Bu araştırma, Ebû Muhammed Abdulvehhâb b. Muhammed Lukş et-Titvâni’nin “Nusratu’l-İslâm” adlı tefsirindeki yenilikçi görüşleri, kendisine ait içtihatları, fıkıh ve ümmet gerçeği arasında kurduğu bağlantıları açısından onun fıkhi yaklaşımlarına ışık tutmaktadır. Titvânî’nin İslam medeniyet tarihinin önemli bir dilimi olan Osmanlı devletinin sonlarında yaşaması bu araştırmayı önemli kılmaktadır. Titvânî’nin ahkam ayetlerini tefsir ederek fıkıh ile ümmetin kalkınması arasında bağlantı kurması, İslam medeniyetini canlandırması, o döneme Osmanlı devletini saldırılara karşı savunması, şüphe ve düşmanca saldırıları ile iç ve dış komploları bertaraf etmesi onun fıkhi yaklaşımının en belirgin özelliklerindendir. Titvânî’nin fıkhi yaklaşımının önemi, onun siyaset, ıslah ve şer’î ilimlerde büyük tecrübeleri olan bir aileye mensup olmasından kaynaklanmaktadır. Titvânî bilgi ansiklopedisi niteliğinde olan “Nusratu’l-İslâm” adlı eseriyle Kur’an’ı Kerim’i tefsir ederek ilmi, fikri, siyasi ve sosyal alanlardaki mücadelesini taçlandırdı. Tanca’da 1341/1925’te vefat etti.