İsmail ÇAĞLAR

Obedience or Resistance: Muslim Conception of Time as a Reaction to the Authoritarian Turkish Modernization

Sosyal tarih yazımına daha çok vurgu yapan çalışmalarla birlikte Türk modernleşmesi okumaları çeşitlense de din-devlet-toplum ilişkileri göz önüne alındığında literatürdeki alternatif okumaların sayısının yetersizliği dikkat çekmektedir. Bu yetersizlikten hareket eden bu çalışma, tek parti döneminde taşrada ulema ve sufiler tarafından gerçekleştirilen farklı bir muhalefet türünün varlığını ve bu muhalefet türünü analiz etmenin imkânını sorgulamaktadır. Ana akım literatürde, ulema ve sufilerin modernleşmeci reformlara karşı reaktif ve toplumsal bir eylemliliğe girmemeleri pasifizim veya boyun eğme olarak yorumlanmıştır. Bu çalışma bahsedilen figürlerin gelenekle olan ilişkisine, farklı zaman algılarına, farklı gerçeklik algılarına ve verdikleri haysiyet ve prestij mücadelesine odaklanarak, bunların modern dışı bir eylemlilik ve muhalefete karşılık geldiğini iddia etmektedir

İtaat veya Mukavemet: Otoriter Türk Modernleşmesine Bir Tepki Olarak Müslüman Zaman Algısı

Abstract: While considerations of Turkish modernization become more varied through studies with a social historical perspective, the limited number of alternative readings of the relationship between religion, state, and society is remarkable. Taking this as a departure point, this study investigates the possibility of analyzing the essence and existence of the different kind of opposition practiced by the ulema and sufis during the single-party period. In mainstream literature, the ulema and sufis lack of reactive and communal agency against the modernizing reforms has been evaluated as pacifist or conformist. This study focuses on the relationship of these figures to tradition, their different understanding of time and reality, their struggle for dignity and social prestige, and claims that they ultimately form part of an agency and an opposition that is non-modern.

PDF

___

Adıvar, H. E. (1929). Dictatorship and reforms in Turkey. Yale Review, 19(1), 27-44.
Azak, U. (2007). A reaction to authoritarian modernization in Turkey: The Menemen incident and the creation and contestation of a Myth, 1930-31. In T. Atabaki (Ed.), The state and the subaltern: Modernization, society and the state in Turkey and Iran (pp. 143-158). New York: I.B. Tauris.
Berkes, N. (1998). The development of secularism in Turkey. London: Hurst & Company.
Bozarslan, H. (2000). Le madhisme en Turquie : L incident de Menemen en 1930. Revue des Mondes Musulmans et de la Méditerranée, 91-94, 297-320.
Brockett, G. (1998). Collective action and the Turkish revolution: Towards a framework for the social history of the Atatürk Era, 1923-38. Middle Eastern Studies, 34(4), 44-66.
Ceyhan, S. (2012). Vakit. In İslam Ansiklopedisi (Vol. 42, pp. 491-492). Retrived March 20, 2015, from http://www.islamansiklopedisi.info/dia/pdf/c42/c420340.pdf
Düzdağ, M. E. (2007). Üstad Ali Ulvi Kurucu: Hatıralar I. İstanbul: Kaynak Yayınları.
Kara, İ. (2000). Kutuz Hocanın hatıraları: Cumhuriyet devrinde bir köy hocası. İstanbul: Dergah Yayınları.
Kara, İ. (2009). Cumhuriyet Türkiyesinde bir mesele olarak İslam. İstanbul: Dergah Yayınları.
Kara, M. (2001). Bir Şeyh Efendinin Meşrutiyet ve Cumhuriyete bakışı. Tasavvuf: İlmi ve Akademik Araştırma Dergisi, 6, 19-34.
Küçük, H. (2007). Sufi reactions against the reforms after Turkeys National Struggle: How a nightingale turned into a Crow. In T. Atabaki (Ed.), The state and the subaltern: Modernization, society and the state in Turkey and Iran (pp. 123-142). New York: I.B. Tauris.
Lewis, B. (2002). The emergence of Modern Turkey. London & Oxford & New York: Oxford University Press.
Mardin, Ş. (1991). The just and the unjust. Daedlus, 120(3), 113-129.
Mardin, Ş. (2002). Türkiyede din ve siyaset. İstanbul: İletişim Yayınları.
Munn, N. D. (1992). The cultural anthropology of time: A critical essay. Annual Review of Anthropology, 21, 93-123.
Zürcher, E. J. (2004). Turkey: A modern history. London & New York: I. B. Tauris.