2008’den beri Ürdün Zeytûne Üniversitesi Arap Dili Bölümü’nde akademik faaliyetlerine devam eden İmâd Ahmed ez-Zebn, 2011 yılında Ürdün Üniversitesi Arap Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde ünlü dil ve nahiv uzmanı Prof. Dr. Nihâd el-Mûsâ danışmanlığında doktorasını tamamlamış, ayrıca uzun süre Ürdün, Mısır ve Suriye’de klasik yöntemlerin takip edildiği ilim meclislerinde bulunarak aklî ve naklî ilimlerde ciddi bir birikim kazanmıştır. Zebn, doktora tezinin kitaplaşmış hali olan ve “müslüman akliyyât âlimlerinde dilsel düşünce” (veya dil düşüncesi) şeklinde tercüme edilebilecek bu çalışmasında gerek isim, gerekse yöntem açısından Müseddî’nin çalışmasından ilham alarak İslâm düşünce tarihinin genellikle ihmal edilen bir döneminde yaşamış üç büyük âlim, Adudüddin el-Îcî (ö. 756/1355), Sa‘deddin et-Teftâzânî (ö. 792/1390) ve Seyyid Şerîf el-Cürcânî’nin (ö. 816/1413) felsefî görüşlerini dil ilimleri perspektifinden incelemektedir. Söz konusu üç âlimin yaptıkları dil tartışmaları, İslâm düşüncesinin ikinci klasik döneminde ne kadar ince ve derin meselelerin gündeme geldiğini göstermektedir. Kitaba konu olan üç âlimin hem üstlendikleri ilmî mirasla kurdukları eleştirel diyalog, hem de şerhler ve hâşiyeler üzerinden ya da münazaralar yoluyla yürüttükleri münakaşalar, müellifin oldukça isabetli bir seçim yaptığını göstermektedir.