Bu makalenin temel amacı, İslam filozofu Fârâbi’nin akıllar teorisinin kozmolojik konumu ile bir düşünme melekesi olan insan aklı arasındaki ilişkiyi saptamaktır. Bu bağlamda filozofun sudur teorisinde varlığa gelme zincirindeki her bir halkayı ifade etmek için kullandığı ‘akıl’ kavramı ile ay altı âlemdeki ‘inan aklı’nın derece bakımından farklı olsa da aynı mahiyete sahip olduğu ileri sürülecek ve filozofun öğretisindeki birlik karakterinin devam ettiği gösterilmeye çalışılacaktır.

The main purpose of this article is to determine the relationship between the cosmological position of the Islamic philosopher al-Fārābī's theory of intellects and the human intellect (reason), which is a thinking faculty. In this context, it will be argued that the concept of 'intellect' in the chain of coming into existence, that is in the philosopher's theory of emanation, and the 'human intellect or reason’ in the sublunary world have the same nature, even though they differ in degree, and it will be tried to show that there is cosmological unity in the philosopher’s doctrine.