Günümüzde bazı ideolojik nedenlerden dolayı İslam hukuku ile Beşeri hukuk birbirinden tamamen farklı iki hukuk sistemiymiş gibi bir algı mevcuttur. Orijin farklılığından dolayı bu iki hukuk sisteminin birbiri ile telif edilmeyecek yanlarının bulunduğu elbette inkâr edilemez. Ancak bu olgu, iki hukuk siteminin bütün yönleri ile birbirinden farklı norm ve yaklaşımlara sahip olduğu anlamına gelmez. Aksine bu iki hukuk sistemi incelendiğinde birçok yönüyle örtüşen taraflarının bulunduğunu görmek zor değildir. Esasen hukukun gayesi ve finalist karakteri de bunu gerektirir. Çünkü hukukun esas gayesi toplumsal problemleri çözmektir ve hukuk buna ulaşmak için daima kendini yenilemek zorundadır. İki hukuk sisteminin bu ortak yönü bile birçok konuda benzeri yaklaşım ve çözümlere sahip olmasını gerektirir. İslam hukukunun ilahi menşeli olması, buna karşın günümüz hukukunun beşeri kaynaklara dayanması gibi nedenlerden dolayı tabii ki iki hukuk siteminin birbiri ile telif edilmeyecek yanları olacaktır. Ancak bu husus iki hukuk siteminin birbirlerinden istifadeye kapalı olduğu anlamına gelmez. Yaptığımız araştırmalarda, bu iki hukuk sisteminin farklı yaklaşımlara sahip olduğu konularda da birbirinden istifadeye açık olduğunu gördük. İslam hukukçularının yaklaşık bir asırdır günümüz hukukunun sistematiğinden istifade ettikleri bir gerçektir. Bununla beraber yapılan ilmi çalışmalarda araştırmacılar birçok konuda günümüz. hukukunun ferî çözümlerinden de yararlanmaktadırlar. Aynı tecrübeyi ben de yaşadım. Bu konuda mesafeli davrananların daha çok beşeri hukukçular olduğunu görüyoruz. Yazdıklarına bakıldığında onların İslam hukukuna çağdışı/zamanı geçmiş hukuk muamelesi yaptıkları görülmektedir. Oysa ön yargılar bir tarafa bırakılırsa modern hukukun da İslam hukukundan alabileceği çok şey olduğu görülecektir. Bu iki hukuk sistemi kendilerini geliştirmek istiyorlarsa müstağni tavırlarından vazgeçmek zorundadırlar. Bu tebliğin amacı, her iki hukuk sisteminin birbirinden istifade edebilecekleri yönlere sahip olduğunu bazı somut örneklerle göstermektir. Bu husus anlaşılırsa iki hukuk sisteminin kendini geliştirme imkânı da artmış olacaktır. 

Nowadays, for some ideological reasons, there is a perception that Islamic law and Humanitarian law are two completely different legal systems. Of course, there is no denying that these two legal systems have some sides that cannot be reconciled because of the difference of origin. However, this does not mean that they have different norms and approaches with all aspects of the two legal systems. On the contrary, when these two legal systems are examined, it is not difficult to see that there are many overlapping sides. Essentially, the aim and finalist character of the law necessitate this. Because the main objective of the law is to solve social problems and the law must always renew itself in order to achieve this. Even these commonalities of the two legal systems require similar approaches and solutions to many issues.Of course, because of the divine origin of Islamic law, and the fact that today's law is based on human resources, there will be sides to be reconciled with each other. This does not mean, however, that the two legal systems will not benefit from each other. In our research, we have seen that these two legal systems are open to exploitation in the cases where they have different approaches. It is a fact that Islamic lawyers have been benefiting from the system of present-day law for about a century. However, in the scientific studies carried out together with these, researchers are also benefiting from the practical solutions of today's law in many respects. I also experienced the same experience. We see that those who act more distantly in this are mostly humanitarian lawyers. Judging from their writings, it is seen that they have done an outdated/time-honored legal treatment for Islamic law. However, if prejudices are left aside, it will be seen that modern law has much to gain from Islamic law. If these two legal systems want to improve themselves, they have to give up their attitude. The purpose of this paper is to show some concrete examples of the ways in which both legal systems can benefit from each other. If this is understood, the possibility of self-development of the two legal systems will increase.