majaz because of following reasons: His experiences of the words or the statements used differently from their first known means, to complete (takdîr) the incomplete statements (mahzûf), to compare the Qur an s qira ats variations and the teological needs. Finally he nearly comprehend the whole concept of majaz with all of its elements.
PDF

___

  • Bulut, Ahmet, “Arap Dilinde İlk Siga Meselesi”, Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Bursa 1998, c. VII, ss. 709-735.
  • el-Câhız , Ebû Osman Amr b. Bahr (ö.255h.), Kitâbu’l-hayavân, tahk.: Abdusselâm Muhammed Hârûn, Dâru’l-Cîl, Beyrut, ts.
  • Cerrahoğlu,İsmail, Tefsir Tarih, Diyanet İşleri Başkanlığı Yay., Ankara 1989. Tefsir Usulü, Diyanet İşleri Başkanlığı Yay., Ankara 1988.
  • el-Cevherî, İsmâîl b. Hammâd (ö.393h.).es-Sıhâh tâcu’l-luğa ve sıhâhı’l- arabiyye, tahk.: Ahmed Abdulğafûr Atâr, Dâru’l-İlm li’l-Melâyîn, Beyrut 1404/1984.
  • el-Cürcânî, Abdulkâhir b. Abdirrahmân (ö.471h.), Esrâru’l-belâğa fî ilmi’l-beyân, Dâru’l-Kutubi’l-İlmiyye, Beyrut 1408/1988.
  • Ebû Ubeyde, Ma’mer ibn el-Musennâ (ö.209h.), Mecâzu’ul- Kur’ân, tahk.: Mehmet Fuat Sezgin, Mektebetü’l-Hancî, Kahire 1988.
  • Ebû Zeyd, Nasr Hâmid, el-İtticâhu’l-aklî fi’t-tefsir, ed-Dâru’l-Beydâ, Kahire 1996.
  • el-Ferrâ, Ebu Zekeriyya Yahya ibn Ziyâd (ö.207h.), Meâni’l-Kur’ân, tahk.: Ahmed Yûsuf Necâtî ve Muhammed Ali en-Neccâr (I.cilt), Muhammed Ali en-Neccâr (II.cilt),Abdulfettâh İsmâil Şelbî ve Ali en-Neccâr Nâsıf (III.cilt), Dâru’s-Surûr,Beyrut, ts.
  • el-Halîl b. Ahmed, Ebû Abdirrahmân el-Ferâhidî (ö.175h.), Kitâbu’l-ayn, tahk.: Mehdî el-Mazlûmî es-Sâmerrâî, Müessesetu E’lemî, Beyrut 1408/1988.
  • el-Hasen, Muhammed Abdulganî, “Mukaddime”, (Telhîsu’l-beyân fî mecâzi’l-Kur’ân’a yazdığı giriş), Dâru İhyâi’l-Kütübi’l-Arabiyye, Kahire 1955.
  • Heinrichs, Wolfhart, “Contacts Between Scriptural Hermeneutics and Literary Teory in Islam: The Case of Mejaz” (Bu makaleyi nereden aldığımızla ilgili bilgiyi bu- lamadık) ss.253-284.
  • İbn Fâris, Ebû’l-Huseyn Ahmed b. Faris b. Ziyâd (ö.395h.), Mu’cemu mekâyîsu’l-luğa, tahk.: Abdusselâm Muhammed Hârûn, Dâru’l-Cîl, Beyrut 1411/1991.
  • İbn Kuteybe, Ebû Muhammed b.Abdullah İbn Müslim (ö.276h.), Te’vîlu müşkili’l- Kur’ân, Dâru’t-Turâs, Kahire 1393/1973.
  • İbn Manzûr, Ebû’l-Fadl Cemâleddîn Muhammed b. Mukerrem el-Mısrî, (ö.711h.), Lisânu’l-arab, Dâru Sadr, Beyrut 1410/1990. Lisânu’l-lisân tehzîbu lisâni’l-arab, Dâru’l-Kitâbi’l-İlmiyye, Beyrut 1413/1993.
  • İbn en-Nedîm, Ebu’l-Ferec Muhammed bin İshâk, el-Fihrist, Daru’l-Ma’rife, Beyrut 1415/1994 İbn Teymiyye, Şeyhu’l-İslâm Takiyyuddin Ebu’l-Abbas Ahmed el-Harrânî (ö.728h.), Kitâbu’l-îmân, Matbaatu’s-Saade, Mısır 1325 h.
  • el-İsfehânî, Ebû’l-Ferec, Kitâbu’l-eğânî, tahkik: komisyon, el-Hey’etu’l-Mısriyyetu’l- Âmmetu li’l-Kütüb, by. 1994.
  • İzzuddin Abdulaziz ibn Abdisselam, Ebû Muhammed (ö.660h.), el-İşâre ile’l-îcâz fî ba’dı envâi’l-mecâz, Dâru’t-Tabaati’l-Âmira, by., 1313h.
  • Mukâtil b. Süleymân (ö.h.150), Tefsîru’l-hamsi mieti âyetin mine’l-Kur’ân, tahk.: İsaiah Goldfeld, İsrail 1980.
  • er-Radiyy, eş-Şerîf (ö.406h.), Telhîs’ul-beyân fî mecâzâti’l-Kur’ân, tahk.: Muhammed Abdulgani Hasen, Dâru İhyâi’l-Kütübi’l-Arabiyye, Kahire 1955.
  • Sezgin, Fuat, Mukaddime, (Mecâzu’l-Kur’ân’a yazdığı giriş), Mektebetü’l-Hancî, Kahire 1988.
  • Sîbeveyh, Ebû Bişr Amr b. Osman b. Kanber (ö.180h.), Kitâbu Sîbeveyh, tahk.: Abdusselâm Muhammed Hârûn, Mektebetu’l-Hancî, Kahire 1408/1988.
  • es-Suyûtî, Celaleddîn Abdurrahmân (ö.911h.), el-İtkân fî ulûmi’l-Kur’ân, Dâru Kahraman, İstanbul 1398/1978.
  • Öztürk, Mustafa, Kur’ân Dili ve Retoriği, Kitâbiyât, Ankara 2002.
  • eş-Şafiî, Muhammed b. İdris (ö.204h.), er-Risâle, tahk.: Ahmed Muhammed Şakir, Mektebetu’l-İlmiyye, Beyrut, ts.
  • Ya’kubî, Şihâbuddîn Ebû Abdillah Yâ’kub b. Abdillah el-Hamevî er- Rûmî el- Bağdadî (ö.672h.), Mu’cemu’l-buldân, tahk.: Ferîd Abdulaziz el-Cendel, Dâru’l-kutubi’l- İlmiyye, Beyrut 1410/1990.
  • ez-Zerkeşî, Bedruddîn Muhammed bin Abdillah (ö.794h.), el-Burhân fî ulûmi’l-Kur’ân,tahk.: Yusuf Abdurrahman Maraşlı, Cemal Hamdi e-Zehebî, İbrahim el-Kurdî, Dâru’l-Ma’rife, Beyrut 1990.
İslami İlimler Dergisi-Cover
  • ISSN: 1306-7044
  • Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
  • Başlangıç: 2015
  • Yayıncı: Çorum Çağrı Eğitim Vakfı
Arşiv
Sayıdaki Diğer Makaleler

Hakikat ve mecazın belirleyicisi müfessirdir -günümüz tefsirinde mecazın imkânlarından istifade edilmesi-

İsmail ÇALIŞKAN

İslam sanatı ve estetiğinde hakikat ve mecaz-iki poetik tavır: Necip Fazıl ve Sezai Karakoç-

Mehmet ÖZGER

Hakikat ve mecaz'ın terimleşme süreci

İsmail AYDIN

İslam Düşüncesinde Hakikat ve Mecaz Tartışmaları Özel Sayı Makaleleri

İslam Düşüncesi HAİKAT VE MECAZ TARTIŞMALARI

Kur'an'da hakikat ve mecazın tespitinde bağlamın önemi

Mevlüt ERTEN

Melayê Cızîrî'nin düşüncesinde hakikat ve mecaz'ın ontolojik ve epistemolojik boyutu

M. Nesim DORU

Ebû Ubeyde'nin mecâzu'l-Kur'ân'ı ve mecâzî yorumları

Ali AKAY

Hakikat-mecaz kutuplaşması bağlamında kur'an'da temsilî (simgesel) anlatım

Necdet ÇAĞIL

İnhirafın önündeki engel: Lafızlar metodolojisi-hakikat ve mecaz örneği-

Yasin KURBAN

Klâsik ve modern arap literatürü açısından islam düşüncesinde hakikat ve mecaz tartışmaları

Soner GÜNDÜZÖZ