Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi Üzerine Profesyonel Uygulamalar: Nitel Bir Araştırma

İnsan kaynakları yönetimi (İKY), öncelikle organizasyonların hedeflerine ulaşma çabalarına bağlı olarak verimliliğin ve etkililiğin artırılması, büyüme, hizmetlerin iyileştirilmesi ve karşılaşılması muhtemel olan krizlerle baş edilebilmesi noktasında kullanılan kilit bir yönetim aracıdır. Ancak, organizasyonların yoğun rekabet ortamı ve çevresel zorluklara maruz kalması ve beşerî sermayenin üretimdeki öneminin ve organizasyonel verimlilik üzerindeki temel rolünün anlaşılması, hemen her organizasyon için insan kaynaklarının stratejik olarak yönetilmesini gerekli kılmıştır. Bu nedenle çalışma, yoğun rekabet ortamıyla birlikte değişen iş dünyasına uyum gösterebilmek amacıyla insan sermayesinin, geleneksel insan kaynakları yönetimi yaklaşımının aksine stratejik insan kaynakları yönetimi (stratejik İKY) çerçevesinde yönetilmesinin kritik öneme sahip olduğunu ileri sürmektedir. Buradan hareketle, ilgili literatürde stratejik İKY üzerine birçok nicel çalışmanın bulunması, nitel çalışmaların ise kısıtlı sayıda olması sebebiyle bu çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden fenomonoloji deseni kullanılmıştır. Bununla birlikte çalışmada, ölçüt örnekleme yöntemi kapsamında belirlenmiş İK profesyoneli ile derinlemesine görüşme gerçekleştirilmiştir. Görüşme sonucunda elde edilen verilerin “NVivo 12” nitel analiz programı aracılığıyla içerik ve betimsel analizi gerçekleştirilerek temalar belirlenmiştir. Analiz sonucunda, İK profesyonelinin sırasıyla stratejik İKY, güven ve bağlılık, kurum içi iletişim ve nöro İKY temalarına vurgu yaptığı tespit edilmiştir. Bu çalışmanın, Türkçe literatürde stratejik İKY uygulamalarına ilişkin gerçekleştirilen nitel çalışmaların kısıtlı sayıda olması ve İK profesyonelinin deneyim ve görüşlerini aktarması nedeniyle literatüre ve uygulayıcılara katkı sağlaması beklenmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Stratejik İKY, Güven, İletişim, Nöro-İKY, İK Profesyoneli

Professional Practices on Strategic Human Resources Management: A Qualitative Research

Human resource management (HRM) is a key management tool used primarily to increase efficiency and effectiveness, grow, improve services and cope with possible crises depending on the efforts of organizations to reach their goals. However, the fact that organizations are exposed to intense competition and environmental challenges, and the understanding of the importance of human capital in production and its fundamental role in organizational efficiency has necessitated the strategic management of human resources for almost every organization. Therefore, the current study suggests that it has a critical significance to manage human capital within the framework of strategic human resources management (strategic HRM), in contrast to the traditional human resources management (HRM) approach, to adapt to the changing business world caused by the intensely competitive environment. In this sense, since there are many quantitative studies on strategic HRM in the related literature and the limited number of qualitative studies, it was used the phenomenology design, one of the qualitative research methods, in this study. In addition to that, an in-depth interview was held with an HR professional determined by the criterion sampling method. The data obtained from the interview were analyzed through the “NVivo 12” qualitative analysis program and the themes were determined via the content and descriptive analysis. As a result of the analysis, it was seen that the HR professional emphasized the themes of strategic HRM, trust and engagement, internal communication, and neuro HRM, respectively. It was expected that the current study contributes to the literature and practitioners due to the limited number of qualitative studies on strategic HRM practices in the Turkish literature and sharing experiences and opinions of HR professionals.

Keywords:

Strategic HRM, Trust, Communication, Neuro-HRM, HR Professional,

PDF

___

Abdulrraziq, T. A. (2020). The impact of information technology on the human resources management performance. The International New Issues in Social Sciences, 8(1), 169-198.
Afzal, F., Mahmood, K., Sherazi, S. M. R., Sajid, M. & Hassan, M. (2013). Effect of human resource planning on organizational performance of telecom sector. Information and Knowledge Management, 3(2), 173-182.
Alarcon, E. A. A. (2018). An exploratory qualitative study of employee perceptions of effective manager coach-employee relationship (Doctoral dissertation, Capella University).
Alharty, A. A. H. & Bin Marni, N. (2020). Training impact on the human resources performance. Journal of Southwest Jiaotong University, 55(3), 1-6. https://doi.org/10.35741/issn.0258-2724.55.3.12
Al-Khaled, A. A. S., & Fenn, C. J. (2020). The impact of strategic human resource management practices on organizational performance. BERJAYA Journal of Services & Management, 14, 53-60.
Alleyne, P., Doherty, L. & Howard, M. (2005). A qualitative study of HRM and performance in the Barbados hotel industry. Journal of Human Resources in Hospitality & Tourism, 4(2), 27–51. http://dx.doi.org/10.1300/j171v04n02_02
Alomari, Z. (2020). Does human capital moderate the relationship between strategic thinking and strategic human resource management?. Management Science Letters, 10(3), 565-574. https://doi.org/10.5267/j.msl.2019.9.024
Alshammari, A. A. (2020). The impact of human resource management practices, organizational learning, organizational culture and knowledge management capabilities on organizational performance in Saudi Organizations: A conceptual framework. Revista Argentina de Clínica Psicológica, 29(4), 714-721. http://dx.doi.org/10.24205/03276716.2020.876
Baltacı, A. (2018). Nitel araştırmalarda örnekleme yöntemleri ve örnek hacmi sorunsalı üzerine kavramsal bir inceleme. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 231-274.
Baltacı, A. (2019). Nitel araştırma süreci: Nitel bir araştırma nasıl yapılır?. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(2), 368-388.
Başkale, H. (2016). Nitel araştırmalarda geçerlik, güvenirlik ve örneklem büyüklüğünün belirlenmesi. DEUHFED, 9(1), 23-28.
Bayat, B. (2008). İnsan kaynakları yönetiminin stratejik niteliği. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(3), 67-91.
Becker, B. E. & Huselid, M. A. (2006). Strategic human resources management: Where do we go from here? Journal of Management, 32(6), 898–925. https://doi.org/10.1177/0149206306293668
Becton, J. B. & Schraeder, M. (2009). Strategic human resources management: Are we there yet?. The Journal for Quality and participation, 31(4), 11-18.
Cascio, W. F. (2015). Managing human resources. New York: McGraw-Hill.
Chand, M., & Katou, A. A. (2007). The impact of HRM practices on organisational performance in the Indian hotel industry. Employee Relations, 29(6), 576–594. https://doi.org/10.1108/01425450710826096
Chuang, H.-M., Liu, M.-J., & Chen, Y.-S. (2015). The effects of human resource capability and internal customer satisfaction on organizational effectiveness. International Journal of Distributed Sensor Networks, 11(7), 1-10. https://doi.org/10.1155%2F2015%2F835194
Condrey, S. E. (2005). Toward strategic human resource management. In Handbook of Human Resource Management, 1-14.
Çobanoğlu, F., Sertel, G., & Sarkaya, S. S. (2018). Human resource management practices in Turkish education system (Denizli case). European Journal of Educational Research, 7(4), 833-847.
Daley, D. M. (2012). Strategic human resources management. In Public Personnel Management, 120-125.
Demo, G., Neiva, E. R., Nunes, I., & Rozzett, K. (2012). Human resources management policies and practices scale (HRMPPS): Exploratory and confirmatory factor analysis. Brazilian Administration Review, 9(4), 395-420.https://doi.org/10.1590/S1807-6922012005000006
Dessler, G., & Chhinzer, N. (2020). Human resources management in Canada. Pearson Canada, 14th Ed. ISBN: 978-0-13-479132-6
Devanna, M. A., Fombrun, C. & Tichy, N. (1981). Human resources management: A strategic perspective. Organizational Dynamics, 9(3), 51-67. https://doi.org/10.1016/0090-2616(81)90038-3
Eğriboyun, D. (2015). The relation between organizational trust, organizational support and organizational commitment. African Journal of Business Management, 9(4), 134-156. https://doi.org/10.5897/AJBM2014.7623
Ersoy, F. (2019). Fenomenoloji. Eğitimde nitel araştırma desenleri (Ed. Ahmet Saban & Ali Ersoy), Anı Yayıncılık, 3. Baskı, ISBN: 978-605-17-0114-1.
Fareed, M., Ahmad, A., Salleh, S. S. M. M. & Saoula, O. (2020). What makes HR professionals effective? Qualitative evidence from Telecom sector of a developing country. Revista Argentina de Clínica Psicológica, 29(5), 200-214. https://doi.org/10.24205/03276716.2020.1021
Gajda, J. (2019). Professional adaptation of new employees to the organization. System Safety: Human-Technical Facility-Environment, 1(1), 929-938. https://doi.org/10.2478/czoto-2019-0118
Gilani, M. H. N., Zadeh, M. S. & Saderi, H. R. (2012). The role of strategic human resource management in creation of competitive advantages (case study: a commercial organization in Malaysia). International Journal of Business and Social Science, 3(16), 225-238.
Guba, E. G. & Lincoln, Y. S. (1982). Epistemological and methodological bases of naturalistic inquiry. ECTJ, 30(4), 233-252. https://doi.org/10.1007/978-94-009-6669-7_18
Gupta, A. D. (2020). Strategic human resource management: Formulating and implementing HR strategies for a competitive advantage. CRC Press.
Gürbüz, S. & Şahin, F. (2016). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık, 3. Baskı. ISBN: 978-975-02-3726-3
Hot Turan, C. (2017). İşletmelerde eğitim ve geliştirme ile bireysel ve örgütsel performans ilişkisi (Master’s thesis, Doğuş Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü).
Jackson, S. E., Schuler, R. S. & Jiang, K. (2014). An aspirational framework for strategic human resource management. Academy of Management Annals, 8(1), 1-56. http://dx.doi.org/10.1080/19416520.2014.872335
Jackson, S. E., Schuler, R. S. & Werner, S. (2018). Managing human resources. Oxford University Press, 12th Ed.
Javadi, S. M., & Davardoost, H. (2019). The impact of internal communications on employee engagement in Iran’s petrochemical industry. İş’te Davranış Dergisi, 4(1), 56-67.
Karasar, N. (2006). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara Nobel Yayın Dağıtım, 16. Baskı.
Kareem, M. A. & Hussein, I. J. (2019). The impact of human resource development on employee performance and organizational effectiveness. Management Dynamics in the Knowledge Economy, 7(3), 307-322. http://dx.doi.org/10.25019/MDKE/7.3.02
Katou, A. A. (2008). Measuring the impact of HRM on organizational performance. Journal of Industrial Engineering and Management 1(2), 119-142. http://dx.doi.org/10.3926/jiem.2008.v1n2.p119-142
Kesen, M. (2014). İnsan kaynakları yönetimi uygulamaları ve örgüt kültürünün çalışan performansı üzerine etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
Lawler, E. E. & Mohrman, S. A. (2003). Creating a strategic human resources organization: An assessment of trends and new directions. Stanford University Press. ISBN: 0-8047-4702-4
Mesch, D. J., Perry, J. L. & Wise, L. R. (1995). Bureaucratic and strategic human resource management: An empirical comparison in the federal government. Journal of Public Administration Research and Theory, 5(4), 385-402.
Misbah, M. & Budiyanto, B. (2020). Strategic human resources management to take the challenges of the society era 5.0. In 1st International Conference of Business and Social Sciences, 1(1), 724-733.
Moideenkutty, U., Al‐Lamki, A. & Murthy, Y. S. R. (2011). HRM practices and organizational performance in Oman. Personnel Review, 40(2), 239-251. http://dx.doi.org/10.1108/00483481111106101
Onwuegbuzie, A. J. & Leech, N. L. (2007). A call for qualitative power analyses. Quality & Quantity, 41(1), 105-121. https://doi.org/10.1007/s11135-005-1098-1
Özbozkurt, O. B., Külekci, M. K. & Bahar, E. (2020). The mediating role of mushroom management within the impact of job stress on intention to leave. İşletme Araştırmaları Dergisi, 12(1), 361-371. https://doi.org/10.20491/isarder.2020.848
Özdemir, M. (2010). Nitel veri analizi: Sosyal bilimlerde yöntembilim sorunsalı üzerine bir çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 323-343.
Paul, A. K. & Anantharaman, R. N. (2003). Impact of people management practices on organizational performance: analysis of a causal model. The International Journal of Human Resource Management, 14(7), 1246–1266. https://doi.org/10.1080/0958519032000145648
Rahman, M. H. & Al Mamun, M. A. (2013). HRM focus on distinctive human capital and strategy of building-retaining competitive advantage. Global Journal of Management and Business Research, 13(11), 13-17.
Rao, T. V. (2014). HRD audit: Evaluating the human resource function for business improvement. SAGE Publications India.
Rihan, I. (1998). What is human resources management?. Erişim Adresi: https://www.academia.edu/7775792/What_is_Human_Resources_Management_
Schneider, B., & Bowen, D. E. (1993). The service organization: Human resources management is crucial. Organizational Dynamics, 21(4), 39–52. https://doi.org/10.1016/0090-2616(93)90032-v
Schuler, R. S. (1992). Strategic human resources management: Linking the people with the strategic needs of the business. Organizational dynamics, 21(1), 18-32. https://doi.org/10.1016/0090-2616(92)90083-Y
Shafi, W., Saleh, A. & Omar, M. (2020). The impact of human resources management practices as an entry point in crisis management. Journal of Asian Scientific Research, 10(4), 238-254. https://doi.org/10.18488/journal.2.2020.104.238.254
Taşkın, F. & Dilek, R. (2010). Örgütsel güven ve örgütsel bağlılık üzerine bir alan araştırması. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 2(1), 37-46.
Tekin, H. H. (2006). Nitel araştırma yönteminin bir veri toplama tekniği olarak derinlemesine görüşme. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 3(13), 101-116.
Trifunovska, K. & Trifunovski, R. (2010). Human Resource Management: motivation among employees in multinational corporations. Bachelor Thesis, Kristianstad University, International Business and Economics Program.
Trost, A. (2020). Human Resources Strategies. Springer International Publishing.
Türen, U., Gökmen, Y. & Tokmak, İ. (2013). İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarının işletme performansına etkisi: İşletmelerin sahip oldukları bilgi ve iletişim teknolojileri kabiliyetlerinin aracılık rolü. Business and Economics Research Journal, 4(4), 103-129.
Tyson, S. (1997). Human resource strategy: a process for managing the contribution of HRM to organizational performance. International Journal of Human Resource Management, 8(3), 277-290. https://doi.org/10.1080/095851997341649
Üzüm, B. & Uçkun, S. (2018). Performans değerlendirme yöntemleri üzerine nitel bir araştırma: Kocaeli ili örneği. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(2), 254-274. https://doi.org/10.20491/isarder.2018.429
Vermeeren, B., Steijn, B., Tummers, L., Lankhaar, M., Poerstamper, R.-J. & Van Beek, S. (2014). HRM and its effect on employee, organizational and financial outcomes in health care organizations. Human Resources for Health, 12(35), 1-9. https://doi.org/10.1186/1478-4491-12-35
Yazıcıoğlu, N. (2019). Kurum içi etkin iletişim ortamı ile örgütsel sinizm arasındaki ilişki (Master’s thesis, İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı).
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayınevi.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık, 11. Baskı. ISBN: 978-975-02-3999-1
Zamanzadeh, V., Valizadeh, L. & Neshat, H. (2020). Challenges of human resources management in nursing in Iran: A qualitative content analysis. Nursing Open, 7(1), 319-325. https://doi.org/10.1002/nop2.393