İbn Hazm (ö. 456/1064), hicri 4. yüzyılda Endülüs’te yaşamış ve İslami ilimler alanındaki genel kabullere karşı çıkan tavrıyla günümüze kadar kendisinden söz ettiren önemli bir ilim adamıdır. İbn Hazm ve düşünceleri geçmişte olduğu gibi bugün de birçok çalışmaya konu olmuştur. Ne var ki onun düşünceleri, fıkıh ekollerince benimsenen kıyas, istihsan ve istıslah gibi yöntemlere karşı çıkıp nasları anlama ve yorumlama konusunda literal/lafızcı yöntemi benimsemiş olması sebebiyle donuk ve yüzeysel bulunarak genelde kabul görmemiştir. Hatta çoğu zaman zâhirîliğin bir teori olduğu bile kabul edilmemiştir. Bu sebeple zâhirilik düşüncesinin anlaşılması yerine genelde bu düşünceye sansür uygulandığı görülmektedir. İşte değerlendireceğimiz bu kitap, günümüz İslam hukukçularından H. Yunus Apaydın tarafından Zâhirîliğin bir teori, kurucusunun da İbn Hazm olduğuna dikkat çekmek üzere kaleme alınmıştır.