Kant'ın Ahlak Delili

Kant 18. yüzyıl Aydınlanma Dönemin en önemli düşünürüdür. Bu çalışmamızda, başlıkta da anlaşıldığı gibi Kant’ın Ahlak Delili ve bu delilin temellendirme meselesi tartışılacaktır. Kant kendinden önceki filozoflardan farklı olarak ahlaktan hareketle Tanrı’nın varlığını temellendirmeye çalışmıştır. Kant saf aklın eleştirisinde antinomi olarak ileri sürmüş olduğu Tanrı’nın varlığı, özgürlük ve ölümsüzlük ideler’in bir bilgi meselesi olmadığını bunlar hakkında bir bilgi edinemeyeceğini ileri sürmüştür. Fakat patrik aklın eleştirisinde bu ideleri somutlaştırma çabasına girmiştir. Kant’a göre bizler teorik akıl ile değil ancak pratik akılla bu ideleri kavramamız mümkündür. Kant’ göre fenomen ile numen arasındaki geçişi sağlayacak temel ide ‘özgürlük’dur. Özgürlük aynı zamanda Tanrı ve Ruhun Ölümsüzlüğü için bir olanak sağlamaktadır. Kant ‘en yüksek iyi’nin nasıl gerçekleşeceğini ve ahlak ile mutluluk arasındaki ilişkiyi ele alarak ‘Ahlak Delili’ni temellendirmeye çalışmıştır.

Kant'ın Ahlak Delili

Kant 18. yüzyıl Aydınlanma Dönemin en önemli düşünürüdür. Bu çalışmamızda, başlıkta da anlaşıldığı gibi Kant’ın Ahlak Delili ve bu delilin temellendirme meselesi tartışılacaktır. Kant kendinden önceki filozoflardan farklı olarak ahlaktan hareketle Tanrı’nın varlığını temellendirmeye çalışmıştır. Kant saf aklın eleştirisinde antinomi olarak ileri sürmüş olduğu Tanrı’nın varlığı, özgürlük ve ölümsüzlük ideler’in bir bilgi meselesi olmadığını bunlar hakkında bir bilgi edinemeyeceğini ileri sürmüştür. Fakat patrik aklın eleştirisinde bu ideleri somutlaştırma çabasına girmiştir. Kant’a göre bizler teorik akıl ile değil ancak pratik akılla bu ideleri kavramamız mümkündür. Kant’ göre fenomen ile numen arasındaki geçişi sağlayacak temel ide ‘özgürlük’dur. Özgürlük aynı zamanda Tanrı ve Ruhun Ölümsüzlüğü için bir olanak sağlamaktadır. Kant ‘en yüksek iyi’nin nasıl gerçekleşeceğini ve ahlak ile mutluluk arasındaki ilişkiyi ele alarak ‘Ahlak Delili’ni temellendirmeye çalışmıştır.
Keywords:

Tanrı, Özgürlük, Ruh,

___

  • _ Kant, I. (2013), Pratik aklın Eleştirisi, çev.(İsmet Zeki Eyüboğlu), 8. Baskı, İstanbul, Say Yay, 223s. _ Aydın, S. M. (1991),Tanrı-Ahlak İlişkisi, Türkiye Diyanet Vakfı, Ankara, 233s. _ Gökberk, M. (2010), Felsefe Tarihi, Remzi Kitapevi, 20. Baskı, İstanbul, 435s. _ Sahaklan, S. W. (1995), Felsefe Tarihi, çev. (Aziz Yıldırımlı), İdea Yay, 2. Baskı, İstanbul, 420s. _ Topaloğlu, A. (2014), Filozofların Tanrısı, Uyuk Yay, İstanbul, 247s. _ Mehmet, Ö. ve Tuncay, S. (2011), “ Kant’ın Yetiştirdiği Din Atmosferi ve Tanrı İnancı”, İ.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2(1) 105-126. _ Demirtaş, M. ( 2013), “ Kant’ın İnanca Yer Açmak İçin Bilgiyi İnkar Ettim Sözün İman ve Bilgi Açısında Değerlendirmesi”, Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 17/1 15s. _ Tanrıverdi, H. (2012), “ Immanuel Kant’ın İman Anlayışı”, Gümüşhane Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1/2 37s. _ Bakubala, Gülşah, “Kant’ın Ahlakında Tanrı’nın Yeri ve İşlevi”( Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, 2006), 87.