İşletmelerin Risk Gruplarına Göre Çevresel Sürdürülebilirlik Uygulamaları: BIST 100 Endeksinde Bir Uygulama

Bu çalışma ile Borsa İstanbul (BİST) 100 Endeksinde yer alan işletmelerin faaliyet alanlarına göre oluşturulmuş çevresel risk dereceleri ile çevresel sürdürülebilirlik performansları incelenmiş, ayrıca çevresel sürdürülebilirlik performansları açısından sürdürülebilirlik endeksinde yer alan işletmeler ile yer almayan işletmeler arasında bir farklılığın bulunup bulunmadığına da bakılmıştır. İşletmelerin faaliyet alanlarına göre risk derecelerinin belirlenmesinde, ‘‘BİST Sürdürülebilirlik Endeksi Araştırma Metodolojisi” dokümanından yararlanılmıştır. İşletmelerin çevresel sürdürülebilirlik konusundaki uygulamaları ISO 14001 Çevre, ISO 14064 Sera Gazı ve ISO 50001 Enerji Yönetim Sistemleri sertifikalarının varlığı ile ölçülmüştür. Yapılan inceleme sonucunda BİST 100 Endeksinde yer alan işletmelerin yarıdan fazlasının yüksek çevre riskine sahip olduğu belirlenmiştir.

Environmental Sustainability Practices by Businesses' Risk Groups: An Application in BIST 100 Index

In this study, the environmental sustainability performances and environmental risk grades of the businesses in the Stock Exchange Istanbul (BİST) 100 Index, which have been generated with regard to their activity areas are examined. In addition, it is also checked whether there is a difference between the enterprises included in the sustainability index and the unindexed ones in terms of environmental sustainability performances. The risk rankings of the companies concerning their activity areas are determined utilizing the document of "BİST Sustainability Index Research Methodology". The environmental sustainability practices of the businesses are evaluated by the presence of ISO 14001 Environmental, ISO 14064 Greenhouse Gas and ISO 50001 Energy Management Systems certifications. It may be concluded from the study that more than half of the enterprises included in the BİST 100 Index have a high environmental risk.

PDF

___

Aksoy Çağrı, (2013). Sürdürülebilirlik Performansının Değerlendirilmesine Yönelik Ölçek Önerisi Ve Türkiye’deki İşletmelerde Uygulaması. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.
Alberton Anete, N. C. Affonso da Costa, Campos, L. M. de Souza ve Marcon Rosilene, (2009). EMS Certification and Economic-Financial Performance: A Study on Brazilian Companies. Copenhagen Business School Summer Conference, Frederiksberk, 17-19 June, Denmark.
Baumgartner Rupert J., Ebner Daniela, (2010). Corporate Sustainability Strategies: Sustainability Profiles and Maturity Levels. Sustainable Development, 18, s:76-89.
Çankaya Yıldız Sibel, Sezen Bülent, (2015). Ekolojik Yenilik İle Sürdürülebilirlik Performansı Arasındaki İlişkide Çevresel Belirsizliğin Moderatör Etkisi. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 11(24), s: 111-134.
Dragomir Voicu D., (2012). The Disclosure Of İndustrial Greenhouse Gas Emissions: A Critical Assessment Of Corporate Sustainability Reports. Journal of Cleaner Production, 29-30, s: 222-237.
Dyllick Thomas, Hockerts Kai, (2002). Beyond the Case for Corporate Sustainability. Business Strategy and the Environment, 11, s:130-141.
Ebner Daniela, Baumgartner Rupert J., (2006). The Relationship Between Sustainable Development and Corporate Social Responsibility. www.crrconference.org, [17 September 2007].
Engin Elif, Akgöz Burcu Eker, (2013). Sürdürülebilir Kalkınma Ve Kurumsal Sürdürülebilirlik Çerçevesinde Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kavramının Değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 8(1), s:71-84.
Gençoğlu Gücenme Ümit, Aytaç Alp, (2016). Kurumsal Sürdürülebilirlik Açısından Entegre Raporlamanın Önemi ve BİST Uygulamaları. Muhasebe ve Finansman Dergisi, Sayı: 72, s:51-67.
Kavut Lerzan, (2010). Kurumsal Yönetim, Kurumsal Sosyal Sorumluluk Ve Çevresel Raporlama: İMKB 100 Şirketlerinin Çevresel Açıklamalarının İncelenmesi. İstanbul Üniversitesi İşletme İktisadı Enstitüsü Dergisi, Sayı 66, s: 9-43.
Maletic Matjaz, Podpecan Manja, Maletic Damjan. (2015). ISO 14001 in a Corporate Sustainability Context: a Multiple Case Study Approach. Management of Environmental Quality: An International Journal, 26(6), s:872-890.
Mındıkoğlu Bengü, (2007). SO 14001 ÇYS Standardı: İşletmelerin Karşılaştıkları Problem Ve Zorluklar Üzerine Bir Araştırma. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
Pekaçar Mustafa, (2011). ISO 50001 Enerji Yönetim Sistemi. II. Elektrik Tesisat Ulusal Kongresi, İzmir.
Saban Metin, Küçüker Hilal, Küçüker Metehan, (2017). Kurumsal Sürdürülebilirlik İle İlgili Raporlama Çerçeveleri Ve Sürdürülebilir Raporlamada Muhasebenin Rolü. İşletme Bilimi Dergisi, Sayı 5(1), s:101-115.
Sarıkaya Muammer, Kara Zişan, (2007). Sürdürülebilir Kalkınmada İşletmenin Rolü: Kurumsal Vatandaşlık. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, Cilt 14(2), s: 221-233.
Tanç Ahmet, Gümrah Abdurrahman, (2015). Sürdürülebilirlik Raporlaması ve Çevresel Performans: Borsa İstanbul’da Bir Uygulama. İşletme Araştırmaları Dergisi, 7 (2), s:258-273.
Tokgöz Nuray, Önce Saime, (2009). Şirket Sürdürülebilirliği: Geleneksel Yönetim Anlayışına Alternatif. Afyon Kocatepe Üniversitesi İİBF Dergisi, 14(2), s: 249-275.
Tüm Kayahan, (2014). Kurumsal Sürdürülebilirlik Ve Muhasebeye Yansımaları: Sürdürülebilirlik Muhasebesi. Akademik Yaklaşımlar Dergisi, 5(1), s: 58-81.
TDK, Türk Dil Kurumu, www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.59 f89c8c7c5024.68963269, (11/10/2017).
www.yesilist.com/sera-gazi-nedir-etkileri-nelerdir (05/10/2017).