TÜRK KÜLTÜR TARİHİNİN BİN YILLIK BAŞYAPITI: KUTADGU BİLİG’DEN BU GÜNE ULAŞAN GELENEKLER

Türk Kültür tarihi içerisinde paha biçilmez bir değere sahip olan Yusuf Has Hâcip’in çağlara ışık tutan kıymetli eseri Kutadgu Bilig’in içersinde bulunan İslamiyet’ten evvel meydana gelmiş olan Türk milli gelenekleri çalışmamızda tespit ettik. Bu çalışmamızda gördük ki Türk milli gelenekleri hükümdardan da üstün tutulmuş ve hükümdar ile halkın bu geleneklere itâat etmesi gerektiği sık sık vurgulanmıştır. Kutadgu Bilig Türk geleneklerinin devlet yönetimine yansıması olarak kabul edilebilir. Ayrıca Kutadgu Biligde toplumla ilgili gelenekler üzerinde ciddiyetle durulmuş ve bunlarla ilgili örnekler eserde verilmiştir. Örneğin konukseverlilik, yoğ aşı, tuz-ekmek hakkı geleneği bunlar içerisinde sayılabilir.

THE MILLENARIAN MASTERPIECE OF TURKISH CULTURAL HISTORY: TRADITIONS FROM KUTADGU BILIG TO TODAYS

We identified turkish national traditions before islam in Kutadgu Bilig, yusuf has hacib’s valuable work which illuminates the eras and a priceless work for turkish cultural history. In this study, we see that turkish national traditions were more important than the ruler and it is often emphasized that both the ruler and the people had to obey the traditions.Kutadgu Bilig can be accepted as a reflection of Turkish traditions on State management. Also, Kutadgu Bilig mentions the traiditons about public strongly and tells some illustrations about them.for example, hospitality, food for dead people, the right of salt and bread.

___

  • Ana Britanica Ansiklopedisi. (2004). İstanbul.
  • Baltacıoğlu, İ. H. (1972). Türk’e Doğru. İstanbul: İş Bankası Yayınları.
  • Chavannes, E. (2007). Batı Türkleri (Çin Kaynaklarına Göre). M. Koç (Çev.). İstanbul: Selenge Yayınları, Çetin, A. (2010). Kutadgu Bilig’de Türk Aile kültüründe Bir Babanın Oğul İmajı Ya Da Süregiden Bellek/Kültür. Millî Folklor, Yıl 22, Sayı 85.
  • Gökyay, O. Ş. (2004). Dedem Korkudun Kitabı. İstanbul: Meb Yayınları.
  • Dilâçar. A. (2003). Kutadgu Bilig İncelemesi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Elçin, Ş. (1966). Tuz Ekmek Hakkı Deyimi Üzerine. Reşit Rahmeti ARAT İçin. Ankara: TKAE Yayınları.
  • Ergin, M. (1996). Orhun Abideleri. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
  • Eski T’ang Tarihi (Chiu T’ang-Shu, Çin Kaynaklarında Türkler). (2006). İ.Toğan, G. Kara, C. Baysal (Çev.). Ankara: TTK Yayınları.
  • Genç, R. (2002). Karahanlı Devlet Teşkilatı. Ankara: TTK Yayınları.
  • Gökalp, Z. (1995). Türk Medeniyeti Tarihi. İstanbul: Toker Yayınları.
  • Güngör, E. (1996). Kültür Değişmesi ve Milliyetçilik. İstanbul: Ötüken Yayıncılık.
  • Herotodotos Tarih. (2006). M. Ökmen. (Çev.). İstanbul: İş Bankası Yayınları.
  • Ibni Mühennâ Lûgati. (1988). A. Battal (Çev.). Ankara: TDK Yayınları.
  • İnan, A. (2000). Tarihte ve Bugün Şamanizm. Ankara: TTK Yayınları.
  • İnan, A.(1988). Makaleler ve İncelemeler I, II. Ankara: TTK Yayınları.
  • İslam Ansiklopedisi. (2007). İstanbul: TDV Yayınları.
  • Jên-t’ang, C. (1968). T’ang Devrindeki Doğu Göktürkleri Hakkında Yeni Belgeler. Taıpeı.
  • Kâşgarlı Mahmûd. (1996). Divanü’l Lugati’t- Türk I, II, III. B. Atalay (Çev.). Ankara: TDK Yayınları.
  • Koca, S. (1977). Türklerde Tuz-Ekmek Hakkı. Millî Kültür, 7, 57–61.
  • Koca, S. (2005). Selçuklularda Ordu ve Askerî Kültür. Ankara: Berikan Yayınevi.
  • Liu Mau Tsai. (2006). Doğu Türkleri (Çin Kaynaklarına Göre). E. Kâhya- D. Banoğlu (Çev.). İstanbul: Selenge Yayınları.
  • Manas Destanı. (2002). T. Gülensoy (Çev.). Ankara: Akçağ Yayınları.
  • Meydan Larousse Ansiklopedisi. (1990). İstanbul.
  • Oğuz Destanı (1972). Z. V.Toğan (Çev.). İstanbul.
  • Orkun, H. N. (1994). Eski Türk Yazıtları. Ankara: TDK Yayınları.
  • Ögel, B. (2001). Türk Kültürünün Gelişme Çağları. İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı Yayınları.
  • Yusuf Has Hacip. (2003). Kutadgu Bilig. Ankara: TTK Yayınları.