Otel Çalışanlarının Psikososyal Risk Etmenleri Açısından Mobbinge Maruz Kalmalarının Araştırılması

Bu araştırmada otel çalışanlarının psikososyal risk etmenleri açısından mobbinge maruz kalma düzeyleri incelenmiştir. Bu amaç doğrultusunda çalışmaya 58’i (%55.2) erkek, 47’si (%44.8) kadın olmak üzere toplam 105 otel çalışanı dahil edilmiştir. Katılımcıların dikey ve yatay mobbinge maruz kalma düzeyleri tespit edilerek bunlar üzerinde etkili olan faktörlerin neler olduğu tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışmadan elde edilen verilerin analizi sonucunda katılımcıların yatay mobbinge maruz kalma düzeylerinin dikey mobbinge maruz kalma düzeylerinden daha yüksek olduğu görülmüştür. Yapmış olduğumuz çalışmada her ne kadar kadınların yatay ve dikey mobbinge maruz kalma düzeyleri erkeklerden yüksek olsa da cinsiyete göre mobbinge maruz kalma düzeyi açısından anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. Bekar otel çalışanlarının dikey mobbinge maruz kalma düzeylerinin evlilere göre anlamlı şekilde yüksek, yatay mobbinge maruz kalma düzeylerinin ise anlamlı şekilde düşük olduğu saptanmıştır. Yaş, eğitim düzeyi ve işletmedeki çalışma süresine göre mobbinge maruz kalma düzeylerinin anlamlı şekilde farklılaşmadığı görülmüştür. Yapılan korelasyon analizi sonucunda dikey ve yatay mobbing arasında anlamlı bir ilişki saptanmamıştır.

Investigation of Mobbing Exposure of Hotel Employees in Terms of Psychosocial Risk Factors

In this study, the level of exposure of mobbing to hotel staff in terms of psychosocial risk factors was investigated. For this purpose, a total of 105 hotel employees, 58 (55.2%) male and 47 (44.8%) female, were included in the study. The levels of exposure of the participants to vertical and horizontal mobbing were determined and the factors affecting them were tried to be determined. As a result of the analysis of the data obtained from the study, it was found that the levels of exposure to horizontal mobbing of the participants were higher than those of vertical mobbing. In our study, although horizontal and vertical mobbing levels of women were higher than men, no significant difference was found in terms of mobbing exposure by gender.[1]Vertical mobbing levels of single hotel employees were found to be significantly higher than those of married people, and horizontal mobbing exposure levels were significantly lower. It was [2]observed that the levels of exposure to mobbing did not differ significantly according to age, education level and working time in the enterprise. As a result of the correlation analysis, no significant relationship was found between vertical and horizontal mobbing.

___

  • Carnero, M. A., Martinez, B., and Sanchez-Mangas, R. (2010). Mobbing and Its Determinants: The Case of Spain. Applied Economics. 42: 3777–3787. Davenport, N.Swartz, R.D. ve Eliot, G.P. (2014). Mobbing: İşyerinde Duygusal Taciz, (Çeviren:Osman Cem Önertoy), Sistem Yayıncılık, İstanbul. Deniz, D. (2012). Mobbing (İşyerinde Yıldırma) İnsanda Saldırganlığı Açıklayan Kuramlar ve Vaka Örnekleriyle, İstanbul: Fam Yayınları. Einarsen, S. (2000). Harassment and Bullying at Work: A Review of Scandinavian Approach. Aggression and Violent Behavior. 5(4): 379-401. Gökçe, A. T. (2012). Mobbıng: İş Yerinde Yıldırma Özel ve Resmi İlköğretim Okulu Öğretmen ve Yöneticileri Üzerinde Yapılan Bir Araştırma. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi.18:272-286. Gül, H., & Özcan, N. (2011). Mobbing ve Örgütsel sessizlik arasındaki İlişkiler: Karaman İl Özel İdaresinde Görgül Bir Çalışma. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(2):107-134. İbicioğlu, H., Çiftçi, M., & Derya, S. (2009). Örgütlerde Yıldırma (Mobbing): Kamu Sektöründe Bir İnceleme. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi. 1(2):1309 -8039. Karcıoğlu, F., ve Akbaş, S. (2010). İşyerinde psikolojik şiddet ve iş tatmini ilişkisi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 24(3), 139-161. Leymann, H. (1996). The Content and Deve-lopment of Mobbing at Work, European Journal of Work and Organizational Psychological, 5(2): 165-184. Mete, M., Ünal, Ö. F., Akyüz, B., ve Kılıç, R. (2015). Psikolojik Şiddetin İşe Bağlı Tükenmişliğe Etkisi: Batman İlinde Öğretmenler Üzerine Bir Araştırma. Visionary E-Journal/Vizyoner Dergisi, 6(12):37-61 Pelit, E., ve Kılıç, İ. (2012). Mobbing ile Örgütsel Bağlılık İlişkisi: Şehir ve Sayfiye Otellerinde Bir Uygulama. İşletme Araştırmaları Dergisi, 4(2): 122-140. Sürgevil, O., Fettahlıoğlu, Ö. O., Gücenmez, S., & Budak, G. (2007). Belediye Çalışanlarının Duygusal Saldırıya Uğrama Ve Tükenmişlik Düzeylerinin İncelenmesine Yönelik Biraraştırma. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(17): 36-58. Tınaz, P. (2006). İşyerinde Psikolojik Taciz (Mobbing), Beta, İstanbul. Tınaz, P. (2011). Mobbingin tanısı ve olguyla mücadele. Mess Mercek Dergisi, 63:58-65. Tutar, H. (2004). İş Yerinde Psikolojik Şiddet, (3. Baskı), Ankara: Barış Kitap Basım Yayın Dağıtım. Vandekerckhove, W. & Commers, M. R. (2003). Downward Workplace Mobbing: A Sign Of The Times?. Journal of Business Ethics, 45(1-2): 41-50. Vural Özkan, G. (2011). İş Yerinde Yıldırma (Mobbing) ve İş Doyumu İlişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, İzmir. Yavuz, H. (2006). Çalışanlarda Mobbing (Psikolojik Şiddet) Algısını Etkileyen Faktörler: SDÜ Tıp Fak. Üzerine Bir Araştırma. (Yayınlanmamış Y. Lisans Tezi) Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi. Yeşiltaş, M., ve Demirçivi, B. M. (2010). İş görenlerin yıldırma eylemlerine maruz kalma durumları üzerine bir araştırma: Antalya örneği. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 21(2), 199-217. Zorel İnal, F. (2009). Örgüt Sağlığını Tehdit Eden Bir Olgu Olarak Psikolojik Şiddetin (Mobbing) Engellenmesinde Örgüt İçi İletişimin Rolü. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir: Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.