Türk edebiyatı tarihinde önemli bir yere sahip olan Ali Emîrî Efendi (ö. 1924); kitaplara olan düşkünlüğü, kütüphaneciliği ve şairliğinin yanı sıra Osmanlı hanedanına duyduğu ilgi ve muhabbetle de tanınmaktadır. Ali Emîrî Efendi, hanedana duyduğu sevgi ve bağlılığın neticesi olarak Vesâ’iku’l-âsâr, Câm-ı Cem-âyîn, Osmanlı Tarih ve Edebiyat Mecmuası, Levâmi’ü’l-Hamîdiyye, Cevâhirü’l-Mülûk ve Mevâhibü’s-Sülûk adlı eserleri kaleme almıştır. Ali Emîrî Efendi’nin şehzâdelerin şiirlerine yazdığı nazireleri bir araya getirdiği Mevâhibü’s-Sülûk, giriş ve iki kısımdan oluşmaktadır. Eserin giriş bölümü Ali Emîrî Efendi’nin Osmanlı hanedanı hakkındaki düşüncelerini, birinci kısmı şehzâdelerin şiirlerini, ikinci kısmı ise bu şiirlere yazılan nazireleri ihtiva etmektedir. Mevâhibü’s-Sülûk’un bilinen tek nüshası, İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi’nde kayıtlı bulunmaktadır. Ali Emîrî Efendi’nin, Mevâhibü’s-Sülûk’un giriş kısmında ifade ettiğine göre Cevâhirü’l-Mülûk adlı eserinin beğenilmesi ve takdir görmesi Mevâhibü’s-Sülûk’un kaleme alınmasına zemin hazırlamıştır. Eser, Ali Emîrî Efendi’nin hanedana duyduğu hayranlığı ve şiir yazmadaki kabiliyetini göstermesi bakımından önemlidir. Bu makalede Ali Emîrî Efendi’nin daha önce çalışılmamış olan Mevâhibü’s-Sülûk adlı eseri genel hatlarıyla tanıtılacak ve eserin muhtevası hakkında kısaca bilgi verilecektir.