Sigara Hicri X. Asrın sonlarında İslam dünyasına girmiş içecektir. İlk zamanlarda tütün yaprağının yakılarak dumanının çekilmesi keyif vermekle birlikte zararı ortaya çıkmadığı için asli hükme uygun olarak mübah kabul edilmiş, zamanla zararları ortaya çıkınca aleyhinde risaleler kaleme alınmıştır. Böylece sigaranın mübah olduğunu savunan fakihler karşısında, mekruh veya haram olduğunu savunan fakihler de çıkmıştır. Muhammed Fıkhî el-Aynî sigaranın haram olduğunu savunanlar arasında yer almaktadır. Risalesine öncelikle Fıkıh Usulünde “Eşyada asıl olan mübah olma” kaidesini Hanefi usul ve furu kaynaklarından irdelemiş, ardından sigaranın helal olduğunu savunanlara karşı, 1- sarhoşluk verme (sekr), 2- selim tabiatlı kimselerin hoşlanmasığı kötü bir şey olma (habes), 3- selim akıl ve tabiat sahipleri tarafından nefret edilme (fahş), 4- kötü kokusu bulunma (eza) ve 5- gereksiz harcamaya yol açma (seraf) şeklinde beş delil ile haram olduğunu ortaya koymaya çalışmış, bazı faydaları olduğunu savunanları reddetmiş, mekruh kabul edilmesi halinde bile devamlı kullanılması sebebiyle büyük günah olacağını ileri sürmüştür. Diğer taraftan devlet başkanının yasaklamasını dikkate alarak haram sayanların çıkarımlarının yerinde olmadığını savunmuştur. Kahveye gelince yine Hicri X. Asırdan önce İslam dünyasına girmiş, ilk zamanlarda keyif vermesinden dolayı gayri meşru sayanlar olmuşsa da yapılan tartışmalarda helal olduğu görüşü baskın çıkmış ve nihayet helallığında ittifak sağlanmıştır. Aynî de kahvenin haramlığını savunanlara reddiye olarak asli ibaha kuralına göre helallığını delilleriyle göstermeye çalışmıştır.